Kayınvalidemle iyi günlerimizde oldu, kötü günlerimizde. Hiçbir zaman "bana gelemezsin kadın, sende kimsin" demedim, demem.
2 sene önce okkalı bir tartışmamız olmuştu. Biraz haklı biraz haksızdım. 20 gün kadar görüşmedik. Ama eşim tabiki görüştü, ben gitmedim sadece. 20 gün ancak dayandım, gittim öptüm ellerini. Ne olursa olsun büyüğümüz, arkamızdaki dayanağımız, başımız sıkıştığında dayanacağımız ilk kapı.
Kötülüğe kötülükte cevap verilirse, sonuç huzursuzluk, kavga gürültü, çekememezlik vs olur. Ama bir adım atılsa iyilik, güzellik adına eminimki iki tarafta daha önce ne kadar yanlış yolda olduklarını anlayacaklardır.
Evimizin anahtarlarını bile verdik kayınvalideme, hatta geçen gün kaybetmiş, yaptırıp tekrar verdik.
Uzun lafın kısası, herkes biribirine karşı iyi niyetli olduktan sonra gerisi tefarruattır. Ne demiş atalarımız "tatlı dil yılanı deliğinden çıkarır"
Saygılar...