ya of seni çok iyi anlıyorum. umarım bi an önce her şey yoluna girer ya... ne desem boş biliyorum. ama çok istiyorum mutlu olmanı ve kendi hayatındaki her şeye kendin karar vermeni.
ben çok inatçıydım. öyle böyle değil. beni tutamadılar ailem hiçbir şeyde. öss zamanında tercihlerimi yaparken eskişehire gidicem dediğimde babam hiç istememişti. burdurda oku filan demişti. ama ben dediğim dedik bi insanım ya güya... neler neler geçti aramızda. evlatlıktan reddederim vs vs dedi... hatta kendi valizimi kendim hazırladım eskişehire ilk gelirken. 2 çarşaf koydum filan çantama. kendim geldim. kendim hallettim işlerimi hep. sonra kıyamadılar tabi keh keh
geldiler en güzel yere yerleştirdiler beni. her şeyi dört dörtlük hallettiler filan.
buna da şükür bebeğim ya.
kız yerim senin böbreğini ben canım benim!
bi sürü yürümüşsün. bişey olmaz bence.
özürlüyük biz
ulan! allahtan bi özürlü memur sınavı yapıcaklar he! iliğimizi kemiğimizi sömürdüler vallahi.
sen gel benim yanıma. mis gibi yaşarız biz senle
ya dün o kadar berbat bi haldeydim ki. ölüyorum sandım yemin ederim. hüngür hüngür ağladım. üstelik halil sezai dinledim. ki ben halil sezaiden nefret ederim. ama nasıl canım yanıyodu anlatamam. beni üzen bu insanların allah belasını versin ya! başkalarının mutluluğuyla oynayan insanlar hiç bir şekilde mutlu olamazlar biliyorum... bir an önce her şey ortaya çıksın ve kimin ne olduğu anlaşılsın istiyorum. tanrım bi an önce versin bu insanlara cezasını nolur. ağlarken sızmış kalmışım. saatlerce uyudum. bişey de yiyemedim.
sabah ve öğlen: nesfit-süt yedim... sonra aksam bi ara uyandım. boğazıma kocaman bi fil oturmuş gibi yine dokunsan ağlıycam. bişey yiyemedim. osmana sarıldım yattım.
bugün iyiyim allahıma şükür.
ama dün çok korktum yeniden nüksedecek depresyon diye.