- Konu Sahibi denizkabugu
-
- #121
Bende Türkiye içinde ama ailemden uzakta evlendim Pişmanım ama gurbette evlendiğime değil ,,,Evlendiğim için pişmanım hemde hergeçen gün artan bir pişmanlık bu ....hemde köpekler gibi pişmanımmm
Anneme çok düşkün bir kız olarak büyüdüm.Evde hiç konuşmasın mutfakta tıkırtısını duymak bile yetiyordu bana..Evlenmeye sayılı aylarım kala yatakta gizli gizli ağlardım sırf o görüpte üzülmesin diye o ağladıgında da sürekli telkin verirdim ağlama lütfen diye.Düğüne 2 hafta kala artık yediğim yemeği strestem kusuyordum.Şimdi onlardan ayrıyım kocamla mutluyum beni üzmüyor ama şu gurbette kapımı çalacak tek adam yok.Aşkam kocamdan başka kimseyi görmüyrum.Bazen balkona çıkıp oyun bahçesindeki çocukları izliyorum.Yada çok nadir banyoda aşağı komşunun küçük oğlunun sesini duyunca allahım diyorum şşükür ses duydum.Çok ağlıyorum çok üzülüyorum onalrsız bir hayata başlamak sanki yeni doğmuş bir çocugun annesinin olmaması gibi.Başıma bişey gelse ailem 15 saat uzaklıkta seslerini duymak bile yetmiyor bazen.Çok sıkıldıgımda bana hiç bir zaman desteğini eksik etmeyen jad arzum var gurbaa kermitim iloşum var.Her an yanımdalar gibi bana dert ortagı olup sakinleştiriyolar.Allah kimseyi ailesinin uzagında koymasın:Saruboceq:
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?