o kadar güzel özetlemişinizki üstüne söze gerek yok, anne ve kayınvalide fark burada, nlar bizi evladı sayamazsa bizde onlara öz anne muamelesi yapamıyız,keşke annem gibi yakınlaşmama izin verseBir de kayınvalidler gelinlerin hiçbişeyine koşturmuyo,gelin doğum yapıyo uzakta duruyo,çocuğuna bakılacak umurunda olmuyo.Herşey kızın annesine kalıyor.Haliyle kız da anneye daha çok gidiyor geliyor.Ama kaynanalar bunu da sorun edip kıskanıyorlar.Siz de zor zamanlarda yanımızda olun biz de daha yakın olalım size.
Anneme gidince beni oturuyo yediriyo içiriyo uyutuyo.Çocuğuma da bakıyo bana da.Daha rahat ettiğim için annemi tercih ediyom.Ne anlatsam dinliyo,onaylıyo.Kaynanama ne zmaan gitsem misafir çağrıyo,hizmetteyim hep.Oturamıyorum kendi başımıza olsa da.Çünkü huzur vermiyo.Haliyle çok gitmek istemiyorrum.
benim kayınvalidemden hiçbir beklentim olmadı
herseyi eşimle ben yaptım bana ailemde destek çıktı
fakat eşime ailesi yardımcı olmadı ama sorsanız sunu yaptık bunu yaptık derler
oysa ki hiçbirsey yapmadılar
ne bir takı istedim nede baska birşey bana ne alındıysa eşimede aynı harcamalar tutarında aldım
annemim özene bözene yaptığı gelin bohçasına bile bir teşekkür edemedi
bu zamandan sonra hiç birşeyine tenezzülüm dahi olmaz
sadece insanlık adına bir gelinin üzerine düşen asgari vazifeleri yerine getiriyorum o kadar
çünkü kendisi yollarına halı olsanda asla kıymet bilmez
bu yüzden böyle birinede çok fazla değer vermek çok gereksiz olur
Ben biraz da olaya sosyolojik açıdan bakmak istiyorum.Kaynana-gelin çatışmasının en çok göürldüğü ülkerleden biri Türkiye diğeri de Yunanistanmış.İngilterede ve Batı ülkelerinin çoğunluğunda da böyle bir sorun yokmuş.Benim gözlemlerime göre bu sorun birkaç durumdan dolayı ortada:
1.si bizim Türk toplumu olarak KENDİ hayatını yaşama gibi bir durumumuz yok .Çocuk doğduktan sonra ona göre programlanıyoruz.Tatillerimiz,gezmelerimiz ona göre ayarlanıyor ama gönüllü bir ayarlanış değil bu.İşte şunları-şunları yapmak istiyorum ama çocukla d aolmuyo neyse o büyüyünce yaparız diyoruz.
Yemeyip yediriyor,giymeyip giydiriyoruz oysa azcık da bi yesek azcık da biz giysek ilerisi için bir beklentimiz olmayacak.Çocuklarımıza bizim kendi malımızmış,eşyamızmış gibi bakıyoruz.Onların her kararını biz alıyoruz.
Aslında onlar da evlenen kadar hep bizim hayatımızı yaşamak zorunda kalıyorlar.Evlendikten sonra da rahat bırakmıyoruz ki kendi hayatlarını yaşasınlar.Ne de olsa şimdiye kadar biz onlar için koşturmuş dumuşuzdur artık evlendiler onlar da bizimle ilgilensinler,ne dersek yapsınlar mantığında oluyoruz.Aslında sıfatlarımız sadece ANNE ve BABA bunu yaparken.Ama evlilik olunca işin içinde yabancıların hatalarını görmek de kolaylaşır.O yüzden annelerimizin aynı davranışını görmezken KAYINVALİDELERİN yaptıkları göze batar.Babalar yapsa da KAYINPEDER yaptı denmez.Çünkü maalesef hata ve fesat arama biz KADIN cinsine mahsus bir durumdur.O yüzden KAYNANA-DAMAT ya da KAYINPEDER-GELİN çatışması görülmez.Erkekler GELİNLERE ve KAYNANALARA uymazlar.
Benim de iki oğlum var.30lu yaşlarımdayım.Ve inanın Türkiyede büyük bir kültürel çözülme yaşanıyor.İster kıznız olsun ister oğlunuz evden uçacaklar ve belkş de sadece birkaç günlük ziyaretlerde görüşeceksinşz ya da sadce telefonla.Hayatın koşouşturması içind eonlar gelinlik-damatlık yapmaya siz kaynanalık yapmaya vakit bulamayacaksınız.
Çocuklarınızı iyi yetiştirin.Kendi kanatlarıyla uçtuklarında sevinin,alkışlayın ve bırakın hayatın içine.Yardım isterlerse imkanınız varsa koşun.
ah bu kaynanaları napmalı bilmem hehelülülülülülü
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?