Kızlar merhaba,
30 haftalık gebeyim ve ilk gebeliğim, ayrıca ailelerimizin de ilk torunları olcak nasipse.
Ailem benden uzakta oturduğu için iki üç haftada bir anca geliyor. Kayınvalidem ise çok yakınımda oturuyor.
Sağ olsun kendi annem hep arayıp soruyor, bayram temizliğine geleyim mi, canın bir şey çekerse söyle yapayım ve internetten sipariş verip evine gönderteyim diyor fakat kaynanam bir çorba bile yapıp getirmedi şimdiye kadar. Kendisinin küçük yeğeni ile kahvaltılara gidip geziyor, kıza paralar harcıyor ama beni bir kez bile kahvaltıya bile davet etmedi, kendi evine kahvaltıya ayağına bile çağırmadı. Ki evde tek olduğumu, 8 aydır tek başıma kahvaltı yaptığımı bildiği halde. Ağırlaştığımı ve böbrek ağrım olduğunu bildiği halde bir kere de yemek veya temizlik ihtiyacın var mı demedi. İskendere bayıldığımı ve ayda bir iki kez de olsa yediğimi biliyor ama bir kez de kalk bir İskender yemeye gidelim demedi. Ama yeğeni ile gezip tozup ona paralar harcamayı biliyor. Kendimi yalnız hissediyorum. Yakınımda olmasa beklentiye girmezdim ama yakınımda ve gereken ilgiyi desteği göremiyor hissediyorum. Hamilelik duygusallığımı hassasiyeti mi bilmiyorum ama hamileliğin tadını çıkaramıyor gibi hissediyorum bu yüzden.
Siz aynı durumda olsaydınız nasıl bakarsınız olaya?
Sizde nasıldı peki?
neden sizi çağırsın neden size hizmet etsin ki?Kadın ne güzel geziyor ,yeğenini seviyor ve anlaşıyor demekki.Canı ne isterse onu yapar ,bu da yeni moda oldu.Kayinvalidem ,görümcem benimle uğraşmıyor ,aramıyor, whatsapa almıyor falan bu aralar moda konular oldu.Iskender seviyorsanız gidin yiyin ,kaynanıza ne?
hamileliğiniz sağlıklı geçsin, bebeğiniz sağlıklı doğsun. Başka da beklentiye girmeyin. Kendinize doğuruyorsunuz çocuğu, kayinvalideye değil. Elbette gönül ister ki arasın sorsun ama olmuyorsa olmuyordur.
