Harbi insan nasıl böyle yaşar?

Meryemasiye1 · Perşembe 15:49

Annem en son kanser tanısı almıştı. Yani 2025 şubat ayında neler çektik neler annemle birlikte. Neyse işte sonradan tomografi sonuçları iyi çıkıyor şimdi en yakınki şubat ayında olan inşallah oda iyi gelir. Ben düşünüyorum da çoğu zaman annem ölse ilerde evlenmek istesem yanımda olmicak, ya da atansam, ya da iyi şeylerimde. Acaba şimdiden bu kadar evlilik düşünmem vs yanımda bir sığınağım olsun diye mi acaba? Ama eşim olsa bana cidden destek verebilir mi? Fark ettim de hayatımdaki çoğu adımı annem birgün olmazsa diye atıyorum. Mesela hastalandım doktora gittim kendi başıma yanıma eski sevgililerimden birini istedim.dedim o olsaydı şimdi bana destek olurdu. Ama neden kendi kendime yetemiyor muyum? Aslında annemi hep ben tek baktım kimse yoktu tüm kararları ben verdim annemle ilgili. Ameliyat kağıdına ben imza attım ben uykusuz kaldım onunla. Her şeyi yapabiliyorum ama hala neden böyle hissediyorum ? Hasta olunca sırf ağlama nedenim birgün annem olmaz ve bu şefkatten mahrum kalıcam diyeydi. Hala annem ölücek diye içimde kaygı var o dönemde nasıl etkilendiysem. Sahiden insan nasıl yaşıyor böyle aklım almıyor? Birgün bende yaşicam belki kanser kaynaklı belki değil ama cidden nasıl olacak bunca şey? Annemsiz nasıl hayat kurucam? Anneme çoğu zaman çok kızarım kavga ederim ama birgün onsuz olacam düşüncesi kanserden sonra günde 1 kere beni tetikler hep düşündürür. Hala da devam ediyor neredeyse 1 sene olacak. Nasıl geçecek bu tahribatlar

Siyah Palto · Perşembe 15:53

Meryemasiye1 .!.:
Anneme çoğu zaman çok kızarım kavga ederim

Yapmayın bir hastalık olmasa bile sabaha çıkacağımızın garantisi var mı. Kıymetini bilin çünkü zamansız ve aniden ayrılıklar var

BiProfenid · Perşembe 15:54

Çok geçmiş olsun.
Bu soruları çok fazla düşünürsen evren sana cevabını yaşatarak gösterir.
Ben de bir zamanlar babam ölürse naparım, o benim güvendiğim dayandığım tek erkek diyordum ama öyle güzel öğretti ki hayat 3 sene oldu kaybedeli insan şaşırıyor nasıl dayandım diye ama gerçekten Allah veriyor sabrını.
Çok güldüğüm, eğlendiğim zamanlar oldu/olacak. Evlendim mesela, babamın görmesini çok isterdim ama olmadı. Bi şekilde devam ediyor hayat. Tek pişmanlığım keşke biraz daha sarılsaydım, biraz daha öpebilseydim. O yüzden olumsuzu düşünüp kendine çekeceğine biraz anın tadını yaşa bence.

Meryemasiye1 · Perşembe 15:55

Siyah Palto .!.:
Yapmayın bir hastalık olmasa bile sabaha çıkacağımızın garantisi var mı. Kıymetini bilin çünkü zamansız ve aniden ayrılıklar var

Annem de böyle der sabaha çıkacağımızın garantisi yok ben dururum sağlam insan ölür çok haklı evet. Ama insan hastalık yaşayınca bu duyguları galiba daha yoğun yaşıyor anlamlandıramıyorum

Meryemasiye1 · Perşembe 15:57

BiProfenid .!.:
Çok geçmiş olsun.
Bu soruları çok fazla düşünürsen evren sana cevabını yaşatarak gösterir.
Ben de bir zamanlar babam ölürse naparım, o benim güvendiğim dayandığım tek erkek diyordum ama öyle güzel öğretti ki hayat 3 sene oldu kaybedeli insan şaşırıyor nasıl dayandım diye ama gerçekten Allah veriyor sabrını.
Çok güldüğüm, eğlendiğim zamanlar oldu/olacak. Evlendim mesela, babamın görmesini çok isterdim ama olmadı. Bi şekilde devam ediyor hayat. Tek pişmanlığım keşke biraz daha sarılsaydım, biraz daha öpebilseydim. O yüzden olumsuzu düşünüp kendine çekeceğine biraz anın tadını yaşa bence.

Yaşayamıyorum işte hep hayatımı annem ölürse diye şekillendiriyorum. Aptal insanları hayatıma alıyorum mesela birgün anneme bir şey olursa bana sahip çıkacak koruyacak birisi olsun diye. Anlatabiliyor muyum hislerimi

Camgulu · Perşembe 15:59

Hepimiz insanız destek aramak, korkmak, üzülmek, yalnız hissetmek, yanımızda biri olsun istemek gayet normal.

Onkoloji koridorlarınıyla bizde tanıştık. Rabbim kurtarsın, tez zamanda kalıcı ve hayırlı şifa versin. Kanser tedavisi zor bir süreç.

Meryemasiye1 · Perşembe 16:01

Camgulu .!.:
Hepimiz insanız destek aramak, korkmak, üzülmek, yalnız hissetmek, yanımızda biri olsun istemek gayet normal.

Onkoloji koridorlarınıyla bizde tanıştık. Rabbim kurtarsın, tez zamanda kalıcı ve hayırlı şifa versin. Kanser tedavisi zor bir süreç.

Birde kalıcı şifa mı belli değil. Sürekli diken altındayım öksürüyor acaba nüksetti mi acaba zatüre mi oldu acaba kötü mü olacak yani hepp böyle. Bazen mutlu olduğumu görsün diye sırf anneme göre yaşamak istiyorum. Çok ömrü yok gibi geliyor bu hastalığa bir kere uğrayan bilmiyorum yaa çok yaşamıyor

Siyah Palto · Perşembe 16:01

Meryemasiye1 .!.:
Annem de böyle der sabaha çıkacağımızın garantisi yok ben dururum sağlam insan ölür çok haklı evet. Ama insan hastalık yaşayınca bu duyguları galiba daha yoğun yaşıyor anlamlandıramıyorum

Çok fazla düşünüp kötüye davet çıkarmayın bence

öyle derler ya insan neyi çok söylerse olurmuş diye

NaMIDiGeRBuzDoLaBI · Perşembe 16:03

Kötüyü çağırmayın , Allah annenize şifa versin

defne-28 · Perşembe 16:48

bu kadar kaygılı olmayın
normal şartlar altında da bir gün anneniz olmayacak zaten
hayatı kabul edin
daha zor ayrılıklar var

Aysenaz11 · Perşembe 17:35

Meryemasiye1 .!.:
Annem en son kanser tanısı almıştı. Yani 2025 şubat ayında neler çektik neler annemle birlikte. Neyse işte sonradan tomografi sonuçları iyi çıkıyor şimdi en yakınki şubat ayında olan inşallah oda iyi gelir. Ben düşünüyorum da çoğu zaman annem ölse ilerde evlenmek istesem yanımda olmicak, ya da atansam, ya da iyi şeylerimde. Acaba şimdiden bu kadar evlilik düşünmem vs yanımda bir sığınağım olsun diye mi acaba? Ama eşim olsa bana cidden destek verebilir mi? Fark ettim de hayatımdaki çoğu adımı annem birgün olmazsa diye atıyorum. Mesela hastalandım doktora gittim kendi başıma yanıma eski sevgililerimden birini istedim.dedim o olsaydı şimdi bana destek olurdu. Ama neden kendi kendime yetemiyor muyum? Aslında annemi hep ben tek baktım kimse yoktu tüm kararları ben verdim annemle ilgili. Ameliyat kağıdına ben imza attım ben uykusuz kaldım onunla. Her şeyi yapabiliyorum ama hala neden böyle hissediyorum ? Hasta olunca sırf ağlama nedenim birgün annem olmaz ve bu şefkatten mahrum kalıcam diyeydi. Hala annem ölücek diye içimde kaygı var o dönemde nasıl etkilendiysem. Sahiden insan nasıl yaşıyor böyle aklım almıyor? Birgün bende yaşicam belki kanser kaynaklı belki değil ama cidden nasıl olacak bunca şey? Annemsiz nasıl hayat kurucam? Anneme çoğu zaman çok kızarım kavga ederim ama birgün onsuz olacam düşüncesi kanserden sonra günde 1 kere beni tetikler hep düşündürür. Hala da devam ediyor neredeyse 1 sene olacak. Nasıl geçecek bu tahribatlar

Ben de böyle düşünürdüm, evlendim kaygılarım eşime doğru yön değiştirdi.
Anksiyete bunlar mantıklı düşünceler değil, tedavi edilmesi lazım.

Meryemasiye1 · Perşembe 17:36

Aysenaz11 .!.:
Ben de böyle düşünürdüm, evlendim kaygılarım eşime doğru yön değiştirdi.
Anksiyete bunlar mantıklı düşünceler değil, tedavi edilmesi lazım.

Nasıl yön değiştirdi anlamadım açıklar mısınız? Zaten yoğun ölüm aksiyetem var son zamanlarda belki dahası da vardır da tetiklenmiyor... Birde doktora gidip annemin ölmesinden mi korkuyorum dicem ki zaten ölecek

Aysenaz11 · Perşembe 17:45

Meryemasiye1 .!.:
Nasıl yön değiştirdi anlamadım açıklar mısınız? Zaten yoğun ölüm aksiyetem var son zamanlarda belki dahası da vardır da tetiklenmiyor... Birde doktora gidip annemin ölmesinden mi korkuyorum dicem ki zaten ölecek

Şimdi de eşime bir şey olmasından korkuyorum çünkü onunla birlikte yaşıyorum hayatımı onunla paylaşıyorum
Çocuk olursa bu kez düşünceler ona kayacak vs vs
Kişiler çok önemli değil bunun için terapi+ilaç tedavisi lazım. Yoksa anksiyete hayatı zehir eder. Terapi alırken çok iyiydim.

Meryemasiye1 · Perşembe 17:52

Aysenaz11 .!.:
Şimdi de eşime bir şey olmasından korkuyorum çünkü onunla birlikte yaşıyorum hayatımı onunla paylaşıyorum
Çocuk olursa bu kez düşünceler ona kayacak vs vs
Kişiler çok önemli değil bunun için terapi+ilaç tedavisi lazım. Yoksa anksiyete hayatı zehir eder. Terapi alırken çok iyiydim.

Bende bir ara ilaç kullanmıştım o dönem çok iyiydim. Hatırladığım kadarıyla depresyon için gitmiştim ama ilaç anksiyete vs çok şeye iyi gelirdi. Hiç böyle düşüncelerim yoktu hatta çok gevşek rahat birisi olmuştum

unutuyomben · Perşembe 18:02

Yorumlarda zaten ölecek bu hastalık illa ki götürüyor tarzı konuşmuşsunuz da biz de atlattık sayılır Allahın izniyle son kontrole gideceğiz. Bu kadar olumsuz olmasanız mı? Kaldı ki bi arkadaşın da dediği gibi yarının garantisi mi var.

mel_dem · Perşembe 18:29

Allah anneciginize şifa versin oncelikle.Kanser hastası yakını olmak da çok zordur.Ablamın kanser olduğunu ögrendiğim günden itibaren 4 sene boyunca birgün ablam giderse onsuz nasıl yaşayacağız nasıl normal hayatımıza devam edecegiz dedim.Ablamı kaybettikten sonra anladım ki benim yasım 4 sene önce başlamış.Yaşıyoruz evet yiyoruz,iciyoruz, gülüyoruz ama eski hevesimiz yok.Hayat bir şekilde devam ediyor.Bazen en yakınımız sandıklarımız eşimiz de bizi anlamiyor sanki anlıyormuş gibi davranıyor.Acıyı cekerken de yalnızsın evlide olsan.Ama insanın çocuğu olunca yaşamak için sebebin oluyor yoksa eş fasa fiso

kahvetelvesi · Perşembe 20:05

Anneniz yanınızda, Allah sağlıklı uzun ömür versin.
Gerisini düşünmek size hiçbir şey katmaz.

Meryemasiye1 · Perşembe 20:14

unutuyomben .!.:
Yorumlarda zaten ölecek bu hastalık illa ki götürüyor tarzı konuşmuşsunuz da biz de atlattık sayılır Allahın izniyle son kontrole gideceğiz. Bu kadar olumsuz olmasanız mı? Kaldı ki bi arkadaşın da dediği gibi yarının garantisi mi var.

Elimde olsa keşke kanser annem olmasına rağmen o beni sakinleştirirdi. Keşke böyle olmasam ama yas tutuyorum sanki kendi içimde şimdiden. Çok psikolojim bozuldu elimde olsa zaten niye böyle düşüneyim? Şubattan beri asla ben eski ben olmadım. Evden çıkarken gözüm hep arkada. Şimdi ise üniye gidicem dönemimi bitirmek için tahlil sonuçlari temiz çıkarsa bundan sonraki anksiyetelerimin önünü arkasını göremiyorum

bibi95 · Perşembe 20:15

herşey insanlar için. hastalık da, ölüm de, sağlık da. bir gün bu durumu hepimiz yaşayacağız, ve daha nicesini. kaldı ki yarının garantisi yok, bir gün bununla karşılacağınız ise kesin. insanlar yangında tatile gittiği sevenlerini kaybetti mesela, sapasağlam sağlıklı insanlar. acı yarıştırmıyoruz ama hepimizin yaşayacağının kesin oldugu hayatın bir olayı bu. herkese bu anksiyete gelir ama yaşayamayacak boyuttaysanız bi hekimden destek alın derim.

Meryemasiye1 · Perşembe 20:15

mel_dem .!.:
Allah anneciginize şifa versin oncelikle.Kanser hastası yakını olmak da çok zordur.Ablamın kanser olduğunu ögrendiğim günden itibaren 4 sene boyunca birgün ablam giderse onsuz nasıl yaşayacağız nasıl normal hayatımıza devam edecegiz dedim.Ablamı kaybettikten sonra anladım ki benim yasım 4 sene önce başlamış.Yaşıyoruz evet yiyoruz,iciyoruz, gülüyoruz ama eski hevesimiz yok.Hayat bir şekilde devam ediyor.Bazen en yakınımız sandıklarımız eşimiz de bizi anlamiyor sanki anlıyormuş gibi davranıyor.Acıyı cekerken de yalnızsın evlide olsan.Ama insanın çocuğu olunca yaşamak için sebebin oluyor yoksa eş fasa fiso

Ben evlenmediğim için işte anlayamıyorum sanki o kişi bir dayanak gibi geliyor bana. Yakın zamanda abi abla dediğim bir çiftin babası öldü yani erkek olan tarafın. Karısı ne kadar onunla üzülse de baktım ki kadın hayatına devam ediyor adam ise acı çekiyor kendi içinde. Sonra dedim galiba yanında da olsa asıl acı senin acın

Harbi insan nasıl böyle yaşar?

Üye

Nirvana

Bence bu konu fake 👇🏼

Üye

Üye

Popüler Üye

Üye

Nirvana

Popüler Üye

Nirvana

Aktif Üye

Üye

Aktif Üye

Üye

Aktif Üye

Nirvana

Nirvana

Üye

Aktif Üye

Üye

Benzer Konular