Ankilozan spondilit hastayım. Omurgam hasar görüyor yıldan yıla. Ahmet mete ışıkara suna pekuysal ın hastalığından. 20 yaşımda başladı ama teşhisi yeni kondu. Evlendikten sonra yani. Çocuğa geçme ihtimali yüzde elli ve çocuk yaparsam hastalığım ilerleyebilir. Eşim çocuk meselesini unut bana sen lazımsın dedi. Şu an eşim hayatımda olduğu için senden birazcık daha şanslıyım. Ama başlangıçlarımız eşitti. Umarım senin karşına da gerçekten sevecek biri çıkar. Hastalıklar bizim için. Onlarla yaşamyı öğrenicez. Hastalığı unutup hayatın akışına bırak kendini :)
Uzun zamandır düşünüyordum yazsam mı yazmasam mı diye ama artık anlatma ihtiyacı duyuyorum.
23 yaşındayım öğrenciyim ve bundan 9 ay önce ekstra işe başladım orada tanıştım onunla. 7 ay boyunca normal arkadaş olarak konuştuk ama bu son 2 ay beni tanıdıkça sevdi ve bende boşlukta olduğum için onu sevdim.. bu yola girmeden önce ona beni sevmemesini ve hastalığımın olduğunu söyledim ama beni dinlemedi. ilk erkek arkadaşımdan hastalığım yüzünden ayrıldığımı söyledim. Aynı şekilde senin ailende beni kabul etmez ve yine aynı üzüntüyü yaşamaktan korktuğumu söyledim. Oda tedavisi vardır, ben seni gerçekten istiyorum diyerek beni ümitlendirdi.
hastalığıma gelirsek böbrek yetmezliğim var ve doğacak çocuğuma da geçme ihtimali %50 iyi huylu %50 kötü huylu. Zaten doktoru da o buldu, git bi öğren çocuğa da geçer mi, eğer geçerse evlilik olmaz ben çocuğumun hasta olup acı çekmesini izleyemem dedi. doktor böyle söyleyince bile bile riske giremem diye vazgeçti, zaten aileside olumsuz bakmış. Benim hasta olmam onun için sorun değil ama çocuğa geçmesi çok büyük sorun. ama hala benimle konuşmak istiyor, hala görüşmek istiyor ama biri çıkarsa karşıma evlenirim diyor.
Yine ikinci kez aynı şeyleri yaşıyorum, gerçekten çok üzgünüm ilk kez bu kadar çaresiz hissediyorum kendimi..
Sizce ben ne yapmalıyımmm ??
Oncelıkle gecmıs olsun dılemek ıcın alıntı yapıyorum mesajınızı, eşimle aynı hastalığa sahipsiniz, gercekten de bunu yaşayan biliyor, eşimin ağrıları geldiğinde elimden hiçbirşeyin gelmemesi kahrediyor , daha fazla acıyı elim kolum bağlı olduğu için yaşadığımdan, ben de eşinizin ne hissettiğini çok iyi anlıyorum....
Konu sahıbı arkadasım sıze de cok gecmıs olsun, tek dıyeceğim kesinlikle doğru kişi değil ayrıldığınız kişi, sizi zaman içinde daha çok yıpratırdı, sizin size sımsıkı sarılacak birine ıhtıyacınız var, bencıl ınsanlara degıl.... Umarım dogru kısıyle karsılasır ve cok mutlu olursunuz...........
Bırak bildiği yere gitsin bulduğuyla evlensin, benim yakın bir arkadaşım da sara hastasıydı sevgilisi arkadaşımı yıllarca oyaladı ,çocuğun ailesi de arkadaşım hasta diye en başından karşıydı evlenmelerine (çocuk da benim arkadaşımdı) ve sonunda çocuk ani bir kararla görücü usulüyle başka bir kızla evlendi çocukları henüz 1 yaşındayken menenjit geçirdi ve şu an çocukları hem fiziksel hem de zihinsel engelliUzun zamandır düşünüyordum yazsam mı yazmasam mı diye ama artık anlatma ihtiyacı duyuyorum.
23 yaşındayım öğrenciyim ve bundan 9 ay önce ekstra işe başladım orada tanıştım onunla. 7 ay boyunca normal arkadaş olarak konuştuk ama bu son 2 ay beni tanıdıkça sevdi ve bende boşlukta olduğum için onu sevdim.. bu yola girmeden önce ona beni sevmemesini ve hastalığımın olduğunu söyledim ama beni dinlemedi. ilk erkek arkadaşımdan hastalığım yüzünden ayrıldığımı söyledim. Aynı şekilde senin ailende beni kabul etmez ve yine aynı üzüntüyü yaşamaktan korktuğumu söyledim. Oda tedavisi vardır, ben seni gerçekten istiyorum diyerek beni ümitlendirdi.
hastalığıma gelirsek böbrek yetmezliğim var ve doğacak çocuğuma da geçme ihtimali %50 iyi huylu %50 kötü huylu. Zaten doktoru da o buldu, git bi öğren çocuğa da geçer mi, eğer geçerse evlilik olmaz ben çocuğumun hasta olup acı çekmesini izleyemem dedi. doktor böyle söyleyince bile bile riske giremem diye vazgeçti, zaten aileside olumsuz bakmış. Benim hasta olmam onun için sorun değil ama çocuğa geçmesi çok büyük sorun. ama hala benimle konuşmak istiyor, hala görüşmek istiyor ama biri çıkarsa karşıma evlenirim diyor.
Yine ikinci kez aynı şeyleri yaşıyorum, gerçekten çok üzgünüm ilk kez bu kadar çaresiz hissediyorum kendimi..
Sizce ben ne yapmalıyımmm ??
Uzun zamandır düşünüyordum yazsam mı yazmasam mı diye ama artık anlatma ihtiyacı duyuyorum.
23 yaşındayım öğrenciyim ve bundan 9 ay önce ekstra işe başladım orada tanıştım onunla. 7 ay boyunca normal arkadaş olarak konuştuk ama bu son 2 ay beni tanıdıkça sevdi ve bende boşlukta olduğum için onu sevdim.. bu yola girmeden önce ona beni sevmemesini ve hastalığımın olduğunu söyledim ama beni dinlemedi. ilk erkek arkadaşımdan hastalığım yüzünden ayrıldığımı söyledim. Aynı şekilde senin ailende beni kabul etmez ve yine aynı üzüntüyü yaşamaktan korktuğumu söyledim. Oda tedavisi vardır, ben seni gerçekten istiyorum diyerek beni ümitlendirdi.
hastalığıma gelirsek böbrek yetmezliğim var ve doğacak çocuğuma da geçme ihtimali %50 iyi huylu %50 kötü huylu. Zaten doktoru da o buldu, git bi öğren çocuğa da geçer mi, eğer geçerse evlilik olmaz ben çocuğumun hasta olup acı çekmesini izleyemem dedi. doktor böyle söyleyince bile bile riske giremem diye vazgeçti, zaten aileside olumsuz bakmış. Benim hasta olmam onun için sorun değil ama çocuğa geçmesi çok büyük sorun. ama hala benimle konuşmak istiyor, hala görüşmek istiyor ama biri çıkarsa karşıma evlenirim diyor.
Yine ikinci kez aynı şeyleri yaşıyorum, gerçekten çok üzgünüm ilk kez bu kadar çaresiz hissediyorum kendimi..
Sizce ben ne yapmalıyımmm ??
Üzülme böyle bir gerizekalı için lütfen. O bitirmeden sen bitir. Sanki anne baba sağlıklı olunca çocuğunda sağlıklı doğacağının garantisi var. O kadar engelli çocuk hep engelli ebeveynlerden doğuyor dimi?Uzun zamandır düşünüyordum yazsam mı yazmasam mı diye ama artık anlatma ihtiyacı duyuyorum.
23 yaşındayım öğrenciyim ve bundan 9 ay önce ekstra işe başladım orada tanıştım onunla. 7 ay boyunca normal arkadaş olarak konuştuk ama bu son 2 ay beni tanıdıkça sevdi ve bende boşlukta olduğum için onu sevdim.. bu yola girmeden önce ona beni sevmemesini ve hastalığımın olduğunu söyledim ama beni dinlemedi. ilk erkek arkadaşımdan hastalığım yüzünden ayrıldığımı söyledim. Aynı şekilde senin ailende beni kabul etmez ve yine aynı üzüntüyü yaşamaktan korktuğumu söyledim. Oda tedavisi vardır, ben seni gerçekten istiyorum diyerek beni ümitlendirdi.
hastalığıma gelirsek böbrek yetmezliğim var ve doğacak çocuğuma da geçme ihtimali %50 iyi huylu %50 kötü huylu. Zaten doktoru da o buldu, git bi öğren çocuğa da geçer mi, eğer geçerse evlilik olmaz ben çocuğumun hasta olup acı çekmesini izleyemem dedi. doktor böyle söyleyince bile bile riske giremem diye vazgeçti, zaten aileside olumsuz bakmış. Benim hasta olmam onun için sorun değil ama çocuğa geçmesi çok büyük sorun. ama hala benimle konuşmak istiyor, hala görüşmek istiyor ama biri çıkarsa karşıma evlenirim diyor.
Yine ikinci kez aynı şeyleri yaşıyorum, gerçekten çok üzgünüm ilk kez bu kadar çaresiz hissediyorum kendimi..
Sizce ben ne yapmalıyımmm ??
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?