Hatalarimi nasil unutabilirim

Şimdi daha aklı başinda seçimlerle ve annenizle abinizin onayladığı durumlarla kendinizi affettirebilirsiniz.

Kötü olsanız oturupta kendinizi ölçüp tartmazdınız diye düşünüyorum.kötülük değilde genç yaşlarda hatalar yapmışsınız muhakkak kendinize ders çıkarmışsınızdır önünüze bakın güzel düşünün güzel olsun bol şans :)

defne-28 .!.:

Allah kurtarmış seni ondan . Peki neden iş bulanıyordu ? Çalışmak mı istemiyordu ?

Genişletmek için tıkla...

Evet calismak istemiyordu denilebilir cunku ofis isinden nefret ederdi, hic kalkismazdi bile. Serbest yapmaya calistigi islerin hicbiri tutmazdi, cunku insanlarla normal diyalog kurmazdi, hep kavga gurultu. Arkadaslariyla guya beraber is yapmaya calisti, onda bile arkadaslarina o kadar kotu davrandi ki, arkadaslari birakip gitti. Bir ise yaramazdi, hepte guya "is yok"

Bazi seyler kismet.. anne babalar dunyadan gocup gitmeden cocuklarinin emin ellerde oldugunu gormek istiyor.. ama iyibildigin hersey degisebilir.. duvar yikilir.. agac curur, insan olur.. kismet..

violetworld .!.:

Evet calismak istemiyordu denilebilir cunku ofis isinden nefret ederdi, hic kalkismazdi bile. Serbest yapmaya calistigi islerin hicbiri tutmazdi, cunku insanlarla normal diyalog kurmazdi, hep kavga gurultu. Arkadaslariyla guya beraber is yapmaya calisti, onda bile arkadaslarina o kadar kotu davrandi ki, arkadaslari birakip gitti. Bir ise yaramazdi, hepte guya "is yok"

Genişletmek için tıkla...

Iş var da ben mi çalışmıyorum diyenlerden galiba. kaç yasında biriydi ? Ailesi de mi destek olmuyordu ?

Geçmiş geleceğine köstek olmasın. Mutlu olmak için bir erkeğe ihtiyacın yok bence. Ben 5 yaşında kaybettim babamı. Hayal mayal hatırlarım. Bak sen yine de kokusunu içine çekmişsin, baba diyebilmişsin. Bu bile başlı başına bir mutluluk olmalı senin için diye düşünüyorum. Geçmişinden ders alarak geleceğine uzanmalısın, karamsar değil, umutla yaşamalısın. Yaşadığın her olay paha biçilemez birer deneyim sunuyor bizlere, kendini sev, aileni, hatalarını, geçmişini ve affet kendini affet. Bunu hep diyorum. Kendimizi affetmeyi öğrenelim. Mutlulukla kal.

defne-28 .!.:

Iş var da ben mi çalışmıyorum diyenlerden galiba. kaç yasında biriydi ? Ailesi de mi destek olmuyordu ?

Genişletmek için tıkla...

O zamanlar ben 20-23 o 28-31 yaslarindaydi iste. Gayet yetkindi calismak icin, dusunerek yasamak icin. Ailesinden uzaklasmisti, onlarada iyi davranmiyordu ya... 1 yil sonra zorla ailesiyle tanistim, evlilikten 1 yil sonra yani. Ondada sadece 1-2 kez gelmelerine izin verdi, o kadar. Sonra yasakladi ailesine de konusmayi, gelip gitmeyi, birakin yardim etmeyi. "Kimsesiz" durumuna aciyordum bende, yani biraktigim zaman kimsesiz parasiz sokakta kalicak diye, cunku evi ben gecindiriyordum esasen. Kendisini magdur, yazik durumuna salmisti. Ah akilsiz kafam ah............

amazon066 .!.:

Geçmiş geleceğine köstek olmasın. Mutlu olmak için bir erkeğe ihtiyacın yok bence. Ben 5 yaşında kaybettim babamı. Hayal mayal hatırlarım. Bak sen yine de kokusunu içine çekmişsin, baba diyebilmişsin. Bu bile başlı başına bir mutluluk olmalı senin için diye düşünüyorum. Geçmişinden ders alarak geleceğine uzanmalısın, karamsar değil, umutla yaşamalısın. Yaşadığın her olay paha biçilemez birer deneyim sunuyor bizlere, kendini sev, aileni, hatalarını, geçmişini ve affet kendini affet. Bunu hep diyorum. Kendimizi affetmeyi öğrenelim. Mutlulukla kal.

Genişletmek için tıkla...

Ne guzel soylemissiniz. Kendimi affederdim ama hatalarimin telafisi yok. Hayata bir kez geliyoruz ve ben geri donusu olmayan hatalar yaptim. Burada "birisini mi oldurdun" diye sordular ya, aslinda evet, babamin katili sayilirim ben......... Babam o acilar yuzunden kalbi kaldiramadi goctu gitti dunyadan. Birsey yapilamiyor iste, gec oluyor, hatalarin telafisi yok... Ama hayat bu, elden ne gelirki. Affetmeye calisiyorum bakalim basarabilecek miyim?

Öncelikle insanin hatasını bilmesi ve bunu kabullenmesi en büyük erdemdir.

Başın sağolsun. Ölüm Allah'ın emri. Senin yüzünden olduğu söylenemez. Kimse de zaten sana senin yüzünden diyemez. Bu konuda sakin kendine yüklenme. İçin rahatlasın diye demiyorum emin olabilirsin.

Erken evlilik , yanlış ve hatalı ilişkiler, ailenin bunlardan yara alması....

Inanki bunu yaşayan tek kadin, tek insan sen değilsin.

Anneler doğruyu söyler, seni doğuran kahrini çeken seni her ne olursa olsun bu yasa getiren o MELEK INSAN Tabiki senin ciğerini bilir.

Şimdi düşününce o kadar sene ne kadar da çabuk geçti dimi. Koskoca 28sene.

Ama bu zaman içinde yaşadıklarına hata değil tecrübe diyebilmen ve hayata daha emin adımlarla devam edebilmen gerekir.

Tecrübe yi milyonlar versen satın alamazsin. Bu yüzden yaşadıklarını asla unutma,ama onları da sırtına alıp kendine yük yapma. Sadece bundan sonraki hayatında kullanabilecegin bi sözlük gibi düşün.


Hatalarını unutmak sana daha da hata yaptırır. Unutmayacaksin. Ama dediğim gibi o kadar seneyi de sırtına almana gerek yok.

Ne güzel ki kendini sorgulayabiliyorsun. Ama dikkat et yinede . İçgüdülerin bunusana sorduruyorsa yolunda gitmeyen birsey vardır . kendini hata yapmamak için kasma. Bocalar düşersin. Ama düşersen de korkma. Ayağa kalkıp silkelenmek sadece sen istersen olur..

violetworld .!.:

Isim var, calisiyorum, egitimliyim. Ama annem benim mutlu bir yuvam olmasini istiyor, gelecekte yalniz bir kadin olacagimdan korkuyor. Cok taktim onun uzulmesine, dogrumu yanlismi dusunuyorum bilmiyorum

Genişletmek için tıkla...

İyi de herkes evlenmek zorunda değil ki. Önemli olan şu kısacık hayatta neyden zevk aldığın. Evlilik, koca, bebek demek mutlu bir aile demek değil ki. Kimisi evlenmeden kurar yuvasını, kimi evlendikten sonra. Kimisi ise bunlardan keyif almaz. İki bekar teyzem var, hiç evlenmediler. Özellikle küçük teyzemin talibi çoktu, ama istemedi kimseyi. Böyle de mutlular diye biliyorum. Annem ve başka teyzem ise evlenip boşanmış insanlar. Annem mutlu olamadı evliliğinde. Teyzeminse tam anlamıyla bulunmaz hint kumaşı olan bir kocası var, ama onun kıymetini bilmiyor...

Yani demek istediğim sen neyle, nasıl mutluysan önemli olan o. Mutluluğunu annene de yansıtabilirsen eğer o da senin adına çok mutlu olacaktır emin ol.

violetworld .!.:

O zamanlar ben 20-23 o 28-31 yaslarindaydi iste. Gayet yetkindi calismak icin, dusunerek yasamak icin. Ailesinden uzaklasmisti, onlarada iyi davranmiyordu ya... 1 yil sonra zorla ailesiyle tanistim, evlilikten 1 yil sonra yani. Ondada sadece 1-2 kez gelmelerine izin verdi, o kadar. Sonra yasakladi ailesine de konusmayi, gelip gitmeyi, birakin yardim etmeyi. "Kimsesiz" durumuna aciyordum bende, yani biraktigim zaman kimsesiz parasiz sokakta kalicak diye, cunku evi ben gecindiriyordum esasen. Kendisini magdur, yazik durumuna salmisti. Ah akilsiz kafam ah............

Genişletmek için tıkla...

çok hata yapmışsın. evi aldınız mı yoksa tuttunuz mu? kirada mıydınız?