- 28 Kasım 2020
- 1.005
- 1.788
- 83
- Konu Sahibi halesss_97
-
- #21
5 yıl üniversite okuyup fabrikada paketleme işine bile alınmadığımda anladım
Kayıp gül kitabını okumanızı tavsiye ederim(çok uzun zaman önce okumuştum yazınızı görünce kitabı hatırladım). Hayatta hiçbir şey boşuna değildir. Bazen bize öyle gelir, geçişler olur. Hayattan ne beklediğinize bağlı. Maddi yönden beklenti neyse, gerçekten çalışıp çabalayıp bir şekilde ulaşılabiliyor, ama manevi tatmin küçük şeylerde, durup bakmak lazım sadece. 20 yaşımdayken bana bu yaşıma kadar yaşayacaklarım izlettirilseydi depresyona girerdim heralde. Ama şimdi yaşarken herşeyin bir nedeni olduğunu farkediyorum. İyiki diyorum. Bazen herşey ağır geliyor, sonra bir şarkı, bir şiir, bir koku duyumsuyorum ve iyiki diyorum. Dilerim güzel şeyler getirsin hayat hepimize...Başlık açık. Hayallerine ulaşanlar için yazmıyorum. Benim gibi kaybedenlerin hayatını merak ediyorum.
Ben ilk fark ettiğimde 20 yaşındaydım. Dünyanın ve insanların benim zannetiğimden çok farklı olduğunu anladım. Başta da internet yardımcı oldu buna sağ olsun.
Ben istediğim gibi değilim, çevrem değil, toplum değil, dünya değil. Boşuna yaşıyorum. Boş geldim boş gidiyorum. Yalnız... Süremin dolmasını bekliyorum, başka bir şey de yapamam zaten. Kaybedeceğim baştan planlanmış, bunu kabullendim en sonunda.
Sizde durum nasıl gelişti?
Katılıyorum. Çocuk yapan insanları gerçekten anlamıyorum. Aralarında çok eğitimliler de var halbuki... Dünyaya daha fazla insan getirmek niye?Bu yıl çok net anladım. Tek tesellim benim gibi mutsuz olacak bir çocuğumun olmaması. Geldim gidiyorum. Pes ettim sanırım artık. Yoruldum. Bu dünyada gün sayıyor gibi hissediyorum.
Herkes mağdur değil kesinlikle. Dünyanın %30'luk kesimi kaynakların %100'ünü tüketiyor. Geri kalan %70'e ise aval aval onları seyretmek kalıyor. Umut fakirin ekmeğidir. Ve de bir insanın başarılı olmasında genetik yapısı + şansı önemli tamamen. Öyle tipler var ki doğa harikası resmen. Başarılı, zeki, çalışkan, güzel, sosyal... Bunlar çalışarak elde edilecek şeyler değil. Kuğuya bakıp kendini teselli eden kara karga gibiyiz kaybeden kesim olarak. Hayallerde yaşıyoruz (en azından ben öyle). Ama maalesef bazı insanlar bunu anlamıyor ya da anlamak istemiyor. Korkutucu geliyor çünkü.Benim gördüğüm kadarıyla hayatta bir şeylere ulaşan, başaran insanlar genelde daha pragmatik ve arabesklikten uzak insanlar. Buna arabesklik yerine duygusallık, ayakları yere basmama da deniyor ama özellikle ülkemizde herkes mağdur herkes kurban.
Hiç oturup hayal kuran bir insan olmadım, belki böylesi daha kötü bilmiyorum ama istediğim şeyler vardı küçüklüğümden beri, mesela ekonomik olarak rahat etmek, güzel bir evde yaşamak, özgür ve güçlü olmak gibi. Bunlar hayal mi bilmiyorum ama bunlara nasıl ulaşabilirim diye sorup cevabını bulunca ona çabaladım. Şansım da yaver gitti muhtemelen, düşündüğümden daha iyi bir hayatım var. Ama gitmeseydi de yine temel ölçüde bu istediklerimi başarırdım.
Hayatı başınıza gelen olaylar silsilesi olarak görmek yerine, günlük/anlık seçimlerinizin sonucu olarak görmek lazım. Hayal kurarken de gerçekçi olmak lazım. Örneğin iyileşmesi mümkün olmayan bir yürüme engelliniz varsa, zıplaya hoplaya gezme hayaliniz gerçekleşmeyecek ama başka şeyler de var hayatta.
20 yaşında hayallerin gerçekleşmeyeceğini anlamak olgunluk ya da gerçekçilik değil, tam tersi kurban psikolojisi. 20 yaş ne ki? Daha beyniniz gelişimini bile tamamlamıyor o yaşta.
Başarılı, zeki, çalışkan, güzel, sosyal... Bunlar çalışarak elde edilecek şeyler değil.
Çalışmaktan kastım kendini değiştirmeye çalışmak. Türk olup bu ülkeden çıkıp yurtdışında çok önemli yerlere gelen insanlar yok mu? Çok sayıda var. Nasıl geliyorlar? Çok çalışarak ama sadece bu da yetmez. Aynı zamanda çok da zekiler. Yabancıların "gifted" dediği kapasitede kimseler. Yıllarca bize böyle insanların çok az olduğu, geri kalanların eşit olduğu masalıyla uyutulduk. Halbuki 10 kişiden en az 3'ü öyle. Geri kalan 7'si ise çöp. Bunu dış güzellik alanında da görebilirsiniz. Akademik başarı alanında da görebilirsiniz. Sosyal statü alanında da görebilirsiniz. Zaten dünyada bu kadar çok insanın olması da anlamsız bu yüzden. Hayatta ciddi başarısı olmayıp çocuk sahibi olanlara o yüzden kızıyorum. Bilmem...Kalanları bilemem ama başarı gayet çalışarak elde ediliyor, benim tanıdığım her başarılı insan -ben de dahil- çok çalışıyor. Çok çalışmanın yanında odaklı olmak ve tuttuğunu koparmak da önemli.
Sadece merakımdan soruyorum, başarı çalışmadan nasıl elde ediliyor? Nasıl olabilir? Hiçbir şey ortaya koymadan, kafa patlatmadan vakit harcamadan ortaya ne kim ne koyabilir?
Başarılı diye özendiğiniz insanların çoğu da başarısız insanlardan çıkıyor.Çalışmaktan kastım kendini değiştirmeye çalışmak. Türk olup bu ülkeden çıkıp yurtdışında çok önemli yerlere gelen insanlar yok mu? Çok sayıda var. Nasıl geliyorlar? Çok çalışarak ama sadece bu da yetmez. Aynı zamanda çok da zekiler. Yabancıların "gifted" dediği kapasitede kimseler. Yıllarca bize böyle insanların çok az olduğu, geri kalanların eşit olduğu masalıyla uyutulduk. Halbuki 10 kişiden en az 3'ü öyle. Geri kalan 7'si ise çöp. Bunu dış güzellik alanında da görebilirsiniz. Akademik başarı alanında da görebilirsiniz. Sosyal statü alanında da görebilirsiniz. Zaten dünyada bu kadar çok insanın olması da anlamsız bu yüzden. Hayatta ciddi başarısı olmayıp çocuk sahibi olanlara o yüzden kızıyorum. Bilmem...
Asla kaybettim demem hayallerimden de vazgeçmem, yaşanacak çok güzel günlerim var hayat bomboş yaşamak için çok kısa o nedenle başkalarına değil kendi hayatınıza odaklanın ve başarmak için mücadele edin.Başlık açık. Hayallerine ulaşanlar için yazmıyorum. Benim gibi kaybedenlerin hayatını merak ediyorum.
Ben ilk fark ettiğimde 20 yaşındaydım. Dünyanın ve insanların benim zannetiğimden çok farklı olduğunu anladım. Başta da internet yardımcı oldu buna sağ olsun.
Ben istediğim gibi değilim, çevrem değil, toplum değil, dünya değil. Boşuna yaşıyorum. Boş geldim boş gidiyorum. Yalnız... Süremin dolmasını bekliyorum, başka bir şey de yapamam zaten. Kaybedeceğim baştan planlanmış, bunu kabullendim en sonunda.
Sizde durum nasıl gelişti?
Ülkede zeka ölçeğinin de çoğunlukla standart çok seçenekli testlerde başarılı olmak olduğunu düşünürsek, o da gayet çalışmakla oluyor.Kalanları bilemem ama başarı gayet çalışarak elde ediliyor, benim tanıdığım her başarılı insan -ben de dahil- çok çalışıyor. Çok çalışmanın yanında odaklı olmak ve tuttuğunu koparmak da önemli.
Sadece merakımdan soruyorum, başarı çalışmadan nasıl elde ediliyor? Nasıl olabilir? Hiçbir şey ortaya koymadan, kafa patlatmadan vakit harcamadan ortaya ne kim ne koyabilir?
Bu da doğru. İnkar edemem. Ama dış etkenler ne kadar etkili, içine doğulan koşullar ne kadar etkili, bireysel çaba ne kadar etkili oranını tam kuramadım kafamda... Evet belki gereğinden az çalışıyorumdur ama daha fazlası için enerjim yok. Güzel insanların çevrelerinden güç alıp ileriye atıldıklarını düşünüyorum üstüne zeka da binince başarı kaçınılmaz oluyor. Benim fikrim bu, belki de yanlıştır. Çünkü zaten zeki olmadığımı biliyorum. Fikirlerim saçma olabilir o yüzden.Yani tabii şimdi 24 yaşında siz kendinize olgun, hayatı çözmüş geliyorsunuz ama bana bakış açısı çok toy geldi. Biraz “istediklerimi elde edemedim (henüz), neden olmadı?” sorusuna cevabı dış etkenlerde arıyorsunuz, böylece kendi içinize bakmaya gerek kalmıyor. Bu da tam olarak kurban psikolojisi zaten.
Yazdığımı beğenmeyip, “evet hayaller gerçekleşmiyor” diyenleri beğenmenizden de bu çıkarıma çözüm yerine “evet kurban olduğun için olmuyor, aynen devam” diyen yoldaş arıyorsunuz.
Bu kesinlikle yanlış. Ülkedeki görünürde güzel kadın sayısı makyajla arttı bu doğru ama güzelliğin %100'ü doğuştan geliyor kesinlikle. En yetenekli estetik cerrah bile doğal güzelin kıyısına yanaşamıyor.Bugün “güzel” bulunan kadınların çoğunluğu öyle gözükmek için inanılmaz çaba ve vakit harcıyor. Yok saç bakımı, yok cilt bakımı, makyaj tekniği, giyim stili, vs. bunlar da hep emek. Tabii herkes model olarak doğmuyor ama gündelik hayatta güzel bulunan insan olmak için model olmaya gerek yok
İşte çevreden güç alabilmek için, çevreyi “yapabilirsin, bu yapamam havasından çık, neden olmasın? Nereden başlayabilirsin”, vs. diyen insanlarla doldurmak lazım. “Ben de vazgeçtim” diyen insanlarla değil.Bu da doğru. İnkar edemem. Ama dış etkenler ne kadar etkili, içine doğulan koşullar ne kadar etkili, bireysel çaba ne kadar etkili oranını tam kuramadım kafamda... Evet belki gereğinden az çalışıyorumdur ama daha fazlası için enerjim yok. Güzel insanların çevrelerinden güç alıp ileriye atıldıklarını düşünüyorum üstüne zeka da binince başarı kaçınılmaz oluyor. Benim fikrim bu, belki de yanlıştır. Çünkü zaten zeki olmadığımı biliyorum. Fikirlerim saçma olabilir o yüzden.
Hayat o kadar enteresan ki tam her şey bitti dediğinizde yeniden başlıyor. Hayatının altı üstünden çok daha İİ olanlardanım şükür bütün hayallerim gerçek oldu.Başlık açık. Hayallerine ulaşanlar için yazmıyorum. Benim gibi kaybedenlerin hayatını merak ediyorum.
Ben ilk fark ettiğimde 20 yaşındaydım. Dünyanın ve insanların benim zannetiğimden çok farklı olduğunu anladım. Başta da internet yardımcı oldu buna sağ olsun.
Ben istediğim gibi değilim, çevrem değil, toplum değil, dünya değil. Boşuna yaşıyorum. Boş geldim boş gidiyorum. Yalnız... Süremin dolmasını bekliyorum, başka bir şey de yapamam zaten. Kaybedeceğim baştan planlanmış, bunu kabullendim en sonunda.
Sizde durum nasıl gelişti?
Sabahki mesajim pek karamsardi, o anki ruh hâli sebebiyle.Başlık açık. Hayallerine ulaşanlar için yazmıyorum. Benim gibi kaybedenlerin hayatını merak ediyorum.
Ben ilk fark ettiğimde 20 yaşındaydım. Dünyanın ve insanların benim zannetiğimden çok farklı olduğunu anladım. Başta da internet yardımcı oldu buna sağ olsun.
Ben istediğim gibi değilim, çevrem değil, toplum değil, dünya değil. Boşuna yaşıyorum. Boş geldim boş gidiyorum. Yalnız... Süremin dolmasını bekliyorum, başka bir şey de yapamam zaten. Kaybedeceğim baştan planlanmış, bunu kabullendim en sonunda.
Sizde durum nasıl gelişti?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?