- 11 Mayıs 2012
- 2.013
- 1.005
- 333
Aynen kesinlikle öyle. Arayanı ararım :) artık birilerini kırmıyayım aman yanlış anlar diye düşünmüyorum. Ben istersen istediğim kadar yanımda olabilirler istediğim kadarını bilebilirler :)
Ya annem hep der aslında tam da 30 lu yaşlara gelince hayatı daha iyi anlayacaksın diye sanırım herkes öyle yazmış..
Bendeki aydınlanma anne olduktan sonra(25 yaş) başladı.. Şu an 27 yaşımdayım ama eskiden insanları neye göre seçiyormuşum bilmiyorum seçme karpuz misali elimde ne kalırsa.. Şimdi öyle değil tüm aileden tutun da eşim bile 27 yaşımda bana daha farklı göründüler sanki herkesi tanıdım.. Artık en ufak bi muhabbetten bile karakter analizi yapabiliyorum.. Bu çok kazık yemekten de kaynaklanıyor olabilirKimbilir şimdi böyleyse 30 dan sonraki aydınlanmayı düşünemiyorum..
Ha bir de bende artık içimden geldiği gibi davranıyorum isteyen yanımda, istemeyen de uzakta Dursun..
İşte siz kendi cevabınızı kendiniz vermişsiniz.
Siz iyi niyet besleyip, alttan alırken, onlar herşeyi kendilerine hak görmeye başlıyor.
Özel hayatınızı, maddi durumlarınızı sorgulamak ve bu durumlarda rahatça yorum yapmak onlara hak oluyor.
Aslında değil. Alttan almanın zararları.
Yalnız değilsiniz.
Benim de etrafımda kimse yok.
Dara sıkıştım mı ancak bir annem - babam koşar.
Kayınvalide - Kayınpeder konusuna girmiyorum bile, bencil yapılılar, oldukları yerde kalsınlar zaten mümkünse.
Çevremde gerçekten benim derdimi dert edinecek, mutluluğumda da benden daha mutlu olacak 2-3 arkadaşım var o kadar.
Zaten yetiyor da artıyor. İstanbul'un temposunda, yeri geliyor onlarla bile görüşemiyoruz.
Az - öz insan biriktirmeli etrafında insan.
"Akraba" adı altında "aman akrabadır, ayıp olur" mantığı bende de vardı ve artık bende yapmıyorum.
Ve görüyorum ki gerçekten bana akrabalık besleyenler zaten herşeye rağmen benimle görüşüp iletişim kuruyorlar.
Diğerleri fasa - fiso, bayramdan bayrama araşır veya merhabalaşırız o kadar.
Önemli gün ve zamanları geçmez onlarla görüşmelerim.
Ben de Balıkesir'liyim. Ben de isterdim ufak bir yerde oturup hayatımı sürmek ama zor.
Alışkanlıklar ve tabii eşin de aynı şekilde ayak uydurması konusu var, o yüzden sanırım bu bende hayal olarak kalacak hep.
Umarım siz başarabilirsiniz.
Balıkesir olur, başka bir şehir olur, ama İstanbul'dan kurtulursunuz umarım.
Aynen bende öyle olmaya karar verdim.. Açık ve netim gayet..Saygısızlığım yok, laf sokmam yok.. Ne hissediyorsam o bundan sonra.. Bir zerre ne eksik ne fazla..Aynen kesinlikle öyle. Arayanı ararım :) artık birilerini kırmıyayım aman yanlış anlar diye düşünmüyorum. Ben istersen istediğim kadar yanımda olabilirler istediğim kadarını bilebilirler :)
Kesinlikle haklisiniz, eşim benim çok yumuşak huyludur ailesine, bütün ihtiyaçları olduğunda onu ararlar ilk. O da anlatsam uzun sürer ama çok kavga ederdi ailesi yüzünden benle. Konumda da dediğim gibi insanları alttan almak zorundaymışım gibi davranırdık öyle baskısını hissederdim. Sanki doğru olan buymuş gibi. Yüzyüze bakıcaz ya :) ondan ondan herkes herşeyi rahat rahat sorar oldu. Ama şimdi önünü kestik tabi bunca yıpranmadan sonra biraz zor oldu ama oldu
Balıkesir harika bir yer bu yaz yine Akçaydaydım ben de imkanım olsa orda yaşamak çok isterim gerisini ise takmayın hayat çok kısa başka insanları dert etmek içinİçimi dökesim geldi biraz..
cümlelerim karışık olmaz inşallah. Rahatça ifade edebilirim kendimi.
Daha önce bahsetmıstım ev alıp sattık eşimle 9 yıldır evlıyız. Geç bebek sahibi olduk. Maddi açıdan hazır değildik cok sukur sonradan aratmadı rabbim. Bu sürede çok şey yaşadık maddi manevi çok yıprattım kendimi. Ev alıp başımızı sokalım eşşek gibide çalıştık.
Benim akrabam çevremizde yok, memlekete gidersek görüyoruz. Eşimin akrabası çok ve çok hasetlerdi kim olursa olsun teyze, dayı,hala kuzenler vs.
Çevremizde eşimle benim sanki alttan almak için insanları bir mücadelemiz vardı. Eşimlede aramız kötü oluyordu bu insanların yüzünden. Aman yüzyüze bakıyoruz kötü olursak bizden bilmeyelim biz kötü olmayalım onlar yapsınlar diye diye..
Sonra dank etti, 31 yaşına geldim. Çevremde ne çok haset insan varmış onu farkettim. Ev sattıkya (baya detaylı konu bu) kapımızı çalmayan insanlar kapımızda bittiler.
Bizden çok yıl sonra ev bark araba sahibi olan arkadaşlarımız, biz evimizi sattıktan sonra akıl vermelere başladılar..Ee alamadınız mi bir ev diyenler, parayı yemesenız bari, ayy satmasaydınız ödenirdi, çok geziyorsunuz harcıyorsunuz diyenler mi ararsınız sanki onların parasını harcıyorum ben. Ben ev taksiti öderken demedim kimseye eee sizde birşeyler yapın artık geziyorsunuz harcıyorsunuz bir dikili ağacınız yok diye.. çünkü haddime değil. Beni ilgilendirmez.
Tabi dar da olunca arkasını dönen daha önce evimizden çıkmayan şimdi 2 yıldır evimize adım atmayan kv ve kp i söylemiyorum bile :)
2 yıl oldu öyle gücüme gidiyorki kiminle otursak hemen eee siz naptınız alamadınız mi bi evle başlayıp çarçur etmedenız inşallah parayı. Parayı? Derken.. gökten biryerlerden paramı geldi diyorum. Sonuçta kendi alın terimle 10 yıldır çalıştığım emeğim benim kadar düşünebilir mısınız? Diyorum. Ya biz sizin için söylüyoruzlar başlıyor bu sefer.
İşte böyle insanları tek tek eledim hayatımdan.
Ben tatile gittiğimde arkamdan dedikodu yapan ama kendisi heryıl 2 kere gidipte aaa bak goruyomusun hıcbırsey yapamadan çarçur ediyorlar paralarını diyen insnlara ihtiyacım yok.
Dün eski bir arkadaşımı arıyorum bebeği olmuş hayırlı olsun demek için, bir baktım ben devamlı soru cevaplıyorum sorular aynen şöyle: evi kaça sattınız, ne yaptınız parayı, nerde çalışıyorsun, ne kadar maaş alıyorsun, gibi gibi.. Bende mi bir sorun var anlayamıyorum. Ben kimseye bunları sormuyorum. Dara düşmüşüm evimi satmışım yarın nasipse tekrar alırım. Yad almam çok dert değil ne kadar yaşayacağımı bilmediğim şu dünyada.
Neyse eşimle aramızda arada sorunlar olsa da çözebiliyoruz artık (bunu söyleyince de kavga edıyoruz hep:) )çünkü o da görüyor çevrede herkes geçiçi biziz daim olan. Aile herşey . Dar zamanda kimse olmaz yanında cebinde biraz paran varsa senden iyisi yok. Bir de herkes mi aynı olur hayretler içerisinde kaldık. Tek tek eledim sildim hayatımızdan böyle insanları. Öyleki
Balıkesir e taşınmayı istiyoruz bununla ilgili konu da açmıştım. Kendimize küçük huzurlu bir yaşam istiyoruz artık.
( karışık anlatmış olabilirim hem devamlı bölüşüyorum hemde telefondan yazmak biraz zor oluyor)
Malesef ben 30 olmadan insanların gerçek yüzlerini gördüm. Bizde evlenmeden eşimle ev aldık. Benim akrabalarımdanda eşimin akrabalarındanda hayırlı olsun lafını duymadık. İnsanlar, kimsenin iyi olmasını, gezmesini, ev, araba sahibi olmasını istemiyo. Benim çevremden biri bi çöp dahi alsa kendim almış gibi sevinirim. Gerçekten safım
Aynen bende öyle olmaya karar verdim.. Açık ve netim gayet..Saygısızlığım yok, laf sokmam yok.. Ne hissediyorsam o bundan sonra.. Bir zerre ne eksik ne fazla..
Bunca yıl neden mahvetmişim ki kendimi.. Geceler boyunca o neyi kastetti bu ne demek istedi diye diye kendimi helak etmişim.. Gerek yok.. Bi kişisel gelişimci dinlemiştim; sen kaldırabilirsen herkes kaldırır diyor.. tamda bu!
En azindan basarmissiniz , boyle devam edin , yeni hayatinizda mutluluklar diliyorum
Emin olun çoğumuz aynı şeyleri yaşıyoruz. Millet kendi hayatına bakmaz ama başkalarının hayatı çok çekici gelir. Hep bir kıyas, hep bir yarış halindeler sanki. Benim eşimin ailesi de geldiğinde sadece para konusunda nasihatler verirdi, onu almayın, ay çok harcıyorsunuz, geleceği düşünün yoksa size yazık olacak(!) vs vs... Falanca akraba 10 sene yemedi içmedi çoluk çocuktan kıstı ama bak evde aldı muhabbetleri hiç bitmez zaten, yahu ben bunca seneyi kendime ve aileme bu kadar zehir edeceğime ev bırakmayayım ama güzel anılarımız olsun. Biz de evi satışa çıkardık mesala vah vah edenler, bir daha hayatta alamazsın o parayı yersiniz diyenler gırla. Ben de kocaman bir sana ne demek istiyorum ama en iyisi he he deyip geçmek. Kimse hayatını kendinden iyi bilemez, bütün olayların sonuçları sadece bize aittir. Kafanıza takmayın ve aileniz için en iyisi neyse onu yapın, gereksiz insanlara mesafeli olun.
Basligi okuyunca biraz daha farkli bir konu beklemistim, hani 30 dan sonra olgunlasiyoruz, hayati daha iyi anliyoruz falan gibi seyler. Benim icin de hayatim 30 dan sonra basladi diyebilirim (oncesi de guzeldi aslinda), cunku 30 yasimda anne oldum, daha olgun dingin bir insan oldum, tabi her zaman degil.
Konuya gelince ben de hic hoslanmiyorum, ne aldin kaca aldin, yok maasin kac gibi sorulari, bunlar ozel seylerdir ya, istersen paylasirsin. Benim kardesim gibi sevdigim en yakin arkadasim ki kendisi dogumuma bile girmisti, ev aldi, sormadim bile kaca aldigini, hayirli olsun gule gule oturun agiz tadiyla dedim, o da daha guzelleri sizin olsun dedi, oldu bitti yani.
Benim esim hic hazzetmez boyle sorulardan, gerekirse de tersler, ben daha yumusak yuzluyum. Biz bir de yurtdisindayiz, bizi cok zengin zannediyorlar, burda kazanip Turkiye`de harcasak hak verecegim ama anlatamiyorum. Tabi bu soylediklerim anne baba kardesler icin gecerli degil, onlar hep bizim iyiligimizi isterler, aramizda boyle seyler konu olmaz.
Hosgeldin o zaman.
Size ne para benim keyif benim luks benim ölünce size mi birakacagimda derdine düşüyorsunuz dediklerim oldu
Oğluma hamileyken daha fazla hissettim bunu çünkü daha çok karışmalar başlamıştı. Kayınpederinin özü kopuyordu işten çıkacağım diye. Halbuki kendi eşi büyük gelini kız kardeşi vs için çalışamazlar izin vermedim diyen bir adam kendisi. Şuan bayramdan bayrama görüşüyoruz, ev satmak şer gibi gözüksede bizim için hayırlı oldu. Borcumuz var diye yanaşmadı şimdi bitti gitti herşey yanaşmaya çalışıyor hatta eşime de itiraf etmiş çok mahcuptuk vs diye. Ama yemezler artık :)
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?