[ı]merhaba hanımlar uzun zamandır bu siteyi takipteyim hatta "bir derdim var" kategorisine hergün bakıyorum diyebilirim. Insanların dertlerini anlatması, aranızdaki dayanışma çok hoşuma gitti ve bende konu açmak için üye oldum. Umarım cvp verirsiniz şimdiden hepinize teşekkürler.. Lütfen sonuna kadar okuyun, rica ediyorum sizden, çok büyük bir boşluktayım. Ben 22 yaşında bir bayanım annemle birlikte yaşıyoruz maddi durumumuz oldukça iyi ama yinede hiç mutlu olamıyorum. Eskiden çok sosyal biriydim ama son 1 senedir tam tersi durumdayım. Içimden hiçbirşey yapmak gelmiyor evden çıkmak istemiyorum şuan dostum diyebileceğim yalnızca 1 insan var sadece onunla görüşüyorum. Onunda ciddi bi ilişkisi olduğu için genelde onunla vakit geçiriyor ben yanlarında fazlalık gibi olup rahatsız etmemek için gitmiyorum pek. Ilişkilerimde bi türlü dikiş tutturamıyorum. çok mükemmelliyetçiyim sanırım en ufak bi hatada siliyorum karşımdaki insanı. Aslında bu durumum "sevilmemek, kendini sevilmeye layık görmemek" düşüncesinden kaynaklanıyor sanırım. 7 aylık bir ilişkim vardı ve aldatıldım. 1 sene geçti üstünden her türlü hakaretime, kızmalarıma rağmen sürekli aradı kendisi. Hemde hayatında beni aldattığı kadın varken! Cvp vermedim, verdiğimde de tersledim ve asla görüşmedim tabiki ama o aramaya devam etti halada arar msj atar. Bu durum benim erkeklere olan güvenimi yerle bir etti. Hayatıma giren hiçbir adam beni sevmedi. çok hatalar yaptım ve kendimi sevilmeye layık görmüyorum. Iğrenç, çirkin, erkeklerin sadece yatağa atmak için görüştüğü biri olduğumu düşünüyorum. Aldatıldığım ilişkimde erkek arkadaşımla en fazla sarılıp, öpüştüm. Evlilik öncesi cinselliği karşı olan ve bunu savunan ben aldatıldıktan sonra o boşlukla biriyle birliktelik yaşamaya başlayıp ilişkiye girdim. Ondan da kendimden de soğudum ayrıldım ve sonra biriyle daha tekrar aynı hatayı yaptım. Yine ayrılan ben oldum gerçi onunla sevgili bile değildik. Kimden intikam alıyorum kendimden mi bilmiyorum. Kendimi bu kadar değersizleştirmek ve bunu bilerek yapmak midemi bulandırıyor ve bundan kurtulmak istiyorum. Karşıma biri çıksın ve beni sevsin istiyorum gerçekten sevsin. Kendimi buna layık görmesemde içimde bi umut var hala. O umut olmasa çoktan hayattan vazgeçmiştim zaten. Sizden istediğim bana bir akıl verin, yaptığım bu hataları yok sayıp hayatıma devam etmem mümkünmü? Hayat benim gibi bir insanın karşına doğru insanı çıkarırmı? Yada bir doğru insan varmı.... Kendimi nasıl toparlayabilirim eski değerimi güvenimi nasıl geri getirebilirim bu mümkünmü? Kendimden nefret ediyorum, bütün hatalarımında farkındayım. Artık yanlış yapmak istemiyorum lütfen bana akıl verin..[/ı]
Merhaba hanımlar uzun zamandır bu siteyi takipteyim hatta "bir derdim var" kategorisine hergün bakıyorum diyebilirim. İnsanların dertlerini anlatması, aranızdaki dayanışma çok hoşuma gitti ve bende konu açmak için üye oldum. Umarım cvp verirsiniz şimdiden hepinize teşekkürler.. Lütfen sonuna kadar okuyun, rica ediyorum sizden, çok büyük bir boşluktayım. Ben 22 yaşında bir bayanım annemle birlikte yaşıyoruz maddi durumumuz oldukça iyi ama yinede hiç mutlu olamıyorum. Eskiden çok sosyal biriydim ama son 1 senedir tam tersi durumdayım. İçimden hiçbirşey yapmak gelmiyor evden çıkmak istemiyorum şuan dostum diyebileceğim yalnızca 1 insan var sadece onunla görüşüyorum. Onunda ciddi bi ilişkisi olduğu için genelde onunla vakit geçiriyor ben yanlarında fazlalık gibi olup rahatsız etmemek için gitmiyorum pek. İlişkilerimde bi türlü dikiş tutturamıyorum. Çok mükemmelliyetçiyim sanırım en ufak bi hatada siliyorum karşımdaki insanı. Aslında bu durumum "sevilmemek, kendini sevilmeye layık görmemek" düşüncesinden kaynaklanıyor sanırım. 7 aylık bir ilişkim vardı ve aldatıldım. 1 sene geçti üstünden her türlü hakaretime, kızmalarıma rağmen sürekli aradı kendisi. Hemde hayatında beni aldattığı kadın varken! cvp vermedim, verdiğimde de tersledim ve asla görüşmedim tabiki ama o aramaya devam etti halada arar msj atar. Bu durum benim erkeklere olan güvenimi yerle bir etti. Hayatıma giren hiçbir adam beni sevmedi. Çok hatalar yaptım ve kendimi sevilmeye layık görmüyorum. İğrenç, çirkin, erkeklerin sadece yatağa atmak için görüştüğü biri olduğumu düşünüyorum. Aldatıldığım ilişkimde erkek arkadaşımla en fazla sarılıp, öpüştüm. Evlilik öncesi cinselliği karşı olan ve bunu savunan ben aldatıldıktan sonra o boşlukla biriyle birliktelik yaşamaya başlayıp ilişkiye girdim. Ondan da kendimden de soğudum ayrıldım ve sonra biriyle daha tekrar aynı hatayı yaptım. Yine ayrılan ben oldum gerçi onunla sevgili bile değildik. Kimden intikam alıyorum kendimden mi bilmiyorum. Kendimi bu kadar değersizleştirmek ve bunu bilerek yapmak midemi bulandırıyor ve bundan kurtulmak istiyorum. Karşıma biri çıksın ve beni sevsin istiyorum gerçekten sevsin. Kendimi buna layık görmesemde içimde bi umut var hala. O umut olmasa çoktan hayattan vazgeçmiştim zaten. Sizden istediğim bana bir akıl verin, yaptığım bu hataları yok sayıp hayatıma devam etmem mümkünmü? hayat benim gibi bir insanın karşına doğru insanı çıkarırmı? yada bir doğru insan varmı.... Kendimi nasıl toparlayabilirim eski değerimi güvenimi nasıl geri getirebilirim bu mümkünmü? Kendimden nefret ediyorum, bütün hatalarımında farkındayım. Artık yanlış yapmak istemiyorum lütfen bana akıl verin..
şu konuyu actıgın ıcın sana o kadar tesekkur ederımkı yasadıklarımız nerdeyse aynı bende 24 yasındayım ve benımde hayattan bı beklentım yok artık gunlerdır bende konu acmayı dusunuyodum
hatalarını bir yana bırak canım burda hiç kimse sütten cıkma akkasık degil.herkesin bir hatası var.insan hata yapa yapa olgunlasır.sen ilerisine bak o insanları düsünüp kendini üzme ve degersiz hissetme.suna inan bir gün karsına dogru insan cıkacak o cıkana kadar kendini kötü insanlardan koru.bende cok kötü günler yasadım aldatıldım ve sorunlar ard arda geldi bunalımlar sorunlar.bak benim karsıma dogru insan cıktı kötü insanı sildim gecmişi çöpe at bi laf varya ben gecmişimi dürdüm büktüm cöpe attım.cüpü karıstırmak köpeklerin işidir..seni sevende gecmişini karstırmayan olacak.sende bekle ve sana deger veren seven insanla ol olurmu..
Kızlarrrrrr....bende 25 yasindayim senin bahsettigin hatalari yapmasamda 4 senelij iliskim bitti hemde evllilik arifesindeyken vee aldatildim hemde hayat kadini ile...çöp gibi hissettim...degersiz biri gibi...ama pardon daa yaa niye böyle hissediyoruz ki dedim kimki karsimdaki uckuruna karakterine yenik düşen adamlar...ve biz dürüst olan tarafiz...sonra girdim soguk buz gibi dusun altina deli gibi agladim bagira cagira agladimm ve dedim kiii ebru son bu son olsun....asla bu adam icin kendini üzüp hayata kusme hayatta ne güzellikler var...kendimi eve kapatmadim gezdim tozdum bütün arkadaslarimla görüştüm italyanin tum şehirlerini fransayi slovenyayi gezdim zihnimk bosalttim orda bile aklima geldi inanin ama öyle kendimi adapte ettim ki mutluluga mutsuzluk bana cok uzakti o insanlar bir sekilde kendilerini mutlu ediyor siz neden yapmayasiniz ki...hayatta birileri karsimiza cikacakki biz biz olalim onlar sayesinde daha gucluyum bosverin yaa ben sumugu mu bile atmam bazi insanlara o gozle bakıyorum o kim ki ya onlar kim ki diyip gecistiriyorum..sen hata yapmisin ve hata insanlar için canim uzulme önemli olan şimdi su an....hatalarin geçmişte kalsin sen simdiye odaklan
Ne kadar güzel ifade etmişsiniz, yazdıklarınıza harfiyen katılıyorum. Bu arada hayatınızdaki doğru insanla ömür boyu mutluluklar dilerim
hayat yorgunlugu cok kotu ve değer verıpte değer gormemen en ama en fenası valla artık tasıyamıyorum
tolincim seni bu kadar üzen yıpratan sey nedir:26:
bende terkedıldım ve hıssetıklerım tamda arkadasın anlattıklarıyla aynı 24 yasındayım ama yasama sevıncım yok artık
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?