Dün yine eşimin ailesinin evindeydik.Kayınvalidem biraz soğuk bi hoşgeldin dedi sebebi ise 4 gündür oraya gitmemiş olmam..Normalde haftanın 2-3 günü ordayız.ilk defa 4 gün ara verdim gitmedim ve bu sürede 2 kez eşim yalnız gitti oraya..Haliyle neler düşündüklerini tahmin edebiliyorum..Çok garip bi baskının içindeyim.
Akşam kayınvalidemle sohbet ederkende yolda iki kadın gördüm diyor birbirleriyle konuşup dert yanıyorlar.Biri diyoki iki gelinim var ama misafir gibi gelip giderler ah ahh...deyip sanki kendide dert yanar gibi bi cümle kurdu.Bende tabii herkesin kendine göre bi derdi var anne deyip geçiştirdim.Çünkü onların beklentisi haftanın 4-5 günü öğlenden bazen kahvaltı saatinden oraya gidip bütün gün orda durmam.Ev işlerine ütüye vs. yardım etmem.Ki gittiğim zaman hiçbizaman oturan biri değilimdir sürekli servis hazırlık bulaşık vs. uğraşırım.Ama bunların hiçbi kıymeti yok..Beklentilerinin çok daha fazla olduğunu anladım.3 gün kayınvalidemi aramasam bana nerelerdesin sesin çıkmıyor diye inceden sözler vurulur.Dün akşamda eşime yemek koyarken Görümcem tabağa koyduğum yemeği az bulup _ Aaa o ona ne yapar sen çok koy o çok az diye baskılayıcı bi şekilde konuşuyor.Yoo bu kadar yer normalde dememe rağmen yok yok sen koy hepsini diyede diretiyor.Sanırsınız eşimi aç bırakıyorum.Görümcem eşiyle beraber haftanın hergünü nerdeyse orda ve her gittiğimde görmek zorunda kalıyorum.Ben onlar kadar gitmediğim içinde dolayısıyla uzak duran gelin oluyorum.Evlendiğimden beride akşam yemeğe çaya kahvaltıya defalarca çağırmışımdır onları ama biliyorumki onuda az buluyorlar.Ayda 1 veya 2 kez çağırmışımdır hanüz 1 yıllık evliyim bu arada..3 haftalık evliykende eşimin yeğeni ne zaman dayıma gidicez diye söyleniyormuş..onlar yeni evli diyormuş görümcem..çocukta niyeki diyormuş ve bütün bunlar bana herkesin içinde söyleniyor o dönem.bende haber verşn buyrun gelin demiştim.sonrada çağırmıştım zaten.
Ben normalde küfürlü ve argo konuşmayı sevmeyen biriyim..Onlar ise bi çocuğu severken bile itoğlu seni..p..ç! diye sözcüklerle seven insanlar.Bu konuda rahatsızlığımı tatlı dille ifade ettim bigün.Bu olaydan sonra kaynımda bana soğuk davranmaya başladı.Yani insanlara biraz sınırlarınızdan bahsedince ilk sizi düşman bilip küçük görmeye başlıyorlar.Üzerimde sürekli bi baskı var ve her gittiğimde hareketlerim kontrol ediliyor.Bu baskıdan konuşma bozukluğu oluştu bende.onların yanındayken kendimden emin konuşamadığımı farkettim..En basit bişeyde fikrimi söyleyince yok o öyle olmaz böyle olur diye diretiyorlar.Örneğin ıhlamur çayını sadece çiçeğinden yaparsanız daha etkili olur diye okumuştum bi ziraat mühendisinden.Bunu k.valideme söyleyince amaan ne farketcek o öyle olmaz en güzeli benim yaptığım gibi der sözümü keser.Gerçekten çok yoruldum....çok yıprandım.Onlar soğuk davranıncada hatayı kendimde arıyorum yeterince kendime güvenli olsaydım çekimser kalmasaydım belki bana bu kadar laf söz vurmayacaklardı diyorum..
Aynı durumu yaşayanlarınız oldumu..Diğer konularımdada yaşadıklarımı paylaşmıştım. Bir öneriye ihtiyacım var.Neden hala onlar soğuk davranınca haklı olmama rağmen üzülüyorum..? ve vurdukları hiçbi lafa hazırcevap kendinden emin konuşamıyorum..