Kapı aniden açıldığında panik olması, sıradan bir davranışta bulunmadığını hissettiriyor. Bu yüzden iyimser yaklaşanlar kadar olumlu düşünemiyorum.
Gerçi ilk sayfalarda yazılanlardan sonra söylenebilecek en ufak bir söz dahi yok. O yazılanların olma ihtimali bile fazla geliyor insana. Bazen gereksizleşen merakım yüzünden çok şey okudum bu zamana kadar ama ilk kez okuduğum şey midemi bulandırdı. En fazla ağlardım önceden. Sırf bu okuduklarım için bu gece uyuyamayacağım. Kim bilir kaç kere annelerinin yerine kendimi koyup yüreğimi ezerim. Ama buna ne olursa olsun, gerekirse aç kalmak pahasına olsun, izin vermek annelik olabilir mi bilmiyorum. Çocuğumun karnı tok, istekleri yerine geliyor ama psikolojisi bozuk. Sağlıklı bir birey olamayacak. Aç karnımızı iki lokmayla doyurup en zor zamanlarımızı geçirirdik belki ama sağlıklı bir birey olmak için şansı olurdu. Naçiz fikrim bu yönde, Rabbim kimsenin bu durumu yaşamasına izin vermesin. Duruma doğru perspektiften bakamıyor ya da yanlış cümlelerle kendimi ifade ediyor olabilirim, okuyanlar mazur görsün lütfen. Düşüncelerimi toparlamaktan aciz kaldım zira. Allah yardımcınız olsun, konu sahibi. Umut ediyorum ki evladınızı art niyetli insanlardan uzak tutabilirsiniz her daim. Art niyette hafif kalıyor gerçi. Yaşamak öyle değersizleşti ki bu cehennem ruhu taşıyan insanlar yüzünden, Allah hepimizin yâr ve yardımcısı olsun. Bunu da tüm gönlümle diliyorum.