- Konu Sahibi Nazenin1905
-
- #41
içim titredi okurken, kendi yaşadıklarımı tekrar yaşadım seninle..
çok zor canım inan çok zor, yaşamayan başına gelmeyen bilemez..evliyken ayrılandan daha zor.. yaşanmamışı, yaşamayı hayal ettiğin onca anı onca güzelliği, umutlarını, hayallerini gömmek..
benim 3 yıl olacak bu yaz..geçti mi dersen ilk zamanki kadar acıtmıyor ama o yara ne küçülüyor ne büyüyor..
herkesin yaşanan olaylara tepkisi farklıdır muhakkak ama inan o kendimi bırakmıcam güçlü duracacağım, gezeceğim, insan içine çıkacağım ayakları falan fıssss.. bir zaman sonra uyuyamadığın için yatağa girmeyi istemeyeceksin, bir gün gitsin aklımdan diyeceksin, tövbe haşa Allahım güneş hiç doğmasın diyeceksin..
sana naçizane tavsiyem lütfen iyi bir psikologa git..hatta anadolu yakasındaysan ya da istanbuldaysan sana birini önerebilirim.
Rabbim hayırlısı ise inşallah bir an önce kavuşmanızı nasip etsin..
Ezgi İzmir de yaşıyor hatırladığım kadarıyla ama o kendi kendinin psikoloğu olmuş baksana yazılarına
Çok üzüldüm çok
Burada buna benzer bir çok konu okudum. Hiç görmediğim insanların acısını paylaştım. Halime hep şükrettim.. Bu konuyu açmak bana da nasipmiş demek ki..
Düğünüme 6 ay kala nişanı attım..
İçimde koca bir boşluk var şimdi. Çeyizlerime bakıyorum, hayallerime bakıyorum. Büyük heyecanlarla fotoğraflarına baktığım gelinliklere bakıyorum. Hepsi ardımda kaldı şimdi..
Bi yanımda deli gibi sevdiğim, 6yılımı verdiğim adam, bir yanımda soru işaretleri.
Ne ona ne de kendime hiç güvenim kalmadı. Bende herşeyden vazgeçtim..
Ortalık çalkalanıyor şimdi duyan arıyor, konuşamıyorum bile. Boğazımda koca bir yumru, yutkunamıyorum. Tek bir kelime, tek bir şarkı bütün günü bana zehir ediyor.
Yüzüğümü çıkardım, izi var şimdi parmağımda. O ize her dokunduğumda nefesim kesiliyor.
Ama kapatmadım kendimi odalara, tam tersi işe erken gidip geç çıkıyorum insanlara karışıyorum. Yeri geliyor kahkaha da atıyorum. Söz verdim kendime düşmek yok. Buda geçecek.. Babam var arkamda dağ gibi.. Onun için tutunacağım.
Severek vazgeçmek zormuş, bunu anladım. Yüzünü bile göremedim son kez.. Telefonda helallik istedim o kadar. Annesini babasını arayamaya cesaret edemiyorum. Onlarında gözünde yaş, bana söyleyecek birşey bulamıyorlar.
Kaderimse tekrar buluruz belki birbirimizi? Çünkü farkındayız kimse olamaz biz gibi..
'Hep geçer diyorlar ya olric.. Sence geçer mi ? Geçer elbet efendim; bazısı teğet geçer, bazısı deler geçer, bazısı deşer geçer, bazısı parçalar geçer. Ama mutlaka geçer ...
ayrıldığınızı bilebilirler ama nedenlerini, detaylarını paylaşmayın demek istedim. henüz çok erken. şu an çok duygusalsınız doğal olarak. biraz sakinleşip, daha net düşünmeniz için yazdım.
son karar yine sizin tabii. hayırlısı...
Herkese çok çok teşekkür ediyorum.. Taa uzaklardan yüreğime dokunuyorsunuz, acımı paylaşıyorsunuz..
Gerçekten belli bir sebep söyleyemiyorum. Askerden geldikten 1 hafta sonra nişan yaptık ilk 4 ay masal gibiydi sonrası inişli çıkışlı.. Sürekli tartışma, uyuşamama vs..
Yine ayrılma eşiğine geldiğimiz bi zamanda ayağına kadar gittim İstanbula, yalvardım desem yeridir.
Tam düzeldi derken tekrar başladı.
Birşey yüzünden tartıştık ve çok ısrar ettiğim halde günlerce aramadı. Arasaydı ona babamın hastalığını, dedemin kanser olduğunu söyleyecektim. İkisine de nasıl sevdilğimi iyi bilir..
Yanımda olmadı. Aramadı ve anlatamadım hiçbirşey. Anladım ki artık birbirimize destek bile olamayacağız..
sonra bu kararı verdim işte..
İçimde ne öfke, ne nefret.. Sadece sevgi var..
Resimlerine bakamıyorum batıyor bakışları..
İlk defa ikimiz için birşey yapmasını diledim, gelir dedim, itiraz eder dedim, tek bir söz bekledim ama olmadı.. [/QUOTE
Ne kadar acı degil mi?.... Çok degil sadece herseye ragmen gelmesini beklersin bir kez; bir konusmasını beklersin ama yapmaz...
Oysa ki sen onun için neler neler yapmıssındır ondan da bir karsılık beklersin cok zor bişeyde degildir bu beklentin..Sevginiz ugruna deger yapılabilir.
Ama yapmaz...Sorsan seni seviyordur ...Bu mu sevgi dersin..
İnsanın yıkıldıgı an ya..ayrılıktan bile acı bu durum.
canım benim sen gelsin istiyorsun, gelmesini bekliyorsun, gelmediği için kırgınsın. inşallah gelir, gelir de düzelir. belki bir çıkar yolu vardır. onun da şu an iyi olduğunu, mutlu olduğunu düşünmüyorum. belki biraz kendi halinize kalmanıza ihtiyacınız vardır. sen de yorulmuş, bunalmışsın. seni çok özleyecek ve gelecektir...
Herkese çok çok teşekkür ediyorum.. Taa uzaklardan yüreğime dokunuyorsunuz, acımı paylaşıyorsunuz..
Gerçekten belli bir sebep söyleyemiyorum. Askerden geldikten 1 hafta sonra nişan yaptık ilk 4 ay masal gibiydi sonrası inişli çıkışlı.. Sürekli tartışma, uyuşamama vs..
Yine ayrılma eşiğine geldiğimiz bi zamanda ayağına kadar gittim İstanbula, yalvardım desem yeridir.
Tam düzeldi derken tekrar başladı.
Birşey yüzünden tartıştık ve çok ısrar ettiğim halde günlerce aramadı. Arasaydı ona babamın hastalığını, dedemin kanser olduğunu söyleyecektim. İkisine de nasıl sevdilğimi iyi bilir..
Yanımda olmadı. Aramadı ve anlatamadım hiçbirşey. Anladım ki artık birbirimize destek bile olamayacağız..
sonra bu kararı verdim işte..
İçimde ne öfke, ne nefret.. Sadece sevgi var..
Resimlerine bakamıyorum batıyor bakışları..
İlk defa ikimiz için birşey yapmasını diledim, gelir dedim, itiraz eder dedim, tek bir söz bekledim ama olmadı.. [/QUOTE
Ne kadar acı degil mi?.... Çok degil sadece herseye ragmen gelmesini beklersin bir kez; bir konusmasını beklersin ama yapmaz...
Oysa ki sen onun için neler neler yapmıssındır ondan da bir karsılık beklersin cok zor bişeyde degildir bu beklentin..Sevginiz ugruna deger yapılabilir.
Ama yapmaz...Sorsan seni seviyordur ...Bu mu sevgi dersin..
İnsanın yıkıldıgı an ya..ayrılıktan bile acı bu durum.
Diyecek kelime bulamadım.. İşte bu yüzden vazgeçtim herşeyden..
Herkese çok çok teşekkür ediyorum.. Taa uzaklardan yüreğime dokunuyorsunuz, acımı paylaşıyorsunuz..
Gerçekten belli bir sebep söyleyemiyorum. Askerden geldikten 1 hafta sonra nişan yaptık ilk 4 ay masal gibiydi sonrası inişli çıkışlı.. Sürekli tartışma, uyuşamama vs..
Yine ayrılma eşiğine geldiğimiz bi zamanda ayağına kadar gittim İstanbula, yalvardım desem yeridir.
Tam düzeldi derken tekrar başladı.
Birşey yüzünden tartıştık ve çok ısrar ettiğim halde günlerce aramadı. Arasaydı ona babamın hastalığını, dedemin kanser olduğunu söyleyecektim. İkisine de nasıl sevdilğimi iyi bilir..
Yanımda olmadı. Aramadı ve anlatamadım hiçbirşey. Anladım ki artık birbirimize destek bile olamayacağız..
sonra bu kararı verdim işte..
İçimde ne öfke, ne nefret.. Sadece sevgi var..
Resimlerine bakamıyorum batıyor bakışları..
İlk defa ikimiz için birşey yapmasını diledim, gelir dedim, itiraz eder dedim, tek bir söz bekledim ama olmadı..
Zor Nilüferim çok zor..
Anlıyorum canım çok zor bir durum aynısını yasadım oradan biliyorumDiyecek kelime bulamadım.. İşte bu yüzden vazgeçtim herşeyden..
Ayrılıktan bile daha kötü oluyor o an insan.
Allah yardımcın olsun...Hakkında hayırlısı olsun..
İnşallah gelir gönlünü alır ...insallah kıymetini bilir
inşallah kıymet bilmezlerden degildir oda..
Allah bol sabır versin sana canım.
Zor Nilüferim çok zor..
Diyecek kelime bulamadım.. İşte bu yüzden vazgeçtim herşeyden..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?