Merhaba aradaslar. Öyle kötüyüm ki bugün. Öyle bunaldım ki..Ben 31 yaşındayım. Öğretmenim 9. Seneme girdim mesleğimde.
Ailemden ayrı yaşıyorum ama aynı ildeyiz. Arada gidip geliyorum. Köyde yaşıyor benim ailem. Genelde haftasonu ailemin yanına geliyorum. Zaten genel anlamda kendimi yanlız hissediyorum.Çevremdeki herkes evli. Çoluk çocuk sahibiler. Ben çocukluktan bu yana hep çocuk sahibi olmak istedim. Hayatımda biri vardı 8 yılımı verdim iyi ki onunla olmadı ama o var diye de çevremden gelen teklifleri reddettim. En son o gitti evlendi.
Bugün de arkadaşlarım köye geldiler buraları gezdirecektim. Ben çay demlerken babam arkadaşlara kızıma birini bulun evlendirin dedi. Sonra da eskiden babalar kızlarına birini söyleyince evlendirirdi. Yeni zamanda 100 kişiyi söyledik evlenmedi dedi.
Bu konuda ne kadar yaralı olduğumu bilmiyor. Gün boyu sürekli aklımda dolandı durdu. Zaten artık evlenmem, sevmem, sevilmem sanıyordum. Babamın bu şekilde konuşması da beni iyice bunalıma sürükledi. Her iki arkadaşım da evli çocukları var. Ben kendimi başarısız kıymetsiz hissediyorum. Keşke deyip duruyorum hep
arkadaşlarım üni bitince patır patır evlenirken hep yalnızdım. Ama bu kafaya takmakla düzelen bir durum değil. Öncelikle bakımını eksik etme, güleryüzlü ol, insanlarla tanış görüş sosyal ol, kurslar spor salonları falan varsa bir yere git, tavsiye edilenlere burun kıvırma kriterlerine uygun olan erkeklerle bir çay iç… son olarak da kısmetinde ne varsa o olur. Gayret senden takdir Allahtan
