Herkes annesine anlatır ki..

daha once sorunlarimiz ailelere yansidigi icin biliyolar az cok ne yasadigimi ben inkar etsemde sesimden yuzumden anlar annem zaten. bnce ailenin az cok esin durumu hakkinda bilgisi olmasi lazim ki olumsuz bi durum karsisinda madem adam boyleydi niye bunca zaman cektin dememeleri icin. cok sevdigim bi ablam vardi esinden 17 yil sonra bosanmak istediginde gul gibi esin var ne diye bosaniyosun dediklerinde anlatmis sorunlari ama onlar madem adam bu kadar kotuydu ne diye bunca zaman durdun demek olmus. her kavgayi deil ama ciddi konulari bnde anneme anlatamasam bile ablam gibi olan yengemle paylasirim dogruyu yanlisi gormemi saglar..
 
Annem de ciddi bir sorun aileden saklanmaz. Duyurmayip nasıl baş edecek kendi diye yorumladı.
Bir evladın ailesinden gizleyerek mutlu evli rolü yapamayacağını düşünüyor sanırım..
Anlattiginda bi cozum gelmeyecekse ne geregi var ki; buyuk de olsa sorunu paylasmanin.. Bence dert etme.. Sen is ceviriyor yada onlarin bilmesi gereken bi seyi sakliyor degilsin..
 
danışma amaçlı sordugum olmuştu o da benimçzöemediğim durumlar için ama artık onuda yapmıyorum çünkü evlilikte 2 kişi arasında olması gereken şeyleri başkası bilmemeli, eşim annesine anlatas çok bozulurdum ki söylemiyo hiç bu nedenle aynı şeyi ben yapmalıyım diye düşündüm
 
O an k, ruh halime,olayın beni etkileme boyutuna,paylaşma isteğim olup olmamasına bağlı.Yani ben yaparım yapmam diye birşey yok.Durum ve şartlar.
 
Yanlış bir örnek olduğunu düşünmüyorum. Yorumumda da yazdım eğer affedecekseniz ve boşanmayı göze almayacaksanız anlatmayın ama affetmeyecekseniz ve boşanacaksanız dayak aldatma gibi büyük şeyleri kesinlikle anlatın.
Bizim olayda önce ben duymuştum ve ablamla aramızda 10 yaş var mesleğin var ailen var biz arkanda dururuz diye konuştum sonra diğer ablalarım duydu ve hepimiz destek olduk boşanmak isterse yanında olacağımız konusunda. O dönem babam kemoterapi görüyordu babam duymasın üzülmesin diye bahane etti ablam. Sonra aradan vakit geçti affetti. Boşanmayı göze almadı.
Tam da 2. satırda yazdığınız gibi eniştem şuan suçunu bilmeden yüzsüz yüzsüz bizimle arası çok iyi. Sonuç olarak ablam affedip bişey yokmuş gibi davrandığı için bizde bişey yokmuş gibi sanki öyle bir olay yaşanmamış gibi davranmak zorunda kalıyoruz resmen rol yapıyoruz yani. Kendisini artık sevmiyorum doğru ama ablam kabul etmiş ikisi de benden yaşça büyük ben tavır alsam da bir şey değişmeyecek hatta ikisinin arası iyice gerilecek diye susuyoruz. Sadece ben eskisi gibi samimi olmak istemiyorum ama mecburen yapmacık ta olsa öyle davranmak durumunda kalıyorum.
Sonuç olarak karşı tarafı affettiği için bize anlatması hiç bir şey değiştirmedi. Eğer boşanmayı göze almış olsaydı değişebilirdi. Hala evlilikleri sorunlu sürekli saçma sebeplerden kavga çıkıyor ve kavgalarını uzatıp haftalarca küslük yapıyorlar. Ama dayak olayında bile affettiği için artık çok müdahale etmiyoruz. Bunu çekmeyebileceğini söylüyoruz arkanda oluruz diyoruz ama ısrar edemiyoruz malesef..
 
Ben hayatımdaki iyiyi de kötüyü de ailem dahil anlatmamayı tercih ediyorum. %99 kendim çözmeye çalışırım. Çözülemiyorsa içime atarım. Başkasına anlattığımda çözülebilecek mi? Hayır. İnsanlara iyiyi anlatsan nispet yapıyor olursun, kötüyü anlatsan iyi gününde hatırlatır canını sıkarlar. Sanırım güven sorunum var. gerçi mesela anneme çok büyük ciddi bir sıkıntımda sözetmiştim. Destek oldu. Daha sonra hiç hatırlatmadı. Büyük sorunda güvenilir oldu ama küçük şeylerde ne yapacağı belli olmaz. Belki güvensizliğim sadece kuruntu. Ama yine de anlatmayı sevmiyorum. Gündelik konuları konuşurum sadece.

Hatta artırıyorum! Ciddi hastalığa yakalanansam, hamile olsam, olabildiğince geç söylerim.
 
Annem, ablam benim herşeyim...

Eşimle yaşadığım küçük,büyük tüm sıkıntılarımı ya anneme ya ablama anlatırım.
Bilirim çünkü onlardan başka dost yok bana.

Annem çok mantıklı bir kadındır. Üzülür tabi, ama ona anlatmazsam nasıl hatekwt edeceğimi ne yapacağımı bilemem.
Çünkü ben hala 24 yaşında bir çocuğum resmen.
çocukça davranırım,kapris yaparım, olur olmadık şeyleri büyütürüm.
Yavaş yavaş düzeliyorum gerçi :)

Ama annem olmadan olmaZdı.
O yüzden ben hep anlatırım. O da hep yol gösterir.
bu güne kadar da hiç yanıldığını görmedim...
 
Bu zamana kadar hiç kimseye anlatmadım.Gerçi çözülmeyecek sorunlar değildi bizimki.Eşim de anlatmaz.
Haa çok büyük sorun vs olur o zaman babama anlatırım.Annem bilirim ki objektif olamaz ben haksız olsam bile beni haklı çıkarır,kıyamaz bana.
Babam objektif olduğu için ona anlatırım.
 

Maalesef bende de tam tersi herşeyimi anlatacak kadar kimseye iş arkadaşlarıma v.b güvenmiyorum çok çok iyi olanlarda var ama herşeyimi anlatamıyorum.O yüzden yine ailemle paylaşıyorum .
 
konudan konuya göre ve kişilikten kişiliğe göre değişir bu.ben anlatırım anneme çünkü beni doldurmaz akıl verir anlattığım kişiye asla hissettirmez bunu.
 

Su acidan yanlis bir ornek oldugunu dusunuyorum, sizi su an tatsiz bir duruma soksa da, ileride ablaniza destek olabilmenizi saglamis gerektiginde.

Yani bu tarz konular zamaninda anlatilmadiginda inandirici bile bulunmayabiliyor. Dusunun enistenizle araniz harika ve melek oldugunu dusunuyorsunuz. Ablanizin psikolojisi bozuldu ve kendini cok iyi ifade edemiyor.

Durumlari bilmeden evliligini kurtarmasi icin baski da yapabilirdiniz.

Yani dayak yedigini ailesinden birilerinin bilmesi uzun vade icin daha iyi.
 
Sizin bakış açınız da mantıklı ablamın arkamda duran ailem var demesi açısından ama aslında bence bizim bilmemiz ve eniştemin bizim bildiğimizi bilmesi iyi olmadı. Çünkü babam duymasın diye adama hiç bir yaptırım uygulayamadık ne biz ne ablam. Öyle olunca da ben bu kadını dövdüğüm halde ailesi hiç bir şey yapmadı ne yaparsam yapıyım kimse bişey yapamaz bundan sonra rahatlığı oluştu diye düşünüyorum. Ve ablamı da sindirdikçe sindirdi bu süreçte. Benim şahsi fikrim o dönemdeki şartlardan dolayı eniştemin burnunu sürttüremediğimiz için daha kötü olduğu yönünde. Şartlar öyle olmasaydı belki sizin dediğiniz gibi olurdu ama ne yazık ki öyle olmadı. Şuan fiziki şiddet yok ama psikolojik şiddet hat safhada.
 

Enistenizin sizin bildiginizi bilmesi cok kotu olmus. Bu ayrinti her seyi degistirir cunku durum soylediginiz gibi tam tersine dondu.

Yani ablaniz hem sizin bildiginizi soylemis, hem yaptirim uygulamaniza engel olmus.

Umarim ablanizin akli basina gelir de bu kotu durumdan kendini de sizi de kurtarir.
 

Üzülmesin diye saklamaktan ziyade annemin eşimden soğumasını istemem... Gerçi evlenmedim henüz nişanlıyım kesinlikle anlatmıyorum .Önceden anlattım iyi olmadı bu sefer annem farklı gözle bakmıştı. Söylemiyorum bende. Böyle de olmalı karı koca arasında kalmalı.
 
Anlatmam genel olayları bilirler hani şuraya gittik şunu yaptık falan ama tartışmalar konuşmalar aile içi durumlar falan annem dahi olsa anlatmam üzülür kırılır alınır aileleri idare etmek gerek diye düşünüyorum çok ciddi bir mesela değilse biz kendi aramızda çözemezsek o zaman ailelere anlatılır akıl alınır.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…