- 10 Kasım 2020
- 8.191
- 67.016
- 498
Ölsem daha iyiydi büyük bir laf aman aman tobe deyin beterin beteri de vardır mutlaka.Gecmis olsun.Kızlar evim yok, orda burda kalıyorumdün akrabamda duş aldım saçlarımdan kum aktı burnumdan heryerimden, şehir toparlanacak diyorlar ama en az 2 senesi var. Arabam vardı o kadar özenirdim ki kullanmazdım bile, canım bir şey çekerdi almazdım öyle birikim yapıp almıştım Şuan pert üzerinde binalar var, ev yok nereye kadar beni misafir edecekler tamam biliyorum hayattayım ama ölsem daha iyiydi, 5 parasız evsiz kalmak çok fena, ne yapacağım ben ?
2. El kıyafetleri giyiyorumhayatımda ilk defa hiç bir eşyam yok ne yapacağım ya
Binanız yıkıldı mi?ablam da evi Güngör cad civarında, hasarlı bina,depremden sonra giremedi bile..hayatta kaldığına dua ediyoruz,çok zor çok..Çok geçmiş olsunKızlar evim yok, orda burda kalıyorumdün akrabamda duş aldım saçlarımdan kum aktı burnumdan heryerimden, şehir toparlanacak diyorlar ama en az 2 senesi var. Arabam vardı o kadar özenirdim ki kullanmazdım bile, canım bir şey çekerdi almazdım öyle birikim yapıp almıştım Şuan pert üzerinde binalar var, ev yok nereye kadar beni misafir edecekler tamam biliyorum hayattayım ama ölsem daha iyiydi, 5 parasız evsiz kalmak çok fena, ne yapacağım ben ?
2. El kıyafetleri giyiyorumhayatımda ilk defa hiç bir eşyam yok ne yapacağım ya
Çok geçmiş olsun mal mülk yerine gelir sağsn nefes alıyorsun buna şükretKızlar evim yok, orda burda kalıyorumdün akrabamda duş aldım saçlarımdan kum aktı burnumdan heryerimden, şehir toparlanacak diyorlar ama en az 2 senesi var. Arabam vardı o kadar özenirdim ki kullanmazdım bile, canım bir şey çekerdi almazdım öyle birikim yapıp almıştım Şuan pert üzerinde binalar var, ev yok nereye kadar beni misafir edecekler tamam biliyorum hayattayım ama ölsem daha iyiydi, 5 parasız evsiz kalmak çok fena, ne yapacağım ben ?
2. El kıyafetleri giyiyorumhayatımda ilk defa hiç bir eşyam yok ne yapacağım ya
bir de şükür edin ki sevdiğiniz insanlar sağ arabanıza zarar gelmemiş olabilirdi ama sevdiğiniz insanları enkaz altında o arabada beklemek zorunda kalabilirdiniz. Elbette mal mülk sahip olmak bu devirde çok zor ama candan asla önemli değil bence. önce sağlık elbet bir çözüm bulunur. Ben 99 depreminde küçük bir bebektim hatırlamıyorum ama o gün şans eseri sakaryada üni okuyan dayımın yanına gitmiş annem kimse yokmuş yanlarında 24 yaşındaki annem 20 yaşındaki ve 12 yaşındaki dayım. kendilerini nasıl dışarı atmışlar hatırlamıyorlar bile çıktıklarında görmüşler ki yan apartmanların hepsi çökmüş. İletişim çok zor şimdiki gibi değil o an akrabalarımız da deprem şehrinde kimse kimseye ulaşamıyor. Sonra anneme hiç tanımadığı bir kadın sahip çıkmış kendi tesettürlü olduğu halde anneme üstüne giydiği hırkayı vermiş kendi kolsuz bir üstle durmuş o hırkaya 4 kişi sarılıp beklemişiz. Sonra yine tanımadığı insanlarla birlikte hareket etmişler si en azından tanıdığınız insanlarlasınız sevdiğiniz insanlar hayatta. Ben hayal edemiyorum tanıdığım tanımadığım insanların enkazını beklemek zorunda olduğumu o insanları düşündükçe kahroluyorum. Elbet sıcağı sıcağına mal kaygısına düştünüz. Yine 99 depreminde çocuklarını ve eşini kaybeden insanlar tanıyorum adam yıllarca anlattı durdu ellerinden kaymış gitmiş çocukları. Dayımın kız arkadaşı balkonda ezilmiş ulaşamamışlar. Adapazarı'ndaki lüks evler tamamen yere yıkılmış o kadar güzel evler varmış ki. Şimdi Adapazarı halkına bakın kaybettiklerini geri kazandılar ama kaybettiği insanlara asla geri ulaşamadılar. Yine babamın arkadaşı kızını kaybetti o gece babaannesinde kalmış kızı aynı evden hem annesini hem kızını hem kardeşini çıkardı ölüsünü. Şimdi durumu çok iyi 40 yaşından sonra karı koca tekrar çocuk yapmışlar acılarını dindirmek için ama o çocuğa sorun bakalım acıları dinmiş mi. Ben kuzenimi kaybettim depremde değil 21 yaşına kalp krizinden vefat etti onu yaşatmak için ömür boyu çalışmak zorundasın deseler kabul ederim. çok daha iyisine sahip olacaksınız inanın banaSaolun kızlar hepinizin mesajlarını okuyorum dua edin bana
Öncelikle çok geçmiş olsun, sizi 17 Ağustos depremini yaşamış biri olarak çok iyi anlıyorum. O dönem benim de ölenlere özendiğim bile olmuştu. Ölenler gitti ama bizim ne olacağımız büyük bir belirsizlik idi. Nerde yaşayacağız ne yapacağız hep böyle mi olacak diye insanın endişeleri ve kaygıları oluyor ama geçiyor merak etmeyin. Belirsizlikler kalktıktan sonra daha sağlıklı düşüneceksiniz. Mal, mülk herşey yerine geliyor ama kaybettiklerimizin yeri dolmuyor. Yavaş yavaş düzeninizi kuracaksınız, merak etmeyin geçiyor zamanlaKızlar evim yok, orda burda kalıyorumdün akrabamda duş aldım saçlarımdan kum aktı burnumdan heryerimden, şehir toparlanacak diyorlar ama en az 2 senesi var. Arabam vardı o kadar özenirdim ki kullanmazdım bile, canım bir şey çekerdi almazdım öyle birikim yapıp almıştım Şuan pert üzerinde binalar var, ev yok nereye kadar beni misafir edecekler tamam biliyorum hayattayım ama ölsem daha iyiydi, 5 parasız evsiz kalmak çok fena, ne yapacağım ben ?
2. El kıyafetleri giyiyorumhayatımda ilk defa hiç bir eşyam yok ne yapacağım ya
Arama kurtarma ekibinde olanlar, eli ayağı öpülesi insanlar.. Sabirlarina, matanetlerine, babacanliklarina, nazik oluşlarına hayran kaldım.. İyi ki varlar..
Senin canin sagolsun bak bazi yerler var depremde evini kaybeden kişilere bir sene ücretsiz yer verip tüm fatura karsiliyorlar. O kadar çok gördüm ki instada. 10 daire, 20 daire, 50 daire yazanlar var. Sehir şehir hem de. Evi verip faturaları ve ısınma masraflarını karşılıyorlar bir sene. Bazıları gıda bile karsiliyoruz diyor bunlar apart oteller. Bir sene gider kalır bir yandan çalışıp birikim yaparsın.canin sagolsun da kalanı halledersin. Ben eminim.
Şu mesaj bana bile moral oldu, tıpkı diğer moral mesajları gibi. Çok merak ediyorum beğenmeyen ne okudu da beğenmedi?!Üç gün oldu, inanın girilmeyen o kadar yer var ki, birçok yer kaderine terk edildi, hâlâ temiz suya ve bir lokmaya muhtaç insanlar var, sayılarla ifade ettiklerimiz birer insandı ve daha buz dağının görünen kısmı bu. Enkazlar ceset yığını, hepsi birer mezar. Çok insan var direkt haber aldığım sahada ve ben kahroluyorum; halk çoğunlukla tek başına kendi başının çaresine bakıyor, insan gücü bir yere kadar. Demem o ki, hayatta kalmanız, aldığınız nefes çok değerli ve o kadar şanslısınız ki farkında değilsiniz şu an. 99 depreminde bir aile komple silindi bizden, şu an hiçbiri yok. Kendimizi dışarı attık, parklarda yattık. Şanslıydık ki hayattaydık. Mal canın yongasıdır fakat yerine konulabilir, ölüm dışında her şeyin çaresi var. Bugünler de geçecek. Yine yaralarımızı da halk olarak biz saracağız.
Öncelikle çok geçmiş olsun, sizi 17 Ağustos depremini yaşamış biri olarak çok iyi anlıyorum. O dönem benim de ölenlere özendiğim bile olmuştu. Ölenler gitti ama bizim ne olacağımız büyük bir belirsizlik idi. Nerde yaşayacağız ne yapacağız hep böyle mi olacak diye insanın endişeleri ve kaygıları oluyor ama geçiyor merak etmeyin. Belirsizlikler kalktıktan sonra daha sağlıklı düşüneceksiniz. Mal, mülk herşey yerine geliyor ama kaybettiklerimizin yeri dolmuyor. Yavaş yavaş düzeninizi kuracaksınız, merak etmeyin geçiyor zamanla
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?