canım bende aynılarını çocuk olduktan sonra yaşamıştım,bebekle niye annene çok gidiyosun bana gelmiyosun muhabbeti vardı.torunudur özlüyor bişey diyemem ama ben zaten oğlumu ona bırakıyodum işim varken hasret gidersin diye yada o sık gelir görürdü.yani sık sık görürdü çocuğu ama sorun ben anneme gidiyorum ona gitmiyorum,bi kere kayınvalideler şunu anlamalı anneme diyorum benim anneme canımdan birine,insan rahat ettiği yere huzur bulduğu yere gider,sonuçta kayınvalidelere saygım sonsuz ama onlar bizim annemiz değil.bende erkek evlat yetiştiriyorum ama bu baskıyı bende yaşadığım için nasıl bişey olduğunu biliyorum o yüzden ilerde gelinime asla yapmam onu biliyorum.kızlar annelerine her zaman farklı olur bunu idrak etmeleri lazım.sonuçta bende bi ara çıngar çıkardım o oldu,çünkü benimkide her seferinde laf sokup huzurumu bozuyodu,bende tam tersi laf söyliyemiyen bi tip ama sonunda patladım.bi kaç zaman görüşmedik ama çok sürdürmedim kandil bahanesiyle aradım barıştık.Şimdi çok iyiyiz allaha şükür.zamanla o kayınvalidaliye alıştı bende olgunlaştım galiba biraz.Ama artık herşeyde tavrım net,kırılcakmış falan diye susmuyorum eskidendi o.