mesleginiz psikolog falanmi acaba,bu kadr guzel anlatilabilirdi,Cok guzel yazmissiniz gercekten,.Bu sorun sadece sende değil, dünyadaki bir çok insanda mevcut.
Yaşadıkların belli bir noktadan sonra ağır geliyor belki, yaşın verdiği bir melankoli de var sanki?
Ama sakın canını sıkma, şöyle düşün, seni öldürmeyen herşey bu dünyada güçlü kılar.
Dünyaya gelirken bile yalnız gelmiyor muyuz? Tek yumurta ikizleri bile doğarken dünyaya tek başına gelip, gözlerini tek başlarına açmıyorlar mı?
Aynı şekilde, dünyadan göç ederkende, ne bir sevdiğini, ne bir eşyanı, hiç birşeyini yanına alamadan, yalın bir toprağa giriyorsun.
Hal böyleyken, senin en sevmen gereken ve anlaman gereken şey nedir? Kendin!
Önce kendini tanı, kendinle barışık ol. İnan dünyaya başka bakacaksın
Yalnız değilsin bu dünyada, bunu da asla unutma! Arkadaş yokluğu hissetsen dahi, sen o eli uzattığında tutacak biri mutlaka olacaktır...
Yeterki hayata küsme!
(( ama olmadı hayat müsade etmedi
