evet hatırlıyorum bende sizi.yıpranmışlığımın eseri belkide bu sinirlilik hali.kimseye bu kadar çabuk parlamıyorum ama eşimle kavga etmemek için aramızda hiçbir engel yok.çok rahat kavga konusu bulup kavgaya tutuşabiliyoruz.normal sıradan bi konuşmada bile konuyu istediğimiz yere çekip işimize yarar bi konu edip kavga edebiliyoruz.şmdide ailelere sardık senin ailen şöyle seninki böyle durum bu.gerçek problem çabuk parlamamız birbirimizi anlayamamız.her defasında bunun üzerine sözler verip sözümüzü tutamamak.ayrıca problem kimsenin bizim ailemize saygı göstermeyip başına buyruk davranmaları.geçen eşimle bir konşma esnaısnda bunada değindik artık ailelerin bizimde bir aile olduğunu anlamaları gerek dedi eşim.sürekli gelip gitmeler sanki dünya onların üstine kurulmuş.sanki çocuğumuz onlarda biizm sorumluyuz onların bakımına memnun etmye massiyatlarına ihtiyaçlarına.kendi eviyle ilgilenmediği kadar onların arızası ıvırı zıvırıyla ilgileniyor eşim.sinir oluyorum banyo gölet oluyor her duştan sonra bi kere bi çaresine bakmadı.evdeki prizleri bile babam tamir etti.sanki bizim ev onun evi değil hep aileisnin sorunlaıla ilgileniyor.ailesi kendi kendini idare edemiyor yüklenmişler eşimin üzeirne herşeyde onu devreye sokuyolar.onunda evi var evinle ilgilensin demiyolar.farkında durumun ama eminim bu sinirle unutmuştur söylediklerini
valla ben sizin yerinizde olsam eşime birlikte terapiye gitmeyi önerirdim ama siz kesin onda bile kavga edersiniz şimdi..