yeni üyeyim. çoktandır yazacaktım ama her seferinde ağlayacak gibi olduğumdan yazamadım.
ben eşimle 3 yıllık bir beraberliken sonra 3 ay önce evlendim. istenmeye az süre kaladan önce de ailesiyle tanışmadım. ben onlarla mayısta (2011) tanıştım sonra aileler tanıştı, bir iki ay sonra isteme ve nişan ve bu yazda evlendik. bu bir sene içinde ailesi bana hep kızım dedi, biz seni kızım gibi görmek istiyoruz dedi vs hep iyi davrandılar. ama bu bir sene içinde de aynı zamanda ailemi bir VEYA iki kere dışında aramadılar. nişana ne istersiniz, düğünde ne beklersiniz vs. şeyler hiç konuşulmadı. altını bana sordu. ısrarla ailemle muhattap olmak istemediler. bu bir sene içinde bizimkiler hep bana bu nasıl aile vs dedi ama ben de bilmedğimden ve bana iyi olduklarından herhalde bilmiyorlar dedim ya da yakında sorarlar dedim. bu arada kendileri sade aile içindeler başka komşu veya dostları yok. sadece akraba içindeler. biz de tam tersiyiz. akrabamız çok ondan da çok aile dostlarımız var. neyse
düğün zamanı geldi. kınada biz üşüdük düğünü bitirin dediler.
düğünden bir gün önce ben laf arasında gelin almayla ilgili birşey demilştim telde, kayınbabam da biz de gelin alma yok, kuaförden sonra eve gidemezsin, düğüne yetişemeyiz vs. dedi ben bunu annnemle konuşun abimle konuşun dedim hayır dedi. aynı ildeniz ama biz dışarda yaşıyoruz düğün için oraya geldik. evine davet etmediler, orada gelin almayı annnem dediğinde o zaman bir şey demediler. düğünden bir gün önce bana diyor. gece dayanamadım abimlere dedim. onlar da pazarlık yapar gibi inanamazsınız, gülersiniz yani. işte kapıda para vermeyiz, tamam davulcu olur hayır şu olmaz gibi konuştular. bunlar çooooooooooooook önceden konuşulcak şeylerdi. o arada babası ben almam dedi gelin kendisi gelir dedi. kaynanam müdahale etti.
neyse düğpün günü abim beni kuaföre götürdü, eşimle fotoğrafcıya götürdü. sonra gelin almaya geldiler. abim kapıda parayı çok isteyince. o da bizde dağ köyü adetleri yok demiş. (ben sonra duydum)
düğünde ailemin suratı düşük, herkes gergin, anladığınız bok gibi düğün oldu. elalem için güldüm oynadım. ama eşim abimlere tek tek gitti kırgınlık olmasın dedi.
düğün gecemizde oturduk ağladık. sonuç aileler görüşmüyor. biz aşırı derecede arada kaldık ama özellikle ben. çünkü onun ailesi bizle birşey yokmuş gibi güler konuşurken, annemler hep bu mevzuları açıyorlar. haksiz değiller ama ne benim arayasım geliyor ne de esşim onlara ısınabıliyor. ben istiyorum ki ailesini boşverin ama eşimi aranıza alın ki bende sizinle rahat olayım. ama bi abim eşimle hiç konuşmuyor bile. ve ailesinden ötürü onu da sevmiyorlar. evet eşim beni o anlarda tamamen koruyamadı ama patlama zaten bir gece/bir günde olduğu için biz zaten şaşırdık/aptallaştık.
eşim bana ailen de haklı ama onlar da öfkeli davrandı diyor.
çok uzun yazdım özür. ama şu da var bu üç ay içinde hiç kavga etmedik, çok mutluyuz. hem seviyorz hem saygılıyız hem müthiş vakit geçiriyoruz beraber. o kötü olaylar bizi ayırabilecekken biz birbirimize daha çok bağlandık.
ailesine saygılıyım, arıyorum ama içten çok kırgınım. ailem o anda ayrılmamı beklediler b,iliyorum. acaba aileme saygısızlık mı yaptım diyorum rest çekmedim diye? ama ben başkalarının davranışlarından sorumlu olamam ki? bu da bir sınav diyorum sabrediyorum ama içim bu konuda çoktü. nasıl düzelecek bilmiyorum. ailem telefonda sanki ben üzgünmşm gibi konuşuyor. kend,i aralarında o aileyi belkide beni çekiştiryorlar, öfkeleniyorlar. kırılması gereken benken ailesine özellikle babasına onlar kızıyorlar. halbuki ben allaha havale ettim onları.
çok uzattım ama içim sıkılıyor patlıyacağım, işte böyle
ben eşimle 3 yıllık bir beraberliken sonra 3 ay önce evlendim. istenmeye az süre kaladan önce de ailesiyle tanışmadım. ben onlarla mayısta (2011) tanıştım sonra aileler tanıştı, bir iki ay sonra isteme ve nişan ve bu yazda evlendik. bu bir sene içinde ailesi bana hep kızım dedi, biz seni kızım gibi görmek istiyoruz dedi vs hep iyi davrandılar. ama bu bir sene içinde de aynı zamanda ailemi bir VEYA iki kere dışında aramadılar. nişana ne istersiniz, düğünde ne beklersiniz vs. şeyler hiç konuşulmadı. altını bana sordu. ısrarla ailemle muhattap olmak istemediler. bu bir sene içinde bizimkiler hep bana bu nasıl aile vs dedi ama ben de bilmedğimden ve bana iyi olduklarından herhalde bilmiyorlar dedim ya da yakında sorarlar dedim. bu arada kendileri sade aile içindeler başka komşu veya dostları yok. sadece akraba içindeler. biz de tam tersiyiz. akrabamız çok ondan da çok aile dostlarımız var. neyse
düğün zamanı geldi. kınada biz üşüdük düğünü bitirin dediler.
düğünden bir gün önce ben laf arasında gelin almayla ilgili birşey demilştim telde, kayınbabam da biz de gelin alma yok, kuaförden sonra eve gidemezsin, düğüne yetişemeyiz vs. dedi ben bunu annnemle konuşun abimle konuşun dedim hayır dedi. aynı ildeniz ama biz dışarda yaşıyoruz düğün için oraya geldik. evine davet etmediler, orada gelin almayı annnem dediğinde o zaman bir şey demediler. düğünden bir gün önce bana diyor. gece dayanamadım abimlere dedim. onlar da pazarlık yapar gibi inanamazsınız, gülersiniz yani. işte kapıda para vermeyiz, tamam davulcu olur hayır şu olmaz gibi konuştular. bunlar çooooooooooooook önceden konuşulcak şeylerdi. o arada babası ben almam dedi gelin kendisi gelir dedi. kaynanam müdahale etti.
neyse düğpün günü abim beni kuaföre götürdü, eşimle fotoğrafcıya götürdü. sonra gelin almaya geldiler. abim kapıda parayı çok isteyince. o da bizde dağ köyü adetleri yok demiş. (ben sonra duydum)
düğünde ailemin suratı düşük, herkes gergin, anladığınız bok gibi düğün oldu. elalem için güldüm oynadım. ama eşim abimlere tek tek gitti kırgınlık olmasın dedi.
düğün gecemizde oturduk ağladık. sonuç aileler görüşmüyor. biz aşırı derecede arada kaldık ama özellikle ben. çünkü onun ailesi bizle birşey yokmuş gibi güler konuşurken, annemler hep bu mevzuları açıyorlar. haksiz değiller ama ne benim arayasım geliyor ne de esşim onlara ısınabıliyor. ben istiyorum ki ailesini boşverin ama eşimi aranıza alın ki bende sizinle rahat olayım. ama bi abim eşimle hiç konuşmuyor bile. ve ailesinden ötürü onu da sevmiyorlar. evet eşim beni o anlarda tamamen koruyamadı ama patlama zaten bir gece/bir günde olduğu için biz zaten şaşırdık/aptallaştık.
eşim bana ailen de haklı ama onlar da öfkeli davrandı diyor.
çok uzun yazdım özür. ama şu da var bu üç ay içinde hiç kavga etmedik, çok mutluyuz. hem seviyorz hem saygılıyız hem müthiş vakit geçiriyoruz beraber. o kötü olaylar bizi ayırabilecekken biz birbirimize daha çok bağlandık.
ailesine saygılıyım, arıyorum ama içten çok kırgınım. ailem o anda ayrılmamı beklediler b,iliyorum. acaba aileme saygısızlık mı yaptım diyorum rest çekmedim diye? ama ben başkalarının davranışlarından sorumlu olamam ki? bu da bir sınav diyorum sabrediyorum ama içim bu konuda çoktü. nasıl düzelecek bilmiyorum. ailem telefonda sanki ben üzgünmşm gibi konuşuyor. kend,i aralarında o aileyi belkide beni çekiştiryorlar, öfkeleniyorlar. kırılması gereken benken ailesine özellikle babasına onlar kızıyorlar. halbuki ben allaha havale ettim onları.
çok uzattım ama içim sıkılıyor patlıyacağım, işte böyle