- 19 Aralık 2013
- 1.478
- 880
- 123
- Konu Sahibi Munevvergul
-
- #21
bende kendimi boyle teselli ediyorumDaha 28 yaşındasın, neden başkasının çocuğunun sorumluluğunu alacaksın ki?
Üstelik annesi babası hayatta olan bir çocuk.
Bence gez toz keyfine bak.
Bu defteri kapatın, elbet içinize sinecek başka birisi çıkacaktır karşınıza. Haklısınız yalnızlık zor ama sırf iki kişi olayım diye ileride sorun olacak şartlara sahip birisine evet demeyin. Bence uygun değilsiniz. Duygusallığı bir kenara bırakıp mantık çerçevesinde bakmalısınız bu ilişki için.Merhaba arkadaşlar;
Yaklaşık 3,5 yıl önce boşandım. Baya sıkıntı yaşadım. Yaşım 28. Şimdi karşıma biri çıktı beni tanımak istiyor ama ben kararsızım. Hem gönlüm çok yorgun ve kırgın hem de aramızda mantığıma uymayan bazı sorunlar var. Yakışıklı biri ondan hoşlandım açıkçası. Ama ben doktora yapmış biriyim o lise mezunu. Benim çocuğum yok onun var. Bir kızı var. Eşim evlenirse üvey babaya bırakamam yanıma alırım diyor. Ben bu sorumluluğu alabilir miyim bilmiyorum.
Arkadaşlar benim iyi bir işim var çok şükür kimseye ihtiyacım yok ama insan hayatta birimin yanında olmasını istiyor. Siz ne dersiniz? Tanımaya değer mi? Yoksa olmaz deyip kestirip atmalı mıyım? Çünkü kendimi zor toparladım artık hata yapmak istemiyorum.
Yaşlarımız aynı bu da olumlu geldi bana. Yanlış anlamayın kendimi övmek değil amacım ama ben kariyeri olan bir işte çalışıyorum ve güzel biri olduğum hep söylenir. Kafam çok karıştı. O çok ilgili. Acaba ilgisi mi hoşuma gitti bilemedim.
Teşekkürler.
Amaan evladın da varmış ne güzel keyfine bak :)bende kendimi boyle teselli ediyorum
ama benim bi cocugum var :)
bu yuzden bekar biriyle evlilik dusunmuyoirum
hos evlilikden sogudum evliligide dusunmuyorumda
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?