Merhaba arkadaslar bende yaklasik iki hafta sonra ikinci evliligimi yapmak üzereyim.Ilk evliligim cok sancili gecmisti, 8 aydir birbirimizi taniyoruz ama bu kez dogru insani bulduguma inaniyorum.Umarim yanilmam.
Cevremdeki insanlar o kadar olumsuz bakiyorlarki bu duruma olumlu birkac sey duymaya cok ihtiyacim var.
Merhaba arkadaslar bende yaklasik iki hafta sonra ikinci evliligimi yapmak üzereyim.Ilk evliligim cok sancili gecmisti, 8 aydir birbirimizi taniyoruz ama bu kez dogru insani bulduguma inaniyorum.Umarim yanilmam.
Cevremdeki insanlar o kadar olumsuz bakiyorlarki bu duruma olumlu birkac sey duymaya cok ihtiyacim var.
benimde ikinci evliliğim. 3. yılımızdayız. ilk eşimden 2 çocuğum bu evliliğimden bir çocuğum var. eşimin eski evliliğinden iki çocuğu var. çok şükür artık mutluyum. ama ilk yıl sorunlar yumağıyla boğuştum. eşimin ilk eşinden olan kızı sürekli sorunlar çıkardı. evliliğimiz yıkılma aşamasından döndü. neyseki eşim hatalarının farkına vardı. kardeş sorununa gelince şuan 9 aylık bebeğim var. benim çocuklarım bebeği inanılmaz seviyorlar. ama eşimin çocukları hala kabullenmediler. ikinci evliliğini yapacak olan hanımlara en büyük tavsiyem karısı sağ adamla asla evlenmeyin. adam evlendikten sonra kıymete biniyor. eski eş çocukları olabildiğine kullanıyor. evet aşılmaz sorunlar değil ama aşana kadarda baya yıpranıyorsunuz. herkese mutluluklar.
evet çok doğru dıyorsun çocuklu bırı olarak bende bıgun ıkıncıye evlenırsem ılk önce kızıma ıyı babalık yapabılecekmı bızı koruyup kabullenecekmı dıye bakarım çünkü neyazıkkı benım eski eşim kızıma hıç bakmıyo ılgılenmıyo şuan gerçı çok küçük 1 yaşında daha anlamıyo ama buyunce anlıcaktır belkıde buyuzden ıkıncı eşımıde baba dıye çabuk kabullenır dıyorum.tabı o ınsandada şevkat merhamet Allah korkusu olması çok önemlı bencede bundan sonrada gerısı gelır zaten.Arkadasim mücadele edip mutlulugu bulduguna cok sevindim ama karisi ölmüs biriyle ancak evlenin deme katilmiyorum.
Ama benim ilk esimde evlendi bizde böyle sorunlar olmadi özellikle ben hic bir sekilde cocuklarimi kullanmadim herseyden önce cocuklarima duydugum saygimdan ötürü herseye neutral kalmayi tercih ettim.
Benim ikinci esimin göstermis oldugu medeniyeti onun karisi gösteremedi.
Zamanla kiskanmalar felan basladi.
Cocuklarimin babasi yapabildigi kadar cocuklarinla ilgileniyor mecbur telefonda ne zaman alacak ne zaman birakacak bu gibi seylerden sadece bu sorulardan rahatsiz oluyormus küccük yasta cocuklar mecburen ben konusuyorum bunlarla sorun yaratti.
Oysaki cocuklu bir erkekle evleniyor her ne kadar bir yasamasalarda onun iki veladi oldugunu biliyordu .
Simdi burda sizce ne demeli ?
Babalarini ben bosadim ama cocukar degil.
Bu dünya durdukca ben anneleriyim oda babalari.
Bunu kimse degistiremez degilmi ?
Allah benim simdiki esimden binlerce kez razi olsun üc yila girdi evliligim bir gün olsun beni bu konuda üzmedi.
Sevkat sevgi dolu bir insan.
Allah herkese nasip etsin.
Eger ilk evliliginzden cocuklariniz varsa erkekte aradiginiz en önemli karakter sevkat ve merhamet olsun anlayis olsun sabir olsun baska seyler gelir zamanla.
Fikirlerinizi bekliyorum bu konuda
boşanan arkadaşlarım bir şey soracağım.sizce boşanmak kader mi yoksa akıl işi mi.yani biraz daha açarsam böyle birden bire tek doğrunuz,tek çıkış yolunuz boşanmak mı oluyor olaylar aniden mi gelişiyor,yoksa duygularınız mı bitiyor,yoksa tamamen düşünüp taşınıp duygularınızı bastırıp mantıkla mı karar alıyorsunuzfisfisfis
kendi adıma cevap veriyorum:
evliliğimin 6.ayında sakin kafayla durup düşündüğümde; eski eşimin aslında iyi bir insan, ancak benim ömür boyu birlikte yaşayamayacağım, hatta değil ömür boyu kaç yıl daha aynı çatı altında kalabileceğimi bilemediğim ve asla beraber çocuk yetiştiremeyeceğim bir insan olduğunu anlamıştım.
ayrıca ikimizi bir araya getiren tek noktanın, ailelerimize ders vermek ya da kendimizi ispatlamak olduğunda, bunun dışında yok denecek kadar az ortak noktamız olduğunu, manevi değerlerimizin birbirinden çok farklı oluşu vb. bir sürü şey de dank etmişti.
ancak o zamanlar öğrenciydim ve okulum bitene kadar sabretmeyi düşünüyordum fakat 12. ayda tesadüfen karşılaştığım genç bir çift aklımı başıma toplamamı sağladı ve boşanma kararını alabildim.
asla pişman olmadım. eski eşim de zaten sonradan anladı doğru bir karar olduğunu.
not: şu anda 3 yılı aşmış bir beraberliğim var. çeşitli nedenlerle çocuk düşüncemiz yok. ama olsaydı, şu anda beraber olduğum insan kesinlikle beraber çocuk yetiştirebileceğim bir insan. çocuk isteyip istememek değil zaten önemli olan. sonuçta çocuğunuz olduğunda maddiyattan öte manevi yönlerini vermek istersiniz ve o zaman arada uçurum gibi farklar varsa görürsünüz. vicdan, iyi insanlık, saygı vb. nitelikleri en iyi ölçmenin yolu bence bu: bu insanla çocuk yetiştirebilir miyim?
yanlış anlamayın mesela dininiz farklı olabilir, ama karşınızdaki saygılı bir insansa, ikiniz de kendi dininizi yaşayabiliyorsanız, çocuğunuza da o özgürlüğü verecektir, korkunuz olmaz.
siz de bir eğitimci olarak aynı benim gibi konuya yaklaşıyorsunuz.ben de şuan eğitmenim ve bu insanla çocuk yetişiremem gibi düşünceler içindeyim ama siz anladığım kadarıyla düşünerek karar vermişsiniz.ben düşünerek karar alamıyorum,pişman olmaktan çok korkuyorum,o yüzden hep bir mucize bekliyorum,o kararı almam için çok geçerli bir sebep olmalı gibigeliyor.çocuk yeterince önemli bir sebep ama ben 6 yıllık evliiym ve hala düşünceliyim,çıkmazdayım.özlemekten ve pişman olmaktan çok korkuyorumsenağlama
Ben de daha ilk yıl anladım,hiçbir ortak zevkimiz yok,ite kaka gidiyor benim açımdan.çok monoton ve sıkıcı ama bitmiyor da işte.ya alıştık bu duruma,hayatı bu sanıyoruz ya da kaderi bekliyoruz.işte demek istediğim bu zaten.öyle güçlü hissedersin ve onu yaparsın.ancak ben boşanmayı istiyorum dediğim gibi,cesaretim yok..herkesin fikrini bu yüzden soruyorum sanki öyle oturup düşünmekle bence iyi gitmiyor diyerek boşanma olmaz gibi geliyor ne bileyim yanlış mıyım.
İlgimi çeken bir soru sormuşsun canım. Kesin bir cevabım yok ama birlikte irdeleyerek cevap bulabiliriz. Kısa ve net bir cevap vermeyi düşünseydim kesinlikle, boşanmak kader değil akıl işidir derdim. Bunu söylediğimde, cuk oturan bir cevap olmadığını, daha geniş düşünerek, didikleyerek doğruyu yakalayacağımızı hissettim.boşanan arkadaşlarım bir şey soracağım.sizce boşanmak kader mi yoksa akıl işi mi.yani biraz daha açarsam böyle birden bire tek doğrunuz,tek çıkış yolunuz boşanmak mı oluyor olaylar aniden mi gelişiyor,yoksa duygularınız mı bitiyor,yoksa tamamen düşünüp taşınıp duygularınızı bastırıp mantıkla mı karar alıyorsunuzfisfisfis
siz de bir eğitimci olarak aynı benim gibi konuya yaklaşıyorsunuz.ben de şuan eğitmenim ve bu insanla çocuk yetişiremem gibi düşünceler içindeyim ama siz anladığım kadarıyla düşünerek karar vermişsiniz.ben düşünerek karar alamıyorum,pişman olmaktan çok korkuyorum,o yüzden hep bir mucize bekliyorum,o kararı almam için çok geçerli bir sebep olmalı gibigeliyor.çocuk yeterince önemli bir sebep ama ben 6 yıllık evliiym ve hala düşünceliyim,çıkmazdayım.özlemekten ve pişman olmaktan çok korkuyorumsenağlama
Canımıniçi, aklımızı aile birliğini korumak için kullanmak yerine, niye dağıtmak için kullanmaya
uğraşıyoruz. Evlilikte, eve girerken akıllar kapının dışında mı bırakılıyor?
Trafik kurallarını ihlal edenlere, ehliyetini elinden almaya-okul kurallarını ihlal
edenlere, okuldan atılmaya-iş yerindeki kuralları ihlal edenlere, işten çıkarmaya vb.
varan cezalar uygulanırken, aile birliğinin kurallarını ihlal edenlere neredeyse madalya takılacak.
Aile birliğini-dirliğini-düzenini koruyamayan ve boşanmaya giden eşlere de,
başka ilişki yaşama ve yeniden evlenme konusunda cezalar getirilsin bence.
Bir işe müracaat edildiğinde, eski iş yerinden referans istenirken, ikinci veya daha
fazla evlilik yapacaklardan, iyi hal belgesi istemek yok.
Tatlım, önceki yazımda da belirttiğim gibi, evliliğim süresince aile birliğini parçalamaya
çalışan canavarlar gibi, güzel olan her değeri yedik bitirdik ve boşanmayı zorunlu hale
getirdik. Boşandığımıza pişman olmamız mümkün değil, çünkü ilişkimizi uçsuz
bucaksız bir çöle cevirmiştik. Bir yudum su bulabilmek için, o çölden kurtulmaktan
başka yol kalmamıştı. Bu durumda boşanmaktan pişmanlık duymak akılsızlık olur.
Lakin, evliliğimin ilk yıllarından itibaren karşılaştığımız sorunlara akılcı çözümler
aramadığıma çok hem de çooook pişmanım. Sorunları yeni sorunlar üreterek
çözmeye çalıştık. İkimiz de aklı başında, başkalarının sorunlarına akılcı çözümler
üretebilen olgun kişilerken, kendi sorunlarımızı çözebilmeyi bırak, katlayarak
arttırıyorduk. Sorunlarımızı aşabilecek yeterli akla kapasiteye sahipken,
niye yapmamıştık. Canım, ayrıldıktan sonra kurduğum düzen içinde çok huzurluyum.
Ekonomik özgürlüğüm var, Sağlığımız yerinde çok Şükür. Hiç bir sorunumuz yok.
Bunca olumlu şartlara rağmen, yüreğimdeki yara kanamaya devam ediyor.
Bu yaranın ömür boyu kanayacağını sanıyor ve boşanan herkesin de aynı duyguları
yaşadığına inanıyorum.a.s.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?