- 1 Nisan 2011
- 38.023
- 70.813
- 798
Biliyorum onu.. ama sadece 1,5 yil evli kalmislar. Ha daha uzunda iyi olabilirdi o ayri. Bakin ben imkansiz demiyorum hatta denenebilir bile belki ama.. maddi yonden beklentili olmak cok baska bise
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
İkinci Evlilikte Çocuklarımın Maddi İhtiyaçları Sorunsalı
- Konu Sahibi dashboard
- Başlangıç Tarihi
- 22 Temmuz 2017
- 219
- 223
- 53
Hayir cocuklarinin babasindan ayrilmisti daha sonra ikinci evliligini yapti. Cocuklari ikinci esi ve kendisi cok mutluydular. Cok guzel bir ask yakalamislardi. Ama kader iste yeni evlenmislerken esi nedim arda beyfendi kalp.krizi gecirdi oldu. Gunlerce onla beraber takipcileride kahrolduk.
- 22 Temmuz 2017
- 219
- 223
- 53
Ikinci evliliginde esi vefat etti o yuzden kisa surdu
ben 2014 -2015 yillarinda takip etmistim sanirim. sonra butun sosyal annelere bir tepkim oldu kendimce biraktim takip etmiyordum. sanirim ben takip ederken 3 cocugunun babasiyla evliydi. sasirdim cunku hic duymamistim
- 22 Temmuz 2017
- 219
- 223
- 53
Ben kendisini bi ayri seviyorum. Esinden ayrilinca da cok sasirmistim tekrar evlendigini duyunca da. Ama gorundugu kadariyla esi ve cocuklari inanilmaz iyi anlasiyordu. Kendisi de cok asikti. Esi öldüğünde paylasitigi yazilari bana cok dokundu gunlerce uyuyamadim diyebilirim. Hayat bazen insani ayni yerden farkli sekilde siniyor iste
- 1 Nisan 2011
- 38.023
- 70.813
- 798
Biliyorum iste bende onu demek istedim.. cogu evlilik ilk bi kac sene pembedir. Allah bilir tabii yasasaydi nasil olacagini
- 22 Temmuz 2017
- 219
- 223
- 53
Pardon ben yanlis anlamisim. Orasi tabi oyle. Malesef hayat acimasiz bizde durumlara cok olumlu bakamiyoruz kadinlar olarak. Cok az da olsa iyi ornekler de var ama. Umarim iyi olur konu sahibi icin
- 1 Nisan 2011
- 38.023
- 70.813
- 798
Haksiz sayilmayiz olumsuz olmakta.. coguberkek somurme maddi manevi kullanma derdinde artik.
Peki eski esinden neden ayrilmisti?
- 22 Temmuz 2017
- 219
- 223
- 53
Orasini bende bilmiyorum inanin. Ayrildiginida soyadini degistirince farkettim hatta.
Malesef dunyamiz da kadin olmak cok zor
- 1 Nisan 2011
- 38.023
- 70.813
- 798
Aynen ole.. 2. Bahar olur olursada cok guzel olur ama.. isin dogrusu 10 yillik evliyim.. ben yasadiklarimdan gorduklerimden duyduklarimdan dolayi.. bence mutlu evlilik pek yoktur. Insanlar cok guzel kamufle ediyo kendilerini. Bi zaman sonra sartlar ve cikarlar araya giriyo. Hic birseyde instada sanalda gordugumuz gibi degil. Bizim kulturumuzde evlilik zor kadin olma extra zor
- 22 Temmuz 2017
- 219
- 223
- 53
Iki insanin ayni dogruda bulusabilmesi gercekten cok zor. Evliligi yurutmek buyuk basari bu yuzden. Siz benden daha tecrubelisiniz evlilik hususunda soyledikleriniz de haklisiniz elbette. Insan iyi seyler oldigunu da duymak istiyor iste
- 1 Nisan 2011
- 38.023
- 70.813
- 798
Iste basta bazen ayni dogruda oldugunda oluyo ya da ole saniyosun. Ya da insan degisiyo bundan kaynaklaniyor. Vallahi ben evliligi cok baska anlamisim ya da gercekten gununuz evlilikleri degisik
- 9 Nisan 2014
- 1.972
- 1.310
- 158
Kesinlikle çalışmalısın. Adam akademisyenmiş. Senin bulunduğun şehire gelemez mi?İnsan "yapmam!!" dediğini yapmadan ölmezmiş misali; şu aralar ikinci evlilik hayalleri kurmaya başladım.
İlk evliliğimde evlilik haberlerini aldığımda çevremdekilerin, "beyin bedava ne evlenmesi saçmalamayın" diyordum.
"Bi gün boşansam, erkeksizlikten burnum kuruyup düşse yine de evlenmem" demişliğim bile var.
Fakat gel gör ki; henüz burnum düşmeden bi b.ktan çıkarıp diğerine sokmak gibi planlar kuruyorum şuan.
Çünkü dünyanın en muhteşem adamına aşık oldum
Girizgah kısmını bitirdik, şimdi açıklamalarımı dinleyin bu kısım ciddi çünkü;
Bi kaç yıl önce iki çocuklu evliliğimi bitirdim, bi düzen kurdum, ev tuttum, iş buldum, hayat erkeksiz ne güzelmiş ohh özgürlük falan derken, çalıştığım şirketin ortak bir projesi için bi adamla karşılaştım, bi kaç ay birlikte çalıştık.(üniversitede eğitimci, akademisyen)
Adam olgun, adam yakışıklı, adam sorumluluk sahibi, adam kibar, adam insan, adam karşısındakinin kadın olduğunun farkında adam gibi adam, bence.
Uzun bir süredir görüşüyorum, fikirlerini nitelikli buduğum (annem dahil) bir kaç kişiyle tanıştırdım ve çok şükür kimseden olumsuz bi yorum da almadım.
Bu derya kuzumun, müstakbel gönlümün efendisinin 10 yılı aşkın bir evliliği olmuş ve çocuğu yok.
Çocuklarımla henüz tanıştırmadım ama onlarla ilgili fikirlerini planlarını dinleyince ve cümlelerini destekleyici hareketler gördükçe içimi bi ferahlık alıyor.
Konuyu uzatmadan benim kafama çok taktığım ve düşünce gücümle aşamadığım kısma geliyorum;
Biz eğer olurda evlenirsek ben şehir değiştirmek zorunda kalıcam (çocuklarımın okul ve eğitim kalitesi için mantıklı olan seçenek bu)
Şehir değiştirmek demek benim için işten ayrılmak demek en başta.
Bilmediğim bi memlekette (küçük bir şehir) iş bulma olasılığımda hayli zor olacak muhtemelen.
Bundan da ziyade çocuklar yeni bir şehre, eve, okula, hayata adım atacakları için ilk bir veya bir buçuk yıl (çocukların alışma sürecinde) çalışmamamın ve çocukların yanında olmamın daha mantıklı olduğuna karar kıldık.
Gelgelelim babaları nafakalarını sürekli aksatıyor (ki komik bi rakam zaten)
Ben şu kısımı kafamda bir türlü çözemiyorum, bağnazsam bağnazsın deyin rica ediyorum;
İkinci evliliğimi yapacağım adam çocukların maddi ve manevi tüm yükümlülüklerini üstlenmekte hazır, hatta ısrarcı hatta beni ikna etme çabalarında,
Ama ben bunun doğru olduğunu düşünmüyorum.
Ben ve çocuklarım sanki büyük yük olurmuşuz çalışmadığım dönemde diyorum.
Zaten maddi konularda biraz koyu bi insanım, 30 küsür yaşımdayım daha babamdan okul hayatım dışında kuruş para aldığımı hatırlamam.
Ben çocuklarımın biyolojik babası dururken, üvey babalarından nasıl sorumluluk beklerim?
Nasıl derim çocukların şuna ihtiyacı var, bunu alalım diye?
Bunu bana dedirtmeyecek kendi görecek düşünecek bi adam bunu biliyorum ama kazanmadığım bi parayla çocuklarıma atıyorum bi ayakkabı aldığında ben bunu nasıl kabul edicem.
Kendimi yiyip bitiriyorum,
Rica ediyorum bu durumda olan olmayan herkes bi el atsın çünkü bu durum beni evlilikten çok uzaklaştırıyor, korkutuyor.
Karşımda bir kere ucağından bucağından olsun bunu konu eden bi adam olsa kendimi dizginliyeceğim ama bana;
"babasının vereceği nafakaya ihtiyacımız yok çok şükür, verirse çocuklar adına bi hesap açar üniversite hayatları için birikim yaparız, ben kendime (kazancına) ve sana (minimalist oluşuma) çok güveniyorum biz çocuklarımızı maddi manevi kimseye muhtaç etmeden yetiştiricez inşallah" diyor.
Ağlayasım geliyor.
Çalışamadığım (iş bulmam da uzun sürebilir) dönemde ben bu düşüncelerimle nasıl baş edicem kızlar?
Lütfen bir fikir?
- 16 Mayıs 2018
- 785
- 429
- 23
Canim normalde cocuklarin babasi vefat v.etmis olsa tamam deriz yeni evlendiğin adam yardim etsin edecek tabi falan ama haklison oz babaları rahat rahat soeumluluk almazken elin adami niye baksin. Ikincisi ise ilerde sorun olabilie canim melekte olsa kavga esnansinda senin çocuklarına bakiyorum deyip sizi kırabilir.gercekten zor bi durum.benim sizin durumunuzda olan bi komsum vardi diget babadan olan kızına gizlice alırdı bazi seyleri nafakasini aldigi halde Allah yardimcin olsun zor bi durumİnsan "yapmam!!" dediğini yapmadan ölmezmiş misali; şu aralar ikinci evlilik hayalleri kurmaya başladım.
İlk evliliğimde evlilik haberlerini aldığımda çevremdekilerin, "beyin bedava ne evlenmesi saçmalamayın" diyordum.
"Bi gün boşansam, erkeksizlikten burnum kuruyup düşse yine de evlenmem" demişliğim bile var.
Fakat gel gör ki; henüz burnum düşmeden bi b.ktan çıkarıp diğerine sokmak gibi planlar kuruyorum şuan.
Çünkü dünyanın en muhteşem adamına aşık oldum
Girizgah kısmını bitirdik, şimdi açıklamalarımı dinleyin bu kısım ciddi çünkü;
Bi kaç yıl önce iki çocuklu evliliğimi bitirdim, bi düzen kurdum, ev tuttum, iş buldum, hayat erkeksiz ne güzelmiş ohh özgürlük falan derken, çalıştığım şirketin ortak bir projesi için bi adamla karşılaştım, bi kaç ay birlikte çalıştık.(üniversitede eğitimci, akademisyen)
Adam olgun, adam yakışıklı, adam sorumluluk sahibi, adam kibar, adam insan, adam karşısındakinin kadın olduğunun farkında adam gibi adam, bence.
Uzun bir süredir görüşüyorum, fikirlerini nitelikli buduğum (annem dahil) bir kaç kişiyle tanıştırdım ve çok şükür kimseden olumsuz bi yorum da almadım.
Bu derya kuzumun, müstakbel gönlümün efendisinin 10 yılı aşkın bir evliliği olmuş ve çocuğu yok.
Çocuklarımla henüz tanıştırmadım ama onlarla ilgili fikirlerini planlarını dinleyince ve cümlelerini destekleyici hareketler gördükçe içimi bi ferahlık alıyor.
Konuyu uzatmadan benim kafama çok taktığım ve düşünce gücümle aşamadığım kısma geliyorum;
Biz eğer olurda evlenirsek ben şehir değiştirmek zorunda kalıcam (çocuklarımın okul ve eğitim kalitesi için mantıklı olan seçenek bu)
Şehir değiştirmek demek benim için işten ayrılmak demek en başta.
Bilmediğim bi memlekette (küçük bir şehir) iş bulma olasılığımda hayli zor olacak muhtemelen.
Bundan da ziyade çocuklar yeni bir şehre, eve, okula, hayata adım atacakları için ilk bir veya bir buçuk yıl (çocukların alışma sürecinde) çalışmamamın ve çocukların yanında olmamın daha mantıklı olduğuna karar kıldık.
Gelgelelim babaları nafakalarını sürekli aksatıyor (ki komik bi rakam zaten)
Ben şu kısımı kafamda bir türlü çözemiyorum, bağnazsam bağnazsın deyin rica ediyorum;
İkinci evliliğimi yapacağım adam çocukların maddi ve manevi tüm yükümlülüklerini üstlenmekte hazır, hatta ısrarcı hatta beni ikna etme çabalarında,
Ama ben bunun doğru olduğunu düşünmüyorum.
Ben ve çocuklarım sanki büyük yük olurmuşuz çalışmadığım dönemde diyorum.
Zaten maddi konularda biraz koyu bi insanım, 30 küsür yaşımdayım daha babamdan okul hayatım dışında kuruş para aldığımı hatırlamam.
Ben çocuklarımın biyolojik babası dururken, üvey babalarından nasıl sorumluluk beklerim?
Nasıl derim çocukların şuna ihtiyacı var, bunu alalım diye?
Bunu bana dedirtmeyecek kendi görecek düşünecek bi adam bunu biliyorum ama kazanmadığım bi parayla çocuklarıma atıyorum bi ayakkabı aldığında ben bunu nasıl kabul edicem.
Kendimi yiyip bitiriyorum,
Rica ediyorum bu durumda olan olmayan herkes bi el atsın çünkü bu durum beni evlilikten çok uzaklaştırıyor, korkutuyor.
Karşımda bir kere ucağından bucağından olsun bunu konu eden bi adam olsa kendimi dizginliyeceğim ama bana;
"babasının vereceği nafakaya ihtiyacımız yok çok şükür, verirse çocuklar adına bi hesap açar üniversite hayatları için birikim yaparız, ben kendime (kazancına) ve sana (minimalist oluşuma) çok güveniyorum biz çocuklarımızı maddi manevi kimseye muhtaç etmeden yetiştiricez inşallah" diyor.
Ağlayasım geliyor.
Çalışamadığım (iş bulmam da uzun sürebilir) dönemde ben bu düşüncelerimle nasıl baş edicem kızlar?
Lütfen bir fikir?
