Bu yaşlarda hayat size hayal kırıklıkları ve zorluklar verir kendinizi tanıyıp ne istediğinizi netleştirmeniz için. Siz netleştirmedikçe de vermeye devam eder. 5 yıllık bir ilişkiyi bitirme kararı almak, atanmak, borç altına girmek kolay şeyler değil ancak bunları başarmışsınız böyle olması gerektiğine inanarak. Ama kendiniz konusunda inançlarınız çok kötü, öz sevginiz çok düşük. Ben erkek olsam kürtaj olan biriyle birlikte olmam diyorsanız, kürtaj olmuşsunuz ve bu konuda bir erkeğin sizi aşağılamasına da açıksınız. Hatta onun hakkı olarak görüyorsunuz bunu. Adam muhafazakar diyorsunuz aslında apaçık öyle olmadığı halde. Çünkü yarın bir gün sizi terkedip bakire olmadığınız için ayrıldığında adamı haklı bulmak istiyorsunuz, ee muhafazakardi ve ben ona aykırıyım diyerek. Adam sizi aşağılasa mutlu olacaksınız değersizlik duygunuzu pekiştirdiği için. 33 yaşında niye bekarsın sorunun mu var diyorsunuz ki çok hadsizce bir şey bu. Siz eski ilişkinize şu yaşta başlasaydınız adamın yaşında bekar olacaktınız sonuçta. Sizin kötü bir ilişkiyi bitirmeye hakkınız var da onun yok mu? Adamı genç ve kapalı bir kıza yakıştırıyorsanız neden onunla birliktesiniz? Bence kendi iç dünyanıza yatırım yapın. Muhtemelen önceki sevgilinizin söylediği şeyleri içselleştirmişsiniz. Neden sizin özelinizi bilmek ve sizi aşağılamak başkasının hakkı olsun, neden tarih boyunca her insanin yaptığı şeyi yapmak sizi değersiz rezil birine dönüştürsün, neden “sen geçmişten ibaret değilsin, sevilmeye değersin”i kendiniz yerine başka bir insandan duymanız gerekiyor buna inanabilmek için?