Haklısın sanırım, insan elindekinin yanındakinin kıymetini bilemiyor bazenAileme duskun biriyim ama hangisi ile geçimin daha iyi olsun diye sorulsaydi, mutlaka secim yapmak gerekseydi, eşim ve çocuklarımla daha iyi olmayi seçerdim.. Çünkü evin içi, hayatın onlarla geçiyor..
Elbette aile de cok onemli ama bi yerde herkes disarda kaliyor..
Büyük kavgalar, küslükler, uzaklıklar olmasin tabii ki, o ayri..
Hangisi dediginiz icin boyle bi cevap verdim..
Bir de, anne baba kardes ile bi sekilde duzelip devam ediyorsun ama eşin ile sorunlar varsa toparlamasi genelde cok zor oluyor.. O nedenle hayirli bi eş bence buyuk nimet.. Sukretmek, mutlu olmak lazim..Haklısın sanırım, insan elindekinin yanındakinin kıymetini bilemiyor bazen
Sağol canım, motivasyona ihtiyacım var sanırımBir de, anne baba kardes ile bi sekilde duzelip devam ediyorsun ama eşin ile sorunlar varsa toparlamasi genelde cok zor oluyor.. O nedenle hayirli bi eş bence buyuk nimet.. Sukretmek, mutlu olmak lazim..
Insan istiyor ki her yonden kafam rahat olsun, ailem eşim hep yanimda olsun ama oyle dört başı mamur bi hayat olmuyor ne yazik ki her zaman..Sağol canım, motivasyona ihtiyacım var sanırım
Aynen bende öyle düşünüyorum,düşünürken çok mantıklıyım görsen:)) hayata geçirme de başlıyor sıkıntıInsan istiyor ki her yonden kafam rahat olsun, ailem eşim hep yanimda olsun ama oyle dört başı mamur bi hayat olmuyor ne yazik ki her zaman..
Arkadaşlar bazıları çok şanslı belki ama şanssız olanlar, ya da tek taraftan yüzü gülenler hangisini isterdiniz? Ben eşimle çok mutluyum fakat ailem tarafından hep yalnız bırakıldım ve hiç onlara düşkün hissetmiyorum kendimi, başka aileleri görüncede yazık diyorum şu hale bak
Aynıyız herhaldede. Biz farklı oluruz inşallah çocuklarımızaBen de öyleyim ne yazık ki. Annem biliyorum ki kardeşlerimle çok iyi olsun, arayıp sormaz beni. Ama napayım değiştiremiyorsun aileni. En iyisi kabullenmek ve umursamamak...
Evet, kimse degismiyor ve genelde nasil geldiyse oyle gidiyor..Ben de öyleyim ne yazık ki. Annem biliyorum ki kardeşlerimle çok iyi olsun, arayıp sormaz beni. Ama napayım değiştiremiyorsun aileni. En iyisi kabullenmek ve umursamamak...
Cok mu kopuksunuz kendi ailenle?Aynen bende öyle düşünüyorum,düşünürken çok mantıklıyım görsen:)) hayata geçirme de başlıyor sıkıntı
Görüntüde çok değil ama ben artık çok gerekli olduklarını düşünmüyorum. Ama başka aileleri görünce buruluyorumCok mu kopuksunuz kendi ailenle?
Evet, kimse degismiyor ve genelde nasil geldiyse oyle gidiyor..
Allah hepsine sağlıklı, uzun ömürler versin, canları sağolsun.. Bu birilerini birilerine tercih etmek veya aileden vazgecmek degil aslinda.. Sadece yeni kurdugun aile duzenini bi tık öne almak ve mutlu olmak..
Cok mu kopuksunuz kendi ailenle?
Yapacak bi sey yoksa uzulmeye gerek yok.. Ne degisecek ki?Görüntüde çok değil ama ben artık çok gerekli olduklarını düşünmüyorum. Ama başka aileleri görünce buruluyorum
Bnm durumda bundan 1-2 tık iyisi:))) ama farketmiyor, skalası varsa bu işin çok altlarda olduğuna inanıyorum maalesefBenim konudan anladığım (kendi hayatım böyle olduğu içindir belki bilemiyorum) ailenin ilgisizliğinden umursamazlığından doğan bir düşkün olmama durumunun olması. Valla benim annem gayet de tercih yaratıp tercih yaptı yani:) söylediklerini yaptıklarını duysanız komedi. 2 sene benimle konuşmadı, ben başta aradım açmadı hiç telefonlarımı (farklı şehirdeydik), sonradan da bu 2 sene için baban senle konuşmuyor diye konuşmadım dedi... Babamın da konuşma gibi bir talebi olmamış anladığım kadarıyla. Ya da işte ablamla arası kötüyse (aynı şehirdeler) beni arar sorar, araları iyiyse katiyyen aramaz. Yani ben onun en son tercihi bile değilim aslında, konuşmaya mecbur kaldığıyım. :)
Doğru Böyle gelmiş böyle gidiyorYapacak bi sey yoksa uzulmeye gerek yok.. Ne degisecek ki?
Bi evlat olarak insanin ici aciyordur ister istemez ama ben insanlarin degisecegine inanmadigim icin mumkun mertebe umursamaz olmayi savunuyorum..Benim konudan anladığım (kendi hayatım böyle olduğu içindir belki bilemiyorum) ailenin ilgisizliğinden umursamazlığından doğan bir düşkün olmama durumunun olması. Valla benim annem gayet de tercih yaratıp tercih yaptı yani:) söylediklerini yaptıklarını duysanız komedi. 2 sene benimle konuşmadı, ben başta aradım açmadı hiç telefonlarımı (farklı şehirdeydik), sonradan da bu 2 sene için baban senle konuşmuyor diye konuşmadım dedi... Babamın da konuşma gibi bir talebi olmamış anladığım kadarıyla. Ya da işte ablamla arası kötüyse (aynı şehirdeler) beni arar sorar, araları iyiyse katiyyen aramaz. Yani ben onun en son tercihi bile değilim aslında, konuşmaya mecbur kaldığıyım. :)
Bi evlat olarak insanin ici aciyordur ister istemez ama ben insanlarin degisecegine inanmadigim icin mumkun mertebe umursamaz olmayi savunuyorum..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?