Canim test mest hikaye. Şarkıcı Özgün ün oğluna tüm testler yapılmış hicbirsey çıkmamış doğduğunda anlaşılmış ama adam allahtan bir bebek istedik o bize melek gönderdi diyor. Hayat bu sapasaglam doğanlarin sonradan sorun yasamayacagi ne malum. 4 yaş küçük bir yaş çok zorlayıcı yipratici yildirici hayattan bezdirici hatta öleyim de kurtulmayı dedirten bir dönem. Ama işte ama. Ağlasan da güleceğin, üzülsen de sevinecegin, kalbin kırılsa da umut edeceğin bir an bir zaman elbet var. Tüm yükü üstüne alma. Bir bakıcı bir yardımcı belki ise yarar yükünü hafifletir. Kızın kreş yaşında mi kreşe versen. Çok zor ama allah yardimcin olsun yüreğin yangın yeri olduğunda su serpsin ferahlatsin.Ben de hamileyken down testleri yaptirmadim. Olsa da aldirmayacaktim.hep down sendromlu olacak diye korkuyordum.
Dogdugunda normaldi rahatladik, 1.5 yastan sonra yavas yavas anlamaya basladik terslik oldugunu.
Cok uzuldum. Ancak gordugum ruyalardan anlayabilirim evlat acisini. Yuregine nasil ok gibi saplandigini.Sismaniye sana bi hikaye anlatayımmı o çocuklarla girdiğimiz komik diyaloglar vardı ya, lütfen oku!
Kızım dediki bi gün düğün resmimize bakarken 3yaşına bir kaç hafta veya birkaç gün vardı tam hatırlayamıyorum..
Anneee burda nekadar mutlusunuz ikinizde ama ben neden yokum dedi.
Sen karnımdasın o yüzden mutluyuz dedim.
Gerçektenmi dedi havalara uçtu annemle babam o yüzden bukadar mutlu benim yüzümden dedi öptü resmi..
Kaç gün veya hafta sonra bilmiyrm en fazla 1 ay diyelim, kızım vefat etti. Ve ben şuanda elimde o resime bakarak beni dünyanın en mutlu insanı yaptın 3 sene diye üzülüyorum seviniyorum şükrediyorum vs. Herşeyi yaşıyorm yani..
Sadece şunu bil, o komikliklerin arkasındada çok acılar var ama görünmüyo. Bende mesela senin nickini gördükçe çok gülerdim bunları okulyunca şaşırdım.
Allah sana güç kuvvet versin inşallah. Ama kendini bırakma lütfen... o beyninin senaryoları başladıpında hemen durdur onu izleme o flashbackleri..
Yazmadan geçemedim umarım sağlıklı hayırlı evlatlarınız olur gönlünüzce.İnsanız; arada o öküz geliyo da oturuveriyo işte göğsümüzün ortasına. Ben de çikolata, unlu mamüller ve patatesle rahatlayanlardanım
34 gün önce 40 haftalık bebeğimi karnımda kaybettim ben. Ölü doğum yaptım. İlk bebeğimdi, 34 yaşındayım. Öyle sevinç ve heyecanla bekliyordum ki oğluşumu; tarifsiz bi yıkım oldu benim için. Dün mesela bi kedi gördüm, memeleri sarkmış, emziriyo, belli ki yavrusu var. "Şu k..k kedinin bile yavrusu var, o bile anne olmuş, ben olamadım" diye ateş indi göğsüme. Bunu niye yazıyorum; eşime karşı bazen kırgınlık bazen de öfke hissediyorum ben. Ben oğlumu anlatmak, onun kaybı hakkında konuşmak, bazen ağlamak bazen de "başka yavrularımız olacak, üzülme" şeklinde teselli edilmek istiyorum. Ama erkeklerin olaylar karşısındaki tepkileri bizden farklı oluyo. Eşinize kızmayın. Bakım konusunda zaten size çok yardımcı olduğunu yazmışsınız. Belki sizin eşinizde konuşmamayı tercih ediyodur.
Başka bir konuda daha okudum, başınız sağolsunSismaniye sana bi hikaye anlatayımmı o çocuklarla girdiğimiz komik diyaloglar vardı ya, lütfen oku!
Kızım dediki bi gün düğün resmimize bakarken 3yaşına bir kaç hafta veya birkaç gün vardı tam hatırlayamıyorum..
Anneee burda nekadar mutlusunuz ikinizde ama ben neden yokum dedi.
Sen karnımdasın o yüzden mutluyuz dedim.
Gerçektenmi dedi havalara uçtu annemle babam o yüzden bukadar mutlu benim yüzümden dedi öptü resmi..
Kaç gün veya hafta sonra bilmiyrm en fazla 1 ay diyelim, kızım vefat etti. Ve ben şuanda elimde o resime bakarak beni dünyanın en mutlu insanı yaptın 3 sene diye üzülüyorum seviniyorum şükrediyorum vs. Herşeyi yaşıyorm yani..
Sadece şunu bil, o komikliklerin arkasındada çok acılar var ama görünmüyo. Bende mesela senin nickini gördükçe çok gülerdim bunları okuyunca şaşırdım.
Allah sana güç kuvvet versin inşallah. Ama kendini bırakma lütfen... o beyninin senaryoları başladıpında hemen durdur onu izleme o flashbackleri..
otizmli oğlundan bahsediyor.ilk paragrafları okurken korktum yahiç büyüyemeyecek derken ?
Bende hep öyle düşündüm canım.eğer rabbim bunu bana vermek isterse testlerde hiç bişey çıkmaz ama engelli doğar.onun için testleri öylesine yaptırmış olmak için yaptırdım.hiç bi zamanda inanmadım.Canim test mest hikaye. Şarkıcı Özgün ün oğluna tüm testler yapılmış hicbirsey çıkmamış doğduğunda anlaşılmış ama adam allahtan bir bebek istedik o bize melek gönderdi diyor. Hayat bu sapasaglam doğanlarin sonradan sorun yasamayacagi ne malum. 4 yaş küçük bir yaş çok zorlayıcı yipratici yildirici hayattan bezdirici hatta öleyim de kurtulmayı dedirten bir dönem. Ama işte ama. Ağlasan da güleceğin, üzülsen de sevinecegin, kalbin kırılsa da umut edeceğin bir an bir zaman elbet var. Tüm yükü üstüne alma. Bir bakıcı bir yardımcı belki ise yarar yükünü hafifletir. Kızın kreş yaşında mi kreşe versen. Çok zor ama allah yardimcin olsun yüreğin yangın yeri olduğunda su serpsin ferahlatsin.
Amin Allah razı olsun. Siz bu yeryüzündeki en mübarek Annelerdensiniz. Ömür boyu Annesiniz çok çok zor ama mükaafatı çok güzel. Sabredin ama içinize atmayın. Attıkça maalesef bunlar oluyo. Allah güç kuvvet versin.Cok uzuldum. Ancak gordugum ruyalardan anlayabilirim evlat acisini. Yuregine nasil ok gibi saplandigini.
Iste bunlari dusune dusune erteleyebildim bu depresyonumu. Normalde cocugunun otizm oldugunu anlayan aileler bir yikilir aglar kilo kaybederler falan ama bende sonra sonra ortaya cikiyor bu durum.
Evlat acisi gostermesin Allah kimseye. Ve sizi cennette kavustursun insallah
Normalde anlatmayı sevmiyorum eskiden hep bahsetmek isterdim ama, son zamanlarda açılan konulardan herkeste imtihan var demek istiyorum. Kimsenin hayatı güllük gülistanlık değil bazen bu bile teselli oluyo biliyorum. Rabbim kimseyi evladıyla sınamasın..Başka bir konuda daha okudum, başınız sağolsun
Haklısınız, dışardan bakınca güzel görünen hayatların içinde ne dramlar var. Bende kendimden çok örnek veriyorum,tutamıyorum kendimi.Normalde anlatmayı sevmiyorum eskiden hep bahsetmek isterdim ama, son zamanlarda açılan konulardan herkeste imtihan var demek istiyorum. Kimsenin hayatı güllük gülistanlık değil bazen bu bile teselli oluyo biliyorum. Rabbim kimseyi evladıyla sınamasın..
Melek annesi, rabbim yolunuzu bahtınızı hep açık etsin inşaallah.Sismaniye sana bi hikaye anlatayımmı o çocuklarla girdiğimiz komik diyaloglar vardı ya, lütfen oku!
Kızım dediki bi gün düğün resmimize bakarken 3yaşına bir kaç hafta veya birkaç gün vardı tam hatırlayamıyorum..
Anneee burda nekadar mutlusunuz ikinizde ama ben neden yokum dedi.
Sen karnımdasın o yüzden mutluyuz dedim.
Gerçektenmi dedi havalara uçtu annemle babam o yüzden bukadar mutlu benim yüzümden dedi öptü resmi..
Kaç gün veya hafta sonra bilmiyrm en fazla 1 ay diyelim, kızım vefat etti. Ve ben şuanda elimde o resime bakarak beni dünyanın en mutlu insanı yaptın 3 sene diye üzülüyorum seviniyorum şükrediyorum vs. Herşeyi yaşıyorm yani..
Sadece şunu bil, o komikliklerin arkasındada çok acılar var ama görünmüyo. Bende mesela senin nickini gördükçe çok gülerdim bunları okuyunca şaşırdım.
Allah sana güç kuvvet versin inşallah. Ama kendini bırakma lütfen... o beyninin senaryoları başladıpında hemen durdur onu izleme o flashbackleri..
Peki bu çocuklar psikiyatrik ilaç alıyorlar mi?Bilginiz var mı? Tamamen kendi çocuğum için fikir edinmek için soruyorum.Çünkü ilaç vermeye pek sıcak bakamiyorken şimdi acaba dikkat dağınıklığı için versek mi diyorum.Su an ortaokuldalar.. ilkokulda iclerinden biri cok kotu durumdaydi diyor ogretmeni.. cok farkli bir durumdaymis.. ama su an hic eser yok eski halinden.. cok buyuk bir ilerleme yasandi dediler.. demekki olabiliyor.. bana gore tek sorun benimle goz temasi kurmuyor ve sessiz arkadaslariyla iletisimi oyle degil ama onlarla konusuyor.. bu da buyutulecek bir sorun degil bana gore.. Sizin de oglunuz icin güzel günler yakındır inşallah..
Hepimizinkini inşallah. Sizede Allah sabır versin.Melek annesi, rabbim yolunuzu bahtınızı hep açık etsin inşaallah.
http://biliyomuydun.com/tip-dunyasinda-ezber-bozdu/ Bu yazıyı çok iyi oku.Uzun olacak, icimi dokecegim, istemeyen okumasin. Ayar vermeye ego doyurmaya gelenler hic okumadan uzaklassin.
Son zamanlarda intihar ettigimi dusunur oldum.
Etmeyi degil. Intihar ettigimi. Kendimi oyle hayal ediyorum. Daha dogrusu filmlerdeki flash backler gibi kendimi merdivene asılı falan goruyorum.
Cocuklarim yalniz agliyorlar, ta ki esim kapidan girip asili bedenimi bulana kadar.
Elimdeki bicakla bi anda boğazımi kestiğimi düşünüyorum.
Zor dönemlerden geciyorum. Ama olmek istedigim yok.
Oğlum otizmli, kizim kucuk ve inatci, esim çoğunlukla anlayışsız.
Bazen çok zorlaniyorum. Oğlumun sebepsiz uzun aglamalari.
Çığlıkları. Yemek yemeyisi, konustuklarimi 10 kez tekrarlasam da anlamayisi, kizimin inat edip ciglik cigliga aglamasi sonucu ikisine yetemeyip televizyonu bakici yerine kullanmam. Cocuklarima fayda sağlayamayisim.
Mutlu olmaya çabalıyorum. Ufak seylerden zevk almaya. Ama temel saglam olmadigindan yine delirme halleri.
Cocuklarima bagirmak istemiyorum.
Ama oyle zaman oluyor ki siddet uygulamamak icin dislerimi sikmisim.
Uykusuzum. Yorgunum.
Oglumun gelecegini dusunuyorum. Kendine yetecek mi? Mutlu olacak mi?
Kizimi dusunuyorum abisiyle arasi nasil olacak? Kaldiramayacagi sorumluluklar yuklenecek mi?
Kendimi dusunuyorum. Anac biri degildim. Ama cocuklarimi cok sevdim. Dusundum ki yas farklari az olsun onlar buyuyene kadar kendim gibi olmam anac olurum. Sonra arkadas oluruz. Hatta egleniriz beraber. Ama su an hic buyumeyecek bir cocugun annesiyim muhtemelen. Ve bu bana cok agir geliyor.
Allah ona uzun omurler versin. Bana da daha cok sabir daha cok anaclik versin.
Esime de anlayis.
Ben esimden bosanmayi dusunuyordum. Cocuklarim okula basladiginda bakici masrafi az olur calisir kendimize yeteriz diyordum. Ama oglum sanki esimle aramizda bir zincir oldu.
Onu yalniz buyutecek guce sahip degilim.
Bu sebeple evli kalacagiz madem mutlu olalim.diye adimlar atiyorum. 1-2 hafta iyi derken yine sorunlar bas gosteriyor. Ruhum daraliyor.
Cocuklarla girdigimiz diyaloglar basligini gormek bile icime aci veriyor. Oglum 4 yasinda, girebildigimiz bir diyalog yok.
Daha zor durumda olanlar var biliyorum..
Biliyorum saglikli oldugu icin sukur etmeliyim. Ediyorum da.
Depresif halden kurtulamiyorum. Surekli yemek yiyorum. Cinsel anlamda mutlu olmaya calisiyorum. Filmler izliyorum. Ama hepsi anlik tatmin.
Ruhum huzur bulmuyor.
Esimle konusuyorum ama oglumuz hakkinda konusunda o benden cok kapatiyor kendini.
Annem de ayni sekilde.
Ben guclu olup ben onlara telkin veriyorum iyi olacak, soyle olacak falan diye. Ama artik yoruldum.
İyi olmayacak.
Ben de omur boyu depresif bir anne olarak kalacagim.
Sadece icimi dokmek istedim.
Ben guvenmiyorum bu kadina. Bilim dunyasi ve cogu otistik anneleri de.http://biliyomuydun.com/tip-dunyasinda-ezber-bozdu/ Bu yazıyı çok iyi oku.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?