Arkadaşlar diyeceksiniz ki olan olmuş ancak yinede fikirlerinizi merak ettim. Öncelikle 39 yaşındayım. 20 yıl çalıştım ve prim günüm dolunca artık çıktım işten. Özel sektör. oğlum var 12 yaşında. Ben yeni iş aramiyorum ve bugün evimize otobüsle 20 dk mesafede biryer aradı nedense görüşelim dedim ve gittim. Merak ediyordum acaba çalışmayı özledimmi diye. Gittim 40 kişilik bir açık ofis. 2000 maaş +yemek. İş fazla rahat. telefonlar bile çalmaz dedi. 5 buçuk çıkış haftasonu yok. Herşey çok güzel değil mi. Gel gelelim eve gelince beni bir çalışma günlerimdeki mutsuzluk sardı. Sabah erken kalkmak. Haftasonu nu beklemek. Ofiste gözüm saatte beklemek. .. vs. Bir de ben prim günüm dolmasına günleri saymıştım. Eşim kendi işini yapıyor ve kiraciyiz. Kendisi karışmam dedi. Sen nasıl istersen dedi. Ben de aradım olumsuz cvp verdim. İçim rahatladı o anda. Ama bir suçluluk duygusu. İşe yaramama duygusu saatlerdir. Yine siz geldiniz aklıma. Acaba hata mı yaptım kızlar? 
Ama her an o eski işim gibi olacak , yoğunlaşacak , işten başımı kaldıramayacağım diye korkuyorum, eskisi gibi olmaz ama inşallah. Psikolojik stresim çok fazlaydı. 
