- 27 Şubat 2007
- 363
- 102
- 323
Daha önce de buraya bir çok kez konu açtım. Sağolun herkes elinden geldiğince yorumda bulundu.
İnsanlar ne dertlerle mücadele ediyor. Benim bu kayınvalide derdim bir türlü bitmedi.
Daha önce 'niye benin annemle de dünürü olarak görüşmüyorsun? o da sizin dünürünüz. ben çok kırılıyorum' dediğim de 'eskileri açtırma hatalı olan sen olursun' diyerekten çemkirmiş sonra ki 30 dakikalık zamanda benimle hiç birşey olmamış gibi sohbet edip gitmişti.
Bir daha ki gelişinde ben yüz vermeyince. Ne oldu niye surat sallıyorsun deyince. Ben de sinirlenmiş bana yaptığı çemkirmeyi hatırlatınca birbirimize girmiştik.
Sonrasında annem gelip durumu düzeltmeye çalıştı.'dünür ne sen geçmişi aç ne o açsın. sizin burada başka kapınız yok böyle yapmayın' deyince 'benin ona ihtiyacım yok torunumu ve oğlumu göndermek zorunda o gelmese de olur. Zaten onun babası öldüğünden beri psikolojisi bozuk (12 yaşında babam vefat etti şuan 33 yaşındayım) öyle de evlendi zaten' deyip daha da kızıp gitti. annem de 'kızım ben diyecek bir şey bulamıyorum. devamlı seni kötüledi durdu. hiç olumlu davranışını anlatmadı ben ne konuş derim be de konuşma kararı sen vereceksin' dedi. onun da elinden hiç bir şey gelmedi.
Eşim ise annesi ve babasının yanına gidip mutsuz şekilde dönüyor. devamlı beni anlatıyorlarmış. kendimin bu kadar kötü olduğunu bilmiyordum. aramız bozuldu. çünkü daha önce de böyle bir durum olduğunda beni korumamış haklı olduğum halde bana özür dilettirmişti. çok kalbim kırık. bir tane 2.5 yaşında evladımız var. hiç güvenim yok kendisine. kendi başına sorun açılmasında ne olursa olsun. ben üzülmüşüm falan onu çok etkilemiyor gibi.
sonra kayınpederim ara bulmak için geldi. kayınvalidem acayip doldurmuş eski yeni kafasında ne var ne yok herşeyi anlatmış. ki ben asla elim boş gitmem erzaklarına ihtiyaçlarına kadar alan karşılayan bir insandım. diğer gelini onu takmazken ben onu heryere götürdüm. Neyse Ben de bu durumu konuşmak istemiyorum deyince küplere bindi. ben dünyaya azap için gönderilmişim. kurana el bassam bile günah olurmuş. çok kitap okuyormuşum kafam da roman yazıyormuşum. bu kafayı değiştirmeden onlara gelmemeliymişim. onun karısı yüzde yüz haklıymışım. kayınvalidemin eltisi onun annesine bakmıyor diye sen de falanca gibisin o annemi başından attı sende bizi başından attın diye daha bir sürü hakarette bulundu ve gitti. eşim yapma etme dedi ama anca o kadar etkisi var.
şimdi bi tanıdığımız sizi biraraya getireyim en azından barışın yine gitme gelme ama torunlarını görsünler bir daha da böyle konuşmasınlar hakkında ne dersin dedi. benden ikisi özür dilemedikçe torunlarını göstermem dedim. sizce ben bu durumdan nasıl çıkıcam.
İnsanlar ne dertlerle mücadele ediyor. Benim bu kayınvalide derdim bir türlü bitmedi.
Daha önce 'niye benin annemle de dünürü olarak görüşmüyorsun? o da sizin dünürünüz. ben çok kırılıyorum' dediğim de 'eskileri açtırma hatalı olan sen olursun' diyerekten çemkirmiş sonra ki 30 dakikalık zamanda benimle hiç birşey olmamış gibi sohbet edip gitmişti.
Bir daha ki gelişinde ben yüz vermeyince. Ne oldu niye surat sallıyorsun deyince. Ben de sinirlenmiş bana yaptığı çemkirmeyi hatırlatınca birbirimize girmiştik.
Sonrasında annem gelip durumu düzeltmeye çalıştı.'dünür ne sen geçmişi aç ne o açsın. sizin burada başka kapınız yok böyle yapmayın' deyince 'benin ona ihtiyacım yok torunumu ve oğlumu göndermek zorunda o gelmese de olur. Zaten onun babası öldüğünden beri psikolojisi bozuk (12 yaşında babam vefat etti şuan 33 yaşındayım) öyle de evlendi zaten' deyip daha da kızıp gitti. annem de 'kızım ben diyecek bir şey bulamıyorum. devamlı seni kötüledi durdu. hiç olumlu davranışını anlatmadı ben ne konuş derim be de konuşma kararı sen vereceksin' dedi. onun da elinden hiç bir şey gelmedi.
Eşim ise annesi ve babasının yanına gidip mutsuz şekilde dönüyor. devamlı beni anlatıyorlarmış. kendimin bu kadar kötü olduğunu bilmiyordum. aramız bozuldu. çünkü daha önce de böyle bir durum olduğunda beni korumamış haklı olduğum halde bana özür dilettirmişti. çok kalbim kırık. bir tane 2.5 yaşında evladımız var. hiç güvenim yok kendisine. kendi başına sorun açılmasında ne olursa olsun. ben üzülmüşüm falan onu çok etkilemiyor gibi.
sonra kayınpederim ara bulmak için geldi. kayınvalidem acayip doldurmuş eski yeni kafasında ne var ne yok herşeyi anlatmış. ki ben asla elim boş gitmem erzaklarına ihtiyaçlarına kadar alan karşılayan bir insandım. diğer gelini onu takmazken ben onu heryere götürdüm. Neyse Ben de bu durumu konuşmak istemiyorum deyince küplere bindi. ben dünyaya azap için gönderilmişim. kurana el bassam bile günah olurmuş. çok kitap okuyormuşum kafam da roman yazıyormuşum. bu kafayı değiştirmeden onlara gelmemeliymişim. onun karısı yüzde yüz haklıymışım. kayınvalidemin eltisi onun annesine bakmıyor diye sen de falanca gibisin o annemi başından attı sende bizi başından attın diye daha bir sürü hakarette bulundu ve gitti. eşim yapma etme dedi ama anca o kadar etkisi var.
şimdi bi tanıdığımız sizi biraraya getireyim en azından barışın yine gitme gelme ama torunlarını görsünler bir daha da böyle konuşmasınlar hakkında ne dersin dedi. benden ikisi özür dilemedikçe torunlarını göstermem dedim. sizce ben bu durumdan nasıl çıkıcam.
