Aynı yaştayız. Biz ablaların nedir bu sorumluluk bilinci yahayatını yaşayacağın en güzel zamanlar bana göre. Çok uçuk harcamalar yapmadığın sürece kendine harcama yapmak en doğal hakkın. Bu ister tatil olur ister alışveriş ister kurs vs. Biz bu kadar kalabalık bir aile değiliz tabi ama eve de destek oluyorum kendime de harcıyorum. Aileler başta her şeye laf ediyor ama inan onları alıştırabilirsin. Mesela bir kere tatile gidersin belki laf ederler. Aradan zaman geçer bir yerlere gidersin yine, zamanla alışırlar ve göze batmamaya başlar. Bu konuda tecrübeliyim
Biz kadınlar her konuda kendimizi ezdirdikçe, özgüvensiz durdukça daha da baskıya maruz kalıyoruz. Bu yeri geliyor aile ortamında oluyor yeri geliyor iş ortamında. O yüzden kendi ayaklarının üzerinde dur ve kendi paranı kontrol et. Harcamalarını hesabını bilirsen kimse karışamaz sana. Ama eğer bi tatile çıkıp sonra aylarca tatilin borcunu vs ödeyip babadan para istemeye kalkarsan laf ederler
Bence biraz bencil olmanızın zamanı gelmiş artık. Kardeşlerinizin anne babası siz değilsiniz. Bunu bilir bunu söylerim.Merhaba arkadaşlar, ben 27 yaşındayım. 25 yaşında işe başladım, öncesinde uzunca bir süre işsizlik yaşadım. Hem işsizken hem de öğrenciyken beş kuruş param yoktu. Herkes bir yerlere gidip gezip tozup, yer içerken o kadar özenirdim ki. Şimdi iki yıldır çalıştığım bir işim var. Fakat yine de kendi paramı kendime harcayamıyorum. Babam çok para kazanmaz orta hallidir. Fakat beş kardeşiz, ve ben hariç hepsi okuyor. Ben de maddi olarak eve katkı yapıyorum. Fakat ne zaman kendime bir harcama yapsam acaba çok mu harcadım diye endişeleniyorum, halbuki kendi maaşım, kendi harcamam. Bir gün bana canın ne istiyorsa yap, sonra pişman olursun diyen annem-babam ertesi gün o pahalı niye aldın, niye harcıyorsun para diyebiliyor. Yaz geldi, hayatımda hiç denize girmedim daha önce. Önce yüzme öğrenmek sonra da bir yerde tatil yapmak istiyorum, fakat maaşım az olmamasına rağmen söyleyeceklerinden çekiniyorum. Çünkü hem tek başıma bir yerlere gitmek istiyorum, hem de kardeşlerime de kıyamıyorum. Onları da hesaba katınca fiyatlar çok yükseliyor, kardeş 1-2 değil ki beş taneTek başına gitsem onları niye götürmedin kendine müslümansın olacak, onları alsam fiyat çok artacak, kendimi aile babası gibi hissediyorum Fakat bir yandan da sırt çantamı alıp tek başıma dağ bayır gezmek istiyorum. Kız başına ne yapacaksın derler ona da. Otuz yaşıma 3 sene kalmış, hala kendi ayaklarımın üstünde duramıyorum, üstelik kendi işim var. Fakat hala onların sözlerine bağlıyım. Bu evden ayrılmak, kendime bir hayat kurmak istiyorum, ama evlenmeden çıkamayacağım galiba. Belki önemsiz gelebilir bir çoğuna ama imkanım varken elimi kolumu duygu sömürüsüyle bağlıyorlar. Siz ne düşünürdünüz..
Ben kilo verme takımındayım. Profilinde hesap detaylarının en altında kilo bilgileri var.. orayı doldurursanız otomatik cikarDikkatimi çekti bu mesajın sonundaki kilo verme ibresini nasıl yapıyorsunuz
Beş çocuğu yaparken size sormadılar herhalde. Kardeşleriniz aç değil açık değil, kaç yaşına gelmişsiniz denize girmedim diyorsunuz.Çok üzüldüm sizin için okumuş atanmış elinizden gelen herşeyi yapmışsınız. Sıra diğerlerinde onlarda aynısını yapacak, yarın evlenseniz ne olacak mesela ? İş yerinden bir kız ark bulun ve tatile gidin. Diğer kardeşlerde yazları çalışsın tatile gitsin istiyorsa ?
Ya iste bazen aile icindeki roller degisiyor siz kismen bir aile reisi poziyonuna gecmissiniz bu da insani bazen olumsuz etkileyebiliyor. Para falan elbette aileye karsi insanin gozu gormuyor ama insan kendine de birseyler yapmak istiyor. Ben de hala zaman zaman yasiyorum evlendim hala her yaptigima ettigime bi laf illa ki oluyor. Ben de çalışıyorum 4 yıldır kendi ayaklarımin üzerinde duruyorum yalniz da yasadim fakat ne yapsam hala hesap vermem gerekiyormuş gibi hissediyorum
Memursunuz eğer üst düzey bir memur değilseniz ankarada kiraya çıkarak bu dertleri kökünden çözersiniz. Çünkü kiralar malum. Size çok birşey kalmayacaktır. Ailenizle açık açık konuşacaksınız. Size saygı duyacaklar. Saygıyı talep edeceksiniz. Hayat sizin hayatınız direksiyona geçmek zor değil.
Yok yok oyle düşünmeyin yavas yavas azalacaktir istekleri belki evlilik vs de olursa daha da azalirİlk başlarda büyük bir heyecanla onlara ve kardeşlerime harcamalar yaptım, sonra da sanki sonu gelmedi. En baştan alıştırmamalıydım demek
Yok yok oyle düşünmeyin yavas yavas azalacaktir istekleri belki evlilik vs de olursa daha da azalir
Ahahah Allah gönlünüze göre versin insallahEvlilik gözümü korkutuyor benim, güvenemiyorum pek kimseye, ayrıca orda da bir sorumluluk almak istemiyorum. Galiba çocuk sahibi olmayı da istemiyorum. Bu yaşta usandım çocuk bakmaktan.
Tek başına mutlu bir hayatım olsun, gezeyim göreyim okuyayım istiyorum. Yaşlanınca da kitap falan yazayım
Ay çok üzüldüm bu mesajınızaÇok cahiller, onlara göre hiç cahil değiller ama öyleler. Erkek çocuk sevdasına beşlediler işte. Olan çocukluğuma oldu, hep çocuk baktım.
Babalar acıtasyon yapmayı seviyorİnşallah bu dediğiniz seviyeleri birer birer aşarım. Bazen sanki aslında ben çok yanlış düşünüyormuşum gibi geliyor, haksızlık etmeyin beni bu zamana kadar okuttular yedirdiler içirdiler diyorum, sonra da bu zaten onların görevi diyorum. Ne zaman bununla ilgili bir konu açılacak olsa "baba evlada üzüm bağı vermiş evlat babaya bir salkımı çok görmüş" diye sömürü yapıyor babam. Ben de diyorum kendi kendime acaba haksızlık mı ediyorum. Gene de benim gibi düşünenleri gördükçe rahatlıyorum..
Ben şu mantığı anlamıyorum. Ablam bizi okuttu, kendi çalıştı kendi hayatını feda etti, herşeyini bize verdi. Neden babamın kukusunun erkek çocuk sevdasına. Dünyaya bir defa geliyoruz. Sizin hayatınız bundan ibaret olabilir mi ? Önce bir psikologa gidin , bence kafanızda çözmeniz gereken kalıplar var. Onları çözmezseniz ailenizin karşısında dik duramazsınız. Çakılı kadro dediniz düz memursunuz sanırım, 4500 tl alsanız 1,500 ev yok ku ankarada stüdyo vb ? ya da bir arkadaşla eve çıksanız ?yoksa kitap yazmak yerine altın kukulu erkek kardeşinizin altın kukulu erkek çocuğu sünnet olana kadar aileniz için çalışacaksınız.Çok cahiller, onlara göre hiç cahil değiller ama öyleler. Erkek çocuk sevdasına beşlediler işte. Olan çocukluğuma oldu, hep çocuk baktım.
Anne babaların zorunlu haller dışında küçüklerin bakımını büyük çocuklara yıkması çok saçma. Benimde ablalarım bana baktı, annem o zaman yaşadığı halde. Herseyimle ilgileniyorlardi. Banyodan tut saç taramaya kadar, annem saçımı taramasını bilmiyordu çünkü hiç taramamıştı.Sadece tatil değil mesele, bir çok konuda kendi hayatımın söz sahibi değilim hala, ben büyürken sürekli bir kardeş doğdu ve ben onların altını temizledim, mama verdim, oynatıp canlarını eğlendirdim. Sınavı varsa ders çalıştırdım, yorgunum dedim dinlemediler. Bir şekilde hep sorumluluklarla büyüdüm. Ne zamanki ben büyüyüp kendi paramı kazanmaya başladım, hem maddi katkı yapmaya başladım, hem de anne babamın hastalkkları çıkmaya başladı. Onlar hastayken ben yardımcı olmasam bu sefer tüm yğk bir küçük kardeşime geçiyor. Hem de onların sınavları okulları tercihleriyle uğraşıyorum. Şimdi biri liseye biri üniversiteye başlayacak, kendi dönemimde yaşadığım stresleri hala yaşıyorum. Bu yüzden evlenmek ve çocuk sahibi olmak istemiyorum, 27 yaşında bıktım çocuk sesinden. Şu anda da 7 yaşında bir kardeşim var, anneme aldırması için ısrar ettim ama aldırmadı. Şimdi de kıyamıyorum iyi ki almamış diyorum, ama çok yoruyor..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?