İstemediğin bir şehirde yaşamak

limoncicegii

eat pray love
Kayıtlı Üye
5 Temmuz 2014
1.322
1.026
333
Herkese merhabalar.
2 yıllık evliyim. Yaşadığım şehir eşimle ikimizin de memleketi fakat şöyle bir durum var eşimin ailesi burada yaşıyor benim ailem İstanbul’da. Buraya yerleşme kararını 3 yıl önce yarım saat gibi kısa bir sürede aldık. Laf ağzımdan çıkmış oldu (tamam deyişim) ve tamam dediğim andan beri pişmanlık yaşıyorum. Karar verdikten 2-3 gün sonra bile eşime vaz mı geçsek falan diyordum. Hep mutsuz oldum. Şu anda da çok çok çok mutsuzum burada yaşamak istemiyorum. Pek çok gün ağlıyorum. Günlerim böyle üzülerek geçiyor. Eşimse asla bu konudaki üzüntümü ciddiye almıyor. Ömrümün sonuna kadar burada yaşama fikrini kabul etmemi istiyor. Galiba delireceğim, dayanamıyorum artık.
Lütfen fikir verin hayat bana çekilmez geliyor artık çok mutsuzum.
İstanbul’a geri dönmek istiyorum, şu an yaşadığım yer çok küçük ve sıkıcı. Bunalıma girdim...
 
Su an yaşadığınız şehre yerleşme dışında seçenekler nelerdi? Yani başka seçenek sunuldu mu size? yoksa yapılan konuşma sizi ikna etmeye yönelik miydi?
 
Su an yaşadığınız şehre yerleşme dışında seçenekler nelerdi? Yani başka seçenek sunuldu mu size? yoksa yapılan konuşma sizi ikna etmeye yönelik miydi?

Bunun cevabını ben de bilmiyorum. Eşimle iki şehri kıyaslayarak ortak karara varmaya çalışıyorduk ama o hep burayı savunarak konuşuyordu. En baştan asla olmaz ben orda yapamam deseydim bunlar başıma gelmezdi. Çokkkk pişmanım. Ya İstanbul’da kalacaktık ya da buraya gelecektik. Bi şekilde ikna edilmiş oldum. Artık arka planda neler var bilemiyorum
 
Esinin 2 yildir o şehirde yaşamanıza rağmen senin alisamamani ciddiye almaması senin onunde zaten pek seçeneğinin olmadığını dusunmeme yol açtı.Sen çalışıyor musun?
Evet, öğretmenim. Çevrem de oluştu burda ama ne yaparsam yapayım hiç mutlu değilim. İstanbul’a arada bir gidiyoruz, gerçekten yaşadığımı hissediyorum. Dönünce yine bunalım halleri.
 
Sorununuz İstanbulda olmamak mi?
Ailenizden uzakta olmak mi?
Aileniz bulundugunuz sehre tasinsa yine İstanbul der misiniz?
 
Çok klişe ama gerçekten doğru.
Mutluluk içimizde!
Yaşadığımız yeri beğenmeyebiliriz,iş ortamından memnun olmayabiliriz,çevreden hoşnut olmayabiliriz,ama eve gelince sağlıklı olduğu için şükreden,sevdiğini ve sevildiğini hisseden insanın mutlu olmaması ilginç bence.
Şimdi ben Antalya'yı,Marmaris'i çok severim,sıcak yerlerde,ilkbaharda denize girmek isterim mesela. Ama yanımda sevdiğim adam yokken Maldivler'i bile istemem...
 
Sorununuz İstanbulda olmamak mi?
Ailenizden uzakta olmak mi?
Aileniz bulundugunuz sehre tasinsa yine İstanbul der misiniz?
Bunun cevabını ben de arıyorum aslında. Bilmiyorum. Ailemi çok özlüyorum. Bir de ben aileme bu kadar uzakken eşimin ailesinin dibinde olması bana haksızlık gibi geliyor. Kv bile her gün annesinde. Bense yapayalnızım. Bunun haricindeyse burada çok sıkılıyorum. Gerçekten.
 
Esinizin memleketim de memleketim sevdasi yoksa(benimkinin var) ikna edin tayin isteyin.Ben de cok hosnut degilim yasadigim sehirden ki sebebi sadece aileme uzaklik ama esimin baska bir yerde yasamaya karsi asiri direnci var.Onu kiramiyorum.O yuzden alismaya calisiyorum.Siz ikna edin basin gidin bence.Boyle mutsuzlukla yasanmaz.
 

İçimdeki mutluluğu yitirdim diyeyim öyleyse. Mutsuzum
 
İstanbul senin daha once yaşadığın,anılarının oldugu sehir.Orayi ozlemen,sevmen cok dogal.Mesela ben İzmir de dogdum buyudum.İstanbulda okudum.Sonrasinda İzmir e bagli ama cook kucuk ve İzmirle alakasi olmayan bir gere atandim.Ozledigim yer İstanbul degil İzmir (merkez) di. Su an küçük ama deniz kenari bir yerdeyim.Burada cocuklarim oldu ve anilarimda artık hep bu şehir var... İzmir e donmeyi hic istemiyorum.Su an yaşadığın şehrin İstanbul'a gore avantajları var mı ?(havanın temiz olması,yaşamın ucuz olması,ise yakınlık,düşük stres)
 
İkna edemiyorum. Siz bunu nasıl başarıyorsunuz?
 
Saydığınız avantajların hepsi var. Fakat İstanbul’un o hareketli hayatı yok tabii. Buralar yazın güzel. Yazları gelmek isterdim buraya.
 
Bu konuda eşine iş düşüyo ya sık sık gideceksin yada oraya taşınacaksınız gurbet Zor ne kadar mesafe yaşadığın şehre
 
Kendinizi onlarla kiyaslamayin,cok guzel bir mesleginiz var,ogrencileriniz sizin aileniz. Esinizin ailesi yaninda olmasi ve sizin uzakta olmaniz tamamen tesaduf. Tatillerde ve bos zamanlarinizda gidin İstanbula. Hasret giderin ama alismaya da calisin. İnsan kendi mutlulugunu icinde goturur gittigi yere. Ve artik evlendiysek ailemizden uzakta olabilecegimiz gercegini de kabullenmisiz demektir. Daha mantikli ve daha sakin dusunurseniz siz de mutlu olacaksiniz bence
 
Yok canim yanlis anladin.Ben basaramadigim icin esimin memleketine geldim.Yoksa ikimiz de ogretmeniz.Cok isterdim bekarken calistigim gorev yerime gelebilsin ama malesef.
Anlıyorum, benim eşim de konusunu açınca bile çok sinirleniyor. Beni anlamadığını düşünüyorum...
 
İçimdeki mutluluğu yitirdim diyeyim öyleyse. Mutsuzum
Doğrudur.
Dönem dönem hepimiz mutsuz oluyoruz,depresyona giriyoruz ama asıl kaynağa inmeli bence.
Ben de şu sıralar iyi değilim ama şükür diyorum,sağlığımız yerinde,sevdiğim adam sağlıklı,ekmek paramızı kazanıyoruz deyip devam ediyorum asılmaya küreklere...
Hayat maalesef bazen ağlıyor bazen gülüyor bize...
 
Evet öğrencilerim ailem fakat her yerde öğrencilerim olabilir... Yani artık eşimin ailesiyle aynı yerde yaşamamızın tesadüf olmadığını düşünmeye başladım. Eşim başını yastığa koyduğunda kafası rahat tüm sevdikleri burada. Kendisi burada büyümüş. Bense her şeyi bırakıp geldim bu bana acı veriyor. Annemi çok özlüyorum mesela ve annem de çok yalnız hissediyorum bunu. Biliyorum İstanbul’da da olsam her gün göremeyeceğim ailemi ama en azından istediğim her an gidebileceğim ya da onlar gelebilecek.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…