Öncelikle herkese iyi bayramlar ve iyi akşamlar
Ben de sizi epeydir takip edip yazmayanlardanım. Benim derdim de nişanlım ve özellikle ailesi.
Nişanlımla 3 yıl önce tanıştım ve 2,5 yıllık beraberiz, 1 yılı nişanlı olarak geçti. Düğünümüze de 1,5 ay kaldı. Fakat ben bu süreçte nişanlımın ailesinden maddi manevi hiç bir şey görmedim. İstemeye gelmeleri bile zorla olmuş gibi düşünüyorum şuan.
Farklı şehirlerde olduğumuz için isteme söz nişan hepsi bir arada çıktı. Ben de deli aşık modunda herşeye he dedim ve annem de benim üzülmemem için hiç bir şeye ses çıkarmadı ki annem böyle durumlarda hiç altta kalmayan bir insandır. Annem 3 tane oğlunu evlendirmiş biri olarak erkek tarafının neler yapması gerektiğini iyi bilen bir insandır. Şunu bunu bahane edip herşeyi bir arada çıkarıp gittiler ve bir daha da evimize uğramadılar.
Bir de bunlara ek damdan düşer gibi bize düğün tarihi söylemeleri de cabası. Kimse bana ya da aileme sormadı kızım şu vakitte olsun mu düğün ne dersin diye. Annemin önünde hiç ağlamamış olan ben o zaman düğün tarihi sebebiyle ettiğimiz kavgalar yüzünden evin ortasında hüngür hüngür ağlamış insanım.
Açıkçası maddi olarak hiç bir beklentim yok çok şükür kendim çalışıyorum paramı kazanıyorum ama adet gelenek görenek de hiç yerine getirilmedi. Hani insanlar yapıyor nişan alışverişi nişan bohçası falan hiç öyle bir şey görmedim ben. Evimizin eşyalarını nişanlım ve ben aldık. Bizim evimize girmiş hiç bir çöpleri yok. Üstelik de şu an düğün öncesi evleri tadilatta üstelik de a'dan z'ye herşeyleri. Yani maddi olarak pek bi sıkıntıları yok o açıdan düşünürseniz. Gözüme battığından değil ama nişanlımla bi ay dara düştük ve ailesini aradığında para olmadığını söylediler. Ben kendi ailemden de isteyemedim çünkü annem bana öyle bi çeyiz göndermişti ki en azından 10bin tl lik masrafımız azalmıştı.
Hadi ben bütün bu maddi şeyleri geçtim inanının gözüm yok. Hep maddi şeylerden bahsetmişsin diyeceksiniz ama inanının ki tek bir çöplerinde gözüm yok. (Zaten haklarını da yemeyeyim istemede taktıkları bilezikler var.) Benim derdim maddi değil, manevi olarak değer görmemiş olmak.
İçime batan son bir şey oldu o da düğünden sonra evlerinde onarım devam edeceği için nişanlımın orda kalıp dükkanlarına bakması gerektiğini söylediler, hayır cevabını da kabul etmedikleri gibi benim fikrimi bile sormadılar. Başta bir şey demedim hadi mecbur kalmışlar diye düşünüp geçirdim. Kaldı ki bunu kime söylesem anormal karşılar diye düşünüyorum. Hadi yeni evlenen oğlunuzu düşünmüyorsunuz da evde iş olacaklen yeni gelinin orda ne yapacağını da mı düşünmüyorsunuz diye de düşünmedim... Bugüne kadar. Çünkü bayramını kutlamak için kv yi aradığımda hemen laflarını sıraladı iyi bayramlar nasılsın iyisin babanın selamı var selam söyle hop kapadı. Ailemi de aramadılar, gelin evi olarak burnumuzu büküp biz aradık.
Bütün bunları bir araya toplayınca acaba istenmeyen bir gelin miydim de bunu nişanlım hiç bana yansıtmadı diye düşünmeden edemedim. Siz ne diyorsunuz? Yoksa ben mi gözümde büyütüyorum olanları?