- 17 Nisan 2007
- 480
- 95
- 298
beklerim buyrun gelin ama biz seninle buluşucaz ya şeker için olumunekankayizsmile
tüh yine nasip olmadı canım seninle karşılaşmak en son toplanıp iş yerine gelicezzzz :)))
:roflol:
inş. bir dahaki sefere canım
bu arada umarım iyisindir..
beklerim buyrun gelin ama biz seninle buluşucaz ya şeker için olumunekankayizsmile
rabbim sağlıkla kavumayı nasip eder inşallah belkide etmiştir
görüşmek üzere canım
dualarımız seninle
o gün doğurdum ben. 3 haftamız doldu:) haftaya 1 aylık oluyor kızım.
selam kızlar ben geldimm...
öncelikle çok yorucu birgünü bitirdim çok şükür güzel bir mevlüt yaptık üstümden yük kalktı resmen sonun oldu...))
sırasıyla;
elamın kalbinde sorun yok masum üfürüğümüz var 2 yaşında tekrar bi kontrol olucak okadar
chocuk hayırlısı olsun bebeğin sağlıkla büyütürsün inşallah
yeldaçınar seninde hayırlısı bebeğin canım sende sağlıkla büyüt inşallah
darısı kalanların başına artık...:))
aysay belliki doğurdu onunda şimdiden hayırlı olsun diyorum umarım sorunsuz atlatmıştır
kurtulmuş şükür yazık çok normal doğum istiyodu ama tabi herşeyin hayırlısı
azönce aradım meşgule attı..:)) tahmin edebikliyorum teleşlarını
darısı başınıza artık kızlar
Uzun bir aradan sonra tekrar merhaba.
30 Nisan gece yarısı 01:00'den sonra kasıklarıma ağrı girmeye başladı ağrılarım gittikçe sıklaştı. Yalancı sancı olmasın diye duş aldım. Yine de geçmeyince eşim arabaya eşyalarımızı yerleştirdi. Saat 05:00'de evden çıktık Kordon'dan geze geze Karataş hastanesine doğru yol aldık. Bu arada sancılar biraz daha şiddetlendi. Saat 05:30 gibi arabayı Karataş Lisesinin önüne park ettik. Arabadan inip deniz havasını içime çektim. Sonra doktorumu aradım. Doktorum hastaneye gidin, oradan onlar bana bilgi verirler dedi. Saat 06:00'da hastaneye giriş yaptık. Normal doğum beklediğim için beni doğumhaneye aldılar. Soyundum doğum kıyafetini giydim, ebe muayene için geldi. Ne yazık ki açılmam yoktu ve bebek başı yukarıdaydı. Nst'ye bağladılar. Sancılar gayet net gözüküyordu. 20 dk sonra doktoruma bilgi verdiler. Doktorum hastaneden ayrılmamı söylemiş. Planlı bir doğum olmadığı için lavman yapıldı, hastane odamıza yerleştik. Odada Nst'ye tekrar bağlandım. Annem ve Babama haber verdik geldiler. Doktorum 08:30 gibi geldi. Beni tekrar doğumhaneye aldılar. Doktorumda muayene etti, hala bir açıklık yoktu ve bebeğin başı doğum kanalına inmemişti. Nst çıktısına baktı bebeğin strese girdiğini kalp atışlarının bir kaç defa düştüğünü söyledi. Ne yapalım diye sordu. Bende alalım o halde dedim. Doğumhanede damar yolumu açıp, başıma bone giydirdiler ve tekar odama çıkardılar. Tabi ben normal doğuramıyorum diye azıcık metanetimi kaybedip ağladım. Saat 09:00'da odadan sedyeyle alıp ameliyathaneye aldılar. Epidurali yaptılar, beni yatırdılar, üzerimi açıp önüme yarım perdeyi çektiler ve ameliyat bölgesini batikonla yıkadılar. Doktorum geldi nasıl olduğumu sorup operasyona başladı. Saat 09:20'de kızım dünyaya ağlayarak gözlerini açtı. Yan masada üzerini sildiler. Yanıma getirip bana koklatıp, öptürdüler. Gözleri açık bana bakıyordu. Saat 10:00'da benide odama çıkardılar.
Ameliyathanedeki tüm ekibin bebeğimin dünyaya geldiğindeki ilk tepkisi o kordonu nasıl o kadar dolamış oldu. Yaramaz kızımız kordonunu boynuna iki defa, kol altına da bir defa dolamış. Zaten boynunda kordon olduğunu biliyorduk da bu kadar beklemiyorduk. Yani ben her ne kadar beklesemde normal doğum olamayacakmış.
Kızımız Ayça 30.04.2010 saat 09:20'de 3600 gram 51 cm dünyaya geldi.
Uzun bir aradan sonra tekrar merhaba.
30 Nisan gece yarısı 01:00'den sonra kasıklarıma ağrı girmeye başladı ağrılarım gittikçe sıklaştı. Yalancı sancı olmasın diye duş aldım. Yine de geçmeyince eşim arabaya eşyalarımızı yerleştirdi. Saat 05:00'de evden çıktık Kordon'dan geze geze Karataş hastanesine doğru yol aldık. Bu arada sancılar biraz daha şiddetlendi. Saat 05:30 gibi arabayı Karataş Lisesinin önüne park ettik. Arabadan inip deniz havasını içime çektim. Sonra doktorumu aradım. Doktorum hastaneye gidin, oradan onlar bana bilgi verirler dedi. Saat 06:00'da hastaneye giriş yaptık. Normal doğum beklediğim için beni doğumhaneye aldılar. Soyundum doğum kıyafetini giydim, ebe muayene için geldi. Ne yazık ki açılmam yoktu ve bebek başı yukarıdaydı. Nst'ye bağladılar. Sancılar gayet net gözüküyordu. 20 dk sonra doktoruma bilgi verdiler. Doktorum hastaneden ayrılmamı söylemiş. Planlı bir doğum olmadığı için lavman yapıldı, hastane odamıza yerleştik. Odada Nst'ye tekrar bağlandım. Annem ve Babama haber verdik geldiler. Doktorum 08:30 gibi geldi. Beni tekrar doğumhaneye aldılar. Doktorumda muayene etti, hala bir açıklık yoktu ve bebeğin başı doğum kanalına inmemişti. Nst çıktısına baktı bebeğin strese girdiğini kalp atışlarının bir kaç defa düştüğünü söyledi. Ne yapalım diye sordu. Bende alalım o halde dedim. Doğumhanede damar yolumu açıp, başıma bone giydirdiler ve tekar odama çıkardılar. Tabi ben normal doğuramıyorum diye azıcık metanetimi kaybedip ağladım. Saat 09:00'da odadan sedyeyle alıp ameliyathaneye aldılar. Epidurali yaptılar, beni yatırdılar, üzerimi açıp önüme yarım perdeyi çektiler ve ameliyat bölgesini batikonla yıkadılar. Doktorum geldi nasıl olduğumu sorup operasyona başladı. Saat 09:20'de kızım dünyaya ağlayarak gözlerini açtı. Yan masada üzerini sildiler. Yanıma getirip bana koklatıp, öptürdüler. Gözleri açık bana bakıyordu. Saat 10:00'da benide odama çıkardılar.
Ameliyathanedeki tüm ekibin bebeğimin dünyaya geldiğindeki ilk tepkisi o kordonu nasıl o kadar dolamış oldu. Yaramaz kızımız kordonunu boynuna iki defa, kol altına da bir defa dolamış. Zaten boynunda kordon olduğunu biliyorduk da bu kadar beklemiyorduk. Yani ben her ne kadar beklesemde normal doğum olamayacakmış.
Kızımız Ayça 30.04.2010 saat 09:20'de 3600 gram 51 cm dünyaya geldi.
Uzun bir aradan sonra tekrar merhaba.
30 Nisan gece yarısı 01:00'den sonra kasıklarıma ağrı girmeye başladı ağrılarım gittikçe sıklaştı. Yalancı sancı olmasın diye duş aldım. Yine de geçmeyince eşim arabaya eşyalarımızı yerleştirdi. Saat 05:00'de evden çıktık Kordon'dan geze geze Karataş hastanesine doğru yol aldık. Bu arada sancılar biraz daha şiddetlendi. Saat 05:30 gibi arabayı Karataş Lisesinin önüne park ettik. Arabadan inip deniz havasını içime çektim. Sonra doktorumu aradım. Doktorum hastaneye gidin, oradan onlar bana bilgi verirler dedi. Saat 06:00'da hastaneye giriş yaptık. Normal doğum beklediğim için beni doğumhaneye aldılar. Soyundum doğum kıyafetini giydim, ebe muayene için geldi. Ne yazık ki açılmam yoktu ve bebek başı yukarıdaydı. Nst'ye bağladılar. Sancılar gayet net gözüküyordu. 20 dk sonra doktoruma bilgi verdiler. Doktorum hastaneden ayrılmamı söylemiş. Planlı bir doğum olmadığı için lavman yapıldı, hastane odamıza yerleştik. Odada Nst'ye tekrar bağlandım. Annem ve Babama haber verdik geldiler. Doktorum 08:30 gibi geldi. Beni tekrar doğumhaneye aldılar. Doktorumda muayene etti, hala bir açıklık yoktu ve bebeğin başı doğum kanalına inmemişti. Nst çıktısına baktı bebeğin strese girdiğini kalp atışlarının bir kaç defa düştüğünü söyledi. Ne yapalım diye sordu. Bende alalım o halde dedim. Doğumhanede damar yolumu açıp, başıma bone giydirdiler ve tekar odama çıkardılar. Tabi ben normal doğuramıyorum diye azıcık metanetimi kaybedip ağladım. Saat 09:00'da odadan sedyeyle alıp ameliyathaneye aldılar. Epidurali yaptılar, beni yatırdılar, üzerimi açıp önüme yarım perdeyi çektiler ve ameliyat bölgesini batikonla yıkadılar. Doktorum geldi nasıl olduğumu sorup operasyona başladı. Saat 09:20'de kızım dünyaya ağlayarak gözlerini açtı. Yan masada üzerini sildiler. Yanıma getirip bana koklatıp, öptürdüler. Gözleri açık bana bakıyordu. Saat 10:00'da benide odama çıkardılar.
Ameliyathanedeki tüm ekibin bebeğimin dünyaya geldiğindeki ilk tepkisi o kordonu nasıl o kadar dolamış oldu. Yaramaz kızımız kordonunu boynuna iki defa, kol altına da bir defa dolamış. Zaten boynunda kordon olduğunu biliyorduk da bu kadar beklemiyorduk. Yani ben her ne kadar beklesemde normal doğum olamayacakmış.
Kızımız Ayça 30.04.2010 saat 09:20'de 3600 gram 51 cm dünyaya geldi.
Uzun bir aradan sonra tekrar merhaba.
30 Nisan gece yarısı 01:00'den sonra kasıklarıma ağrı girmeye başladı ağrılarım gittikçe sıklaştı. Yalancı sancı olmasın diye duş aldım. Yine de geçmeyince eşim arabaya eşyalarımızı yerleştirdi. Saat 05:00'de evden çıktık Kordon'dan geze geze Karataş hastanesine doğru yol aldık. Bu arada sancılar biraz daha şiddetlendi. Saat 05:30 gibi arabayı Karataş Lisesinin önüne park ettik. Arabadan inip deniz havasını içime çektim. Sonra doktorumu aradım. Doktorum hastaneye gidin, oradan onlar bana bilgi verirler dedi. Saat 06:00'da hastaneye giriş yaptık. Normal doğum beklediğim için beni doğumhaneye aldılar. Soyundum doğum kıyafetini giydim, ebe muayene için geldi. Ne yazık ki açılmam yoktu ve bebek başı yukarıdaydı. Nst'ye bağladılar. Sancılar gayet net gözüküyordu. 20 dk sonra doktoruma bilgi verdiler. Doktorum hastaneden ayrılmamı söylemiş. Planlı bir doğum olmadığı için lavman yapıldı, hastane odamıza yerleştik. Odada Nst'ye tekrar bağlandım. Annem ve Babama haber verdik geldiler. Doktorum 08:30 gibi geldi. Beni tekrar doğumhaneye aldılar. Doktorumda muayene etti, hala bir açıklık yoktu ve bebeğin başı doğum kanalına inmemişti. Nst çıktısına baktı bebeğin strese girdiğini kalp atışlarının bir kaç defa düştüğünü söyledi. Ne yapalım diye sordu. Bende alalım o halde dedim. Doğumhanede damar yolumu açıp, başıma bone giydirdiler ve tekar odama çıkardılar. Tabi ben normal doğuramıyorum diye azıcık metanetimi kaybedip ağladım. Saat 09:00'da odadan sedyeyle alıp ameliyathaneye aldılar. Epidurali yaptılar, beni yatırdılar, üzerimi açıp önüme yarım perdeyi çektiler ve ameliyat bölgesini batikonla yıkadılar. Doktorum geldi nasıl olduğumu sorup operasyona başladı. Saat 09:20'de kızım dünyaya ağlayarak gözlerini açtı. Yan masada üzerini sildiler. Yanıma getirip bana koklatıp, öptürdüler. Gözleri açık bana bakıyordu. Saat 10:00'da benide odama çıkardılar.
Ameliyathanedeki tüm ekibin bebeğimin dünyaya geldiğindeki ilk tepkisi o kordonu nasıl o kadar dolamış oldu. Yaramaz kızımız kordonunu boynuna iki defa, kol altına da bir defa dolamış. Zaten boynunda kordon olduğunu biliyorduk da bu kadar beklemiyorduk. Yani ben her ne kadar beklesemde normal doğum olamayacakmış.
Kızımız Ayça 30.04.2010 saat 09:20'de 3600 gram 51 cm dünyaya geldi.
Uzun bir aradan sonra tekrar merhaba.
30 Nisan gece yarısı 01:00'den sonra kasıklarıma ağrı girmeye başladı ağrılarım gittikçe sıklaştı. Yalancı sancı olmasın diye duş aldım. Yine de geçmeyince eşim arabaya eşyalarımızı yerleştirdi. Saat 05:00'de evden çıktık Kordon'dan geze geze Karataş hastanesine doğru yol aldık. Bu arada sancılar biraz daha şiddetlendi. Saat 05:30 gibi arabayı Karataş Lisesinin önüne park ettik. Arabadan inip deniz havasını içime çektim. Sonra doktorumu aradım. Doktorum hastaneye gidin, oradan onlar bana bilgi verirler dedi. Saat 06:00'da hastaneye giriş yaptık. Normal doğum beklediğim için beni doğumhaneye aldılar. Soyundum doğum kıyafetini giydim, ebe muayene için geldi. Ne yazık ki açılmam yoktu ve bebek başı yukarıdaydı. Nst'ye bağladılar. Sancılar gayet net gözüküyordu. 20 dk sonra doktoruma bilgi verdiler. Doktorum hastaneden ayrılmamı söylemiş. Planlı bir doğum olmadığı için lavman yapıldı, hastane odamıza yerleştik. Odada Nst'ye tekrar bağlandım. Annem ve Babama haber verdik geldiler. Doktorum 08:30 gibi geldi. Beni tekrar doğumhaneye aldılar. Doktorumda muayene etti, hala bir açıklık yoktu ve bebeğin başı doğum kanalına inmemişti. Nst çıktısına baktı bebeğin strese girdiğini kalp atışlarının bir kaç defa düştüğünü söyledi. Ne yapalım diye sordu. Bende alalım o halde dedim. Doğumhanede damar yolumu açıp, başıma bone giydirdiler ve tekar odama çıkardılar. Tabi ben normal doğuramıyorum diye azıcık metanetimi kaybedip ağladım. Saat 09:00'da odadan sedyeyle alıp ameliyathaneye aldılar. Epidurali yaptılar, beni yatırdılar, üzerimi açıp önüme yarım perdeyi çektiler ve ameliyat bölgesini batikonla yıkadılar. Doktorum geldi nasıl olduğumu sorup operasyona başladı. Saat 09:20'de kızım dünyaya ağlayarak gözlerini açtı. Yan masada üzerini sildiler. Yanıma getirip bana koklatıp, öptürdüler. Gözleri açık bana bakıyordu. Saat 10:00'da benide odama çıkardılar.
Ameliyathanedeki tüm ekibin bebeğimin dünyaya geldiğindeki ilk tepkisi o kordonu nasıl o kadar dolamış oldu. Yaramaz kızımız kordonunu boynuna iki defa, kol altına da bir defa dolamış. Zaten boynunda kordon olduğunu biliyorduk da bu kadar beklemiyorduk. Yani ben her ne kadar beklesemde normal doğum olamayacakmış.
Kızımız Ayça 30.04.2010 saat 09:20'de 3600 gram 51 cm dünyaya geldi.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?