Pandemide donusumlu calismanin rahat oldugunu dusunen bir kesim var. 7 24 telefonunuz acik olacak diyip gecenin bir yarisi yazan amirleriniz oldugunu dusunun. Ben de cok zorlandim. Guvenli alanim kalmadi. Is hayatim evime girdim, her an telefonuma mesaj gelecek kaygisiyla dolandim durdum. Her an huzursuz. Is yapmaktan gocunmak degil bu. Bircok kisi yatiyor biliyorum ama benim isim var bunu da biliyorum. Onlar gezer tozarken surekli bana is gelmesi...soyleyince de duvara soyleme hissi.
Evet annem her isten sikayet edisimde isin var sukret der. Ya bu baska bir sey sukursuzluk degil. Eminim arkamda olmazlar. Ozellikle babam. Istifa etsem el aleme ne dicez diye dusunurler.
Yok olayim belki bunu aciklayabilirler.
30 yasindayim, hayir baskaca bir yetenegim yok. Yani oturup tekrar sinava hazirlanmam, tekrar mulakatlara girmem gerekecek. Tekrar bi yere girebilir miyim muamma
İnanın bunlar abartılacak şeyler değil çok daha beterlerini yaşadım yaşıyorum, eminim başka yaşayanlar da vardır. Kamuda esnek çalışıyoruz, o gün benim günüm değildi, üç kişi kavga etmiş, üçü de erkek, onlarla birlikte beni de çağırdılar, benim ne alakam var beni de çağırıyorlar anlamadım. Toplantı saatine 20 dakika kala mesaj atmışlar bende 32 dakika sonra görmüşüm mesajı, duymadığım kalmadı. İnsanlık hali, uyuyabilirim o an, telefonumun şarjı bitmiştir, duşta olabilirim, 32 dakika nedir ki, biz seni aradık ulaşamadık diyorlar. Takmak isteyen gözünün üstünde kaşın var der takar, yapacak bir şey yok maalesef, 3 senedir beni göndermek için yapmadıklarını bırakmadılar, kaçmadım, iyi mi yaptım emin değilim, hep bir panik halindeyim, gece hep rüyalarıma giriyor, onun yerine gidip özelde çalışsam belki de benim için çok daha iyi olacaktı.
Ama özeleştirimi de yapıyorum, tamam benimle ciddi ciddi uğraşıyorlar, eğitimim buraya göre çok üst derece çünkü, ama bende izin veriyorum, her söyleneni kafaya takıyorum, bir de ben akademisyenim, akademisyenler her gün okula gitmek zorunda değil diye mahkeme kararları var, ben 1 gün gitmesem sorun çıkıyor, ben daha dik dursam, panik yapmasam, stresi yönetebilsem çok daha az sorun olacak ama yapamıyorum. Sorun yaşamıyorsunuz demiyorum, mutlaka yaşıyorsunuz, sizi çok iyi anlıyorum ama bence siz de stres yönetemiyorsunuz, eminim sizin bu derece sıkıldığınız şeylere bir başkası aman kim takar deyip geçecek, biraz daha sakin kalmaya çalışın, kendime tavsiyem de bu :)