kızlar dun gece bu yazıyı okudum öldum aglamaktan sızınlede paylaşmak istedım
Biliyorum sizlere şaka gibi gelicek inanması çok zor olucak, böle bi şey nasıl olur diceksiniz 40 haftaya kadar gelen bi bebek bi anda nasıl ölür? diceksiniz, evet arkadaşlar tamda yazdığım gibi.. her şeyi normal olan oğlumun, son ana kadar kalbi pıt pıt atan oğlumun, beklenen sancıların başlamasıyla güle oynaya hem doum heyecanını düşünerek hem oğlumun hayalini kurarak gittiğimiz hastanede kalbinin durduğunu dünyaya o güzelim sesini vermeyeceğini öğrendik .. evet kurduğumuz bütün güzel hayallerin sona erdiğini o anda öğrendik işte ... Her şeyini ellerimle yıkılayıp ütülediğim cicilerinin içinde nasıl görüneceğinin, biberonundan mamayı o minicik ağzınla nasıl emiceğinin, o güzel beşiğinin içinde mışıl mışıl uyurken nasıl görüneceğinin,bakım ürünlerinin kapaklarını açıp kokladığımda oğlumun cıbı cıbı yapınca o mis kokusunun daha da mis kokucağı hayalinin, anneannenin aldığı montun, dayının aldığı ayakkabının, büyükbabanın aldığı hastane çıkışının, babanın aldığı fanatik ts zıbınının, babaannenin aldığı sarı tulumunun içlerinde nasıl görüneceğinin hayalini kurduğumuz tüm herşey herşey o gece bi anda sona erdi işte...
Anlatması çok zor tekrar o anları yaşıcam biliyorum ama yazmak istedim, yaşadığım o anları sizlerle paylaşmak istedim... Allah kimseye böle bir acı yaşatmasın diyor ve başlıyorum...
Oğlumu kaybetmeden bir gün önce ; son anlarda haftada 2 kere gittiğim NST ye o gün yine oğlumun o güzel kalp sesini dinlemek için tekrar gitmiştik.. NST odasında 3 yatak var benim oğlumun kalp sesini her gittiğimde alete bağlandığım gibi alıyoduk, yanımda yatan teyzelerinde bazen kalp atışı alamıyodular klasik aç mı geldin sorularını soruyodular..düşünün bana öle bi soru son ana kadar hiç sormadılar çünkü oğlumun kalbinin sesini hemen alıyoduk hiç bi problemi yoktu Alperenimin..Babası hep dışarıda bekliyodu beni , içerde kalp sesini dinler ve sonucunu aldım gibi eşimin yanına gidip anlatması komiğe kaçan o kalp sesini eşime anlatmaya çalışırdım ..Ağzımla o ritimleri sölemeye çalışırdım pıt pıt pıt pıtttt die…. O günüde doktora gösterdiğimiz NST sonucunun aldığımız güzel haberiyle eve gittik..direk odasına ..o hayalleri tekrar kurmaya gittik…
Ertesi gün ; Artık 40 haftayı dolduran ben, bi problem olmadığı sürece doktoruma sürekli normal doğurucam diyen ben o gün yine sancılarımın gelmesini bekledik.. işte o gün benim içime doğmuştu oğlum bu gün veya gece doğabilir diye… farklı bi heyecan vardı içimde ..o heyecanla belki bugün doğumum gerçekleşir die kendime az çeki düzen vermek istedim..saçlarımı düzleştirdim hastane bavulumun son kontrollerini yaptım ,sancım evde başlarsa hangi kıyafeti hastaneye giderken giyineceğimi belirledim felan filan derken saat oldu öğle bende hala tık yok.. Yürüyüş normal doğumu kolaylaştırır die duymuştum..Eşime gel biraz dışarıda yürüyelim dedim..ama yürümek benim için biraz zordu nie mi ? çünki bebeğin başı icene aşa geldi için sürekli wc ye gitmek zorunda kalıyodum.. yinede şansımı denemek için çıktık dışarıya … hala içimde dönüp duruyodu oğlum babasına bak hareket etti diyodum , hissediyoduk oğlumuzu yaşıyodu benim oğlum…. 1 saate yakın yürüdük markete gittik çilekle muz aldık ve artık dershane saati yaklaşan eşimi düşünerek eve geldik.. Eşim Salı –Çarşamba günleri dershaneye gidiyo..o gün Salı günüydü ve eşim yine benden her an haber gelicekmiş (40 haftalık olunca..)düşüncesiyle tekrar dershanesine gitti. Akşam olmuştu..Ben evde gayet her zamanki gibi sakin bi şekilde hiç korkmamaksızın duruyodum..Hayaller kuruyodum, tv izliyodum , marketten aldığımız çilek ve muzu yiyodum..(canım Alperenim benim son olarak çilek ve muz yedi… tatlı oğlum , tatlı tatlı Allahın nimetlerinden yedi) biz bu kış hamileliğim rahat geçsin die çok ii anlaştığım ve sevdiğim kayınvalidemlerle kaldık.. o gün hava güzel olunca kayınvalidemler yazlık evlerine gittiler.Tabi bana güzelce tembihleyerek (küçük bi sancın olursa, suyun gelirse fln hemen haberdar et bizi diyerek) Hastane ve yazlık evleri kışın kaldığımız eve yakınlar..Aradığımda hemen gelirler die korkmadan bekliyodum evde..
Sürekli wc ye giden ben o akşam yine sürekli wc ye gittim..karnımda belimde kasıklarımda hafif ağrılar başlamıştı ama ben gaz sancısıdır die geciktiriyodum…fakat bunun farklı bişii olduğunu anladım bu sefer daha çok idrara çıktım ve ağrıların geçmediğini ve git gide daha da arttığını fark ettim…Allah ım herhalde o an geliyo dedim..Alperenime artık kavuşucam dedim..ama yinede düşünün hiç korkmayan (gibi görünen) ben , gayet sakin olmaya çalışıyorum ve kimseyi aramıyorum ..ne annemi ne kayınvalidemi ne eşimi..artık gerçekten korkmaya başladığımdan mıdır nedir elim telefona hiç gitmiyo.o an sancılarım gaz sancısıdır geçecek die kendimi avutmaya çalıştığımı fark ettim.. ki tlfon çaldı arıyan kayınvalidem di..derin bir nefes aldım..nasılsın kızım die sordu durumu anlattım ve niye daha önce bizi aramadın kızım doğum başlıyo sanırım dedi sakın korkma biz şimdi hemen geliyoruz dedi… ve geldiler peşlerinden de eşim heyecanlı bi şekilde geldi..Ben saçlarım bozulmasın die başım hariç ılık bi duş aldım..(duş almakta doğumu kolaylaştırırmış die okumuştum) ..abdestimi aldım Ayel’el Kürsi yi okudum hazırlandım bavulumuzu, oğlumun kendi ellerimle hazırladığım bohçasını, kamerayı fotoğraf makinesini vs. aldık ve evden çıktık…. Arabayla giderken şunu dediğimi hatırlıyorum ,nne(kayınvalidem) şuan kendimi tuaf hissediyorum dedim..keşke oğlum doğmasa dedim, şaşkındım … doğunca karnımda sevdiğim gibi sevemicem onu sandım.. keşke demez olaydım ..bakın noldu oğlum doğdu hem karnım boş kaldı hemde kollarım…
Hastane ve doğum anları; hasta kayıt yerine gittik durumu anlattık sancım var fln die hemen giriş verip acile yönlendirdiler bizi…gittik şikayetin ne dediler söledim ,çatala çıkardılar beni ilk muayeneyi orda yaptılar..Hayatımda ilk defa çatala çıktım çok korktum ama olsun Alperenim için her şeye katlanıcam dedim..o an parmak muayenesini yapan doktor oğlumun öldüğünü anlamış sanırım..bana başladı sorular sormaya ..en son ne zaman doktora gittin en son ne zaman nst çekildin bi sorun varmıydı bebeğinde vs vs vs…tek sorun 2 ay önce oğlumda kordon dolanması vardı ama doktor istirahat verdi ve çözüldü dedim şuan öle bişiyi yok dedim….İlk defa anne olacak ben bunlar normal sorulardır die düşündüm ne bileyim ben, benim yavrum uçup gitmiştir die..
Hemen yanındaki hemşireye NST ye bi girsin dedi..başka odaya gittim NST ye bağladı beni her zaman oğlumun anında kalp atışını duyan ben o an duyamadım..ama yine normaldir die düşündüm o kadar sakinim ki biraz sancılarım var ama olsun.. hemşire uğraştı uğraştı ama yok ses yok…çıktık odadan doktora gitti bişiler söledi biz duymadık tabi..doktor hemen doğum salonuna çıkıyoruz dedi..bende içimden Şükür Allahıma artık Alperenime kavuşuyorum dedim....öle kayınvalidem ve ben üst kata çıktık eşimi almadılar haliyle..tabi o anlarda bi karışıklık oldu hastanede tuaf bi durum vardı belliydi sürekli bişiiler konuşuyolardı. ama ben oğluma ölümü yakıştıramıyan ben ,herhalde birinde bi sorun var die düşündüm .Allah yardımcısı olsun dedim... nerden bilebilirdim ki tüm bu telaşlar benim için die.. o ara annemle babamda hataneye gelmek üzereydiler..Neyse çıktık doğum salonuna merakla etrafı inceliyodum..Kayınvalidemi içeri almıyodular lütfen rica ettim bende hastanede çalışıyorum sağlık sektöründenim dedim içerde yanımda olsun dedim…Tamam gelsin ama hoş bi işe yaramıcak ya gibi bişii dediler..ama ben yine anlamadım..nasıl anlıyım ki oğlum sapasağlam dünyaya gelicekti benim.. öleydi ama gerçekten o güne kadar hastaneye gidene kadar hareket ediyodu benim yavrum…nerden bilebilirdim ki… hemen beni tekrar NST ye bağladılar olmadı ,ultrasona soktular hayır kalp atışı alamıyoruz dediler..bana direk sölüyolar K A L P A T I Ş I A L A M I Y O R U Z üstüne basa basa söliyolar ben hala hala anlamıyorum… oda da tek kaldım o anda koridordo bir sürü hemşire, sağlık çalışanları bişiler konuşuyodular onları dinlemek için kapıya gittim..gitmez olaydım..yazamıyorum o anları şuan tekrar yaşıyo gibi oldum.. keşke keşke gitmez olaydım..Oğlumun öldüğünü duydum..zavallı kız dediler hala oğlunun yaşamadığını anlamadılar dediler .. öle dediler işte arkadaşlar..düşünün beni işte o an..düşünün eşimi işte o an..düşünün ailemi işte o an… yıkıldık hep.. içeri yanıma geldiler oğlum öldü dimi dedim benim oğlum öldü dimi dedim..nolur bana gerçeği söleyin dedim.kayınvalideme yapıştım oğlum ölmüş anne duydun mu dedim gerçek mi dedim…yok kızım öle bişii yok dedi yaşıyo dedi bırakma kendini dedi…İnanmak istedim ama nasıl inanayım ki duymuştum bi kere… bitmiştim o an..beni hemen bayıltın dedim normal doğumu isteyen ben beni lütfen bayıltın ve sezeryana alın die yalvardım..şoktaydım çıldırmıştım ölü bebek görmek istemiyorum o anları görmek istemiyorum diyomuşum sürekli beni lütfen uyutun ,bayıltın diyomuşum..o ara annemle babamda geldi..Annem perişan herkez bana teselli vermeye çalışıyo…Doktorum akrabamız oluyo..gece oldu için haliyle hastanede yok nöbetçi doktor var..kendi doktorumu istedim aradılar böle böle durum var gelirmisiniz die rica etiler ve doktorum geldi..oda şaşkındı çünki her şeyimiz normaldi , oğlum ultrasonda o kadar güzel görünürdü ki . çok güzel oğlunuz olucak hep derdi doktorum..ama olmadı işte olmadı… sancılarımın dahada artmasıyla tekrar alttan muayene yaptılar açılman süper dediler lütfen doru karar ver , normal doğum yapabilirsin , sezeryan olupta o acıyı da yaşama dediler mantıklı düşünmeye çalış dediler… nasıl mantıklı düşünebilirdim ki o andan sonra?… sakinleştirici yapmışlar bana sanırım onun etkisiyle ve doktorumun doğumu normal olarak gerçekleştirelim demesiyle tamam dedim bende..Normale karar verdim oğlumu ölü doğuracaktım sesini duyamıcaktım..sancı odasında annemin ve kayınvalidemin yardımlarıyla bi süre daha sancı çektikten sonra(ki doğum sancısı çekenler bilir gittikçe şiddetleniyo) doğumhaneye aldılar beni..düşünün cansız bedeniyle oğlum gelmeye çalışıyodu kendi sancılarım olmuştu suni sancı vermediler bana o ana kadar..o anda işte o anda üff yazması gerçekten çok zor..çatala çıktım hemşireler başımda doktor karşımda ben çığlık çığlığa , bebek kolay gelsin die karnıma bastırmalar benim bağrışlarım , ve bi iğne daha… o suni sancıymış sanırım kalçadan yaptılar bana daha çok açılmam olsun doğum rahat olsun die sanırım…
Doğum anı; ve o anda bi sessizlik , bende hafif bi rahatlama hissi..yavrum çıkmıştı yuvasından..sessiz sedasız bi şekilde… karşıda masaya yatırdılar onu tam göremedim ama masada yatan benim oğlumun cansız bedeniydi.. hemşirelerin çokta güzel bi bebekmiş demelerini duydum..doktor dikişleri atarken bana oğlumu göstereceksiniz dimi dedim..nasıl güzel mi oğlum dedim..çok güzel dediler..nasıl güzel olmasın ki o melek ti çünki.. dikişler bitince tekerlekli sandalyeye alındım, beni odaya getirecek sağlık çalışanından rica ettim lütfen oğlumu bana göster dedim..ve aldı beyaz bişiye sarılmış bi şekilde oğlumu yanıma getirdi..o ilk karşılaşmamı nasıl anlatıcam yazıcam bilmiyorum ama çok güzeldi oğlum onu hatırlıyorum..başı hafif sağ omzuna doru düşmüş yüzünde mutlu bir ifadeyle bana bakıyodu..Anne ben gidiyorum hoşça kal..sakın üzülme seni cennette bekliyor olacağım kendine ii bak der gibi bakıyodu sanki bana..yüzünü okşadım yanaklarını, burnunu, dudaklarını okşadım hafif morarmıştı sanki..öle uzun süre bebeği tutamadı sağlık çalışanı .. aldı gitti oğlumu..sonradan keşke dedim keşke kucağıma alsaydım ,bi kerecikte olsa bağrıma bassaydım kokusunu içime çekseydim dedim..ama keşkelerde kaldı işte..
Sonra odaya aldılar beni özel oda istedim yoktu ama durumum farklı olduğu içinde bebekli odaya koymadılar beni…bebeği küvezde olan bi bayanın yanına aldılar beni…o gece annem yanımda kaldı..kabus gece..bi kere bayılmışım annem çok korkmuş..tansiyonum düşüyodu kansızdım halsizdim kısacası perişandım…sabah oldu..vizite gezen doktorlar sırayla odalara giriyodular,sıra benim odaya geldi .. ilk soruları doğum mu yaptın evet ne zaman dün akşam bebek nerde işte o soruya yanıt veremiyodum annemle ikimiz susup kalıyoduk..diyemiyodum ki oğlum cennette yakıştıramıyodum ki bize ..Taburcu olabilirsin kararı verdi doktorlar eşim aradı o ara nasıl sın die sesi çok kötü geliyodu eşimin..yinede beni teselli etmeye çalışıyodu sana bişii olmadıya seni Allah bize bağışladıya şükürler olsun fln diyodu..sen ne yaptın nasılsın die sordum..zor bi şekilde cvp verdi şuan mezarlıktayız oğlumuzu defnettik dedi.. tekrar yıkıldım oğlum toprağın altına girmişti. o gün hava bozuktu üşücekti benim oğlum …akşam oldu yağmur yağmaya başladı şimşekler çaktı korkuyodur benim oğlum dedim ve ağlamaya başladım çok zor du çok hala zorr…
İşte benim hikayemde böle arkadaşlar..Herşey Allahtan diyoruz o verdi o aldı diyoruz…İsyan etmemeye çalışıyoruz..Allaha İsyan edersek cennette onu göremiyebilirmişiz öle okudum bi yerde..Tekrar diyorum Allah kimseye böle bi acı yaşatmasın… çok zor gerçekten şuan oğlum vefat edeli 36 gün oldu ve toparlanmaya çalışıyoruz.. Allaha inancımız sonsuz , gerçekten de Allah yardım ediyo sabrını veriyo bi şekilde..Şimdiki tek dileğimiz inş tekrar hamile kalırım ve sağlıklı uzun ömürlü bi bebeğe sahip oluruz …
Oğlumun ölüm sebebini de şöle tamin etti doktor..Doğum sancısı başladığında bebek kanala girmiş kordonuda aynı boyun atkısı gibi boynunda duruyomuş ( öle doğdu…o kordon kanala giren oğlumla benim vajinada artık nereyse bi yerde sıkışmış bebeğe kan gitmemiş zorlanmadan dolayıda bebek kakasını yapmış( kakasını yapmış olarak doğdu) kakasını yiyincede ölmüş…bende zehirlenebilirmişim öle dediler…Tamamen Allahtan..
öncelikle bu acıyı yaşamış arkadaşıma allah gani gani sabır diliyorum.ne kadar zor olduğunu anlıyorum...inş en kısa zamanda hayırlısıyla bir bebişi olur...
ama arkadaşlar yazıyı ağlayarak okudum...ve bu tarz olaylar beni çok etkiliyor beynime yer ediyor...
eminim bir çoğumuzunda böyledir.o yüzden lütfen bunları buralara koymayın.
zaten diğer anne adaylarına göre işimiz daha zor...bizlerin morale ihtiyacı var.umarım yanlış düşünmüyorumdur..