cnm seni çok iyi anlıyorum.ilk olarak yalnız değilsin hissettiklerinde bunu bilmen gerek.aynı sorunları yaşadığımız için bende burdakilerin hamile haberlerini okuyunca çok seviniyorum.ama ark.larımın veya komşularımın hamilelik haberlerini alıcam diye ödüm kopuyo.bu kıskançlık değil utanılacak birşey yok yaşadıklarımızın getirisi bu duygular,elimizde değil
yeni evlenenleri takip ediyorum yada benden sonra,benle aynı dönemde evlenen tanıdıklarımı.hepsinin çocuğu var hatta ikinciyi doğuranlar.yeni evliler bile hamile.bugün doğum günündeydim komşunun kızının.ilk gebeliğimde aynı dönemde hamile kalmıştık.dedim doğsaydı şimdi benimde bukadar çocuğum olacaktı.sonra komşum artık bıraktık korunmayı 2.yi deniyoruz falan dedi boğazım düğümlendi.hergün görüştüğüm insanlar bunlar.hamile kalırsa naparım bilmem.şimdiden içim cız ediyo.allahım diyorum nolur ondan önce hamile kalayım ve bebeğime kavuşayım.nası bi psikoloji anlıyorsunuz beni biliyorum.herkez çocuk muhabbeti yapar,okula başlıycak,kreşe gidiyo,yok dişi çıktı,sen sezeryan mı olmuştun falan.bi ben suspus.ateş basıyo öle anlarda biri dönüp sende yok mu daha bişiler diye sormasın die erken kalkıyorum.offf daha ne anlatayım ki?inş bugünlerde geçecek bebeklerimize kavuşucaz,biliyorum ama bazen ümitsizliğe düşüyorum işte
birde bildiğim beni en iyi burdaki arkadaşlarımın anladığı.herkesten soyutlayıp kendimi burda sizlerle olmak istiyorum :)
