Evet çok geri biliyorum..Hiç geri kafalı biride değilimdir ama korku böyle saçma sapan şeyleri düşündürüyor...
Evet çok geri biliyorum..Hiç geri kafalı biride değilimdir ama korku böyle saçma sapan şeyleri düşündürüyor...Şu hayata bir kere geliyoruz hergün ağladığınız,sıkışmış kalmış bir hayat mı hayaliniz?
@Laale 'ye katılıyorum, sevgi sizin yaşadığınızı sandığınız şey değil. Eğer birgün boşanma cesaretini gösterip, gerçekten sevip, sevilirseniz, bu yaşadığınız günlere çok üzüleceksiniz.
Yenilmiş olurum, etraf bana vah zavallı derse düşüncesi ise kusura bakmayın ama çok geri kalmış düşünceler. Fikirleriniz gerçekten buysa da oturup çekin bu evlilik sandığınız şeyi.
Aslında var ama mesleğim çok zor..Senelerdirde yapmıyorum zaten..Burda çok açık yazmakta istemiyorum açıkçası...Mesleğin var mı?
Is bulabilecek eğitim aldin mı?
Evet aynen öyle...Laçka olduk zaten..Ben toparlamaya unutmaya çalışıyorum herdefasında çnkü kabuledemiyorum ne güzel evlendik sevdik birbirimizi neler aştık diyorum..Ama bi çok şeyide aşmadık aslında hep görmezden geldim,geldik...peki nereye kadar sürecek bu ? hayır yani zaten boşanma meselesini oyuncak etmişsiniz. sanki çok basit bir şeymiş gibi. bir şey olmuyorsa olmuyordur, böyle yüz göz olmaya ne gerek var ?
saygıyı yitirmişsiniz zaten saygısız sevgi de boş sevgidir bana göre..
Becerememişsiniz evliliği.. sizce değişecekmi? yada değermi böyle mutsuz şekilde yaşmaya? Bence iyi karar ver önce bi iş bul kendini biraz geliştir.. ekonomik özgürlüğünü al eline.. kendini güçlü hissedersen kendin icin karar verisisin.. etraf ne der ne eder düşünmezsinHayır yok...8 sene olucak nerdeyse
Daha önce de konu açmıştınız. Çocuğunuz yok mutsuzsunuz, eşinizin sizi sevdiğini sanıyorsunuz ama seven insan zarar vermez, bile bile gönül kırmaz. Sizinki de sevgi değil bağımlılık muhtemelen.Evet çok geri biliyorum..Hiç geri kafalı biride değilimdir ama korku böyle saçma sapan şeyleri düşündürüyor...
Mutsuz olduğunu kabullenemiyor musun, yoksa sevgi ve saygının olmadığını mı kabullenemiyorsun?Bence de...Kafa karışıklığım kabullenememem o yüzden..Benim sevgi anlayışım sadece sarılıp seni seviyorum aşığım ölürüm senin için demek değil..tartışmada alttan almak, bağırmamak, hakaret etmemek, herşeyi yüze vurmamak...Hani ayrılırken bi taraf piskopata bağlar herşeyi söyler ya..İşte bizim en ufak kavgamız o boyuta geliyor...
en önemli şeyi "saygıyı" atlamışsınız ama...Evet aynen öyle...Laçka olduk zaten..Ben toparlamaya unutmaya çalışıyorum herdefasında çnkü kabuledemiyorum ne güzel evlendik sevdik birbirimizi neler aştık diyorum..Ama bi çok şeyide aşmadık aslında hep görmezden geldim,geldik...
Tartışmayı bilememek bizim sorunumuz..Ben konuşarak sevdiğim insanları ağlatıyorum diyen bi adam..Ağzıyla şiddet uyguluyor bana, bize..En ufak küçücük şey dağ oluyor şaşırıyorum şaşkınlıktan öfkeleniyorum...Kendi yanlışlarını asla kabul etmiyor hep benim suçlu olduğumu benim yüzümden olduğunu söylüyor..Herzaman hatalarını kabul eden bi insanım..Ama sorsanız bana çok aşık çok seviyor..Bende onu çok seviyorum ama sevgi anlayışlarımız mı farklı anlamadım...Daha önce de konu açmıştınız. Çocuğunuz yok mutsuzsunuz, eşinizin sizi sevdiğini sanıyorsunuz ama seven insan zarar vermez, bile bile gönül kırmaz. Sizinki de sevgi değil bağımlılık muhtemelen.
Bende 8 yıldır evliyim, herşey güllük gülistanlık değil elbette ama bir insanın eşine kıymet vermesi, merhametle yaklaşması, kaybetmekten korkmasın ve o yüzden belli sınırları aşmaması o evliliği ayakta tutan şeyler. Bunların hangisi var hayatınızda?
Mutsuz olduğumu ayrılık boşanma düşüncesini kabul edemiyorum sanırım...Sonrasından korkuyorum..Mutsuz olduğunu kabullenemiyor musun, yoksa sevgi ve saygının olmadığını mı kabullenemiyorsun?
Bence her türlüsü de çok kötü, ömrünü ağlayarak mı geçirmek istersin? Yoksa mutlu mu? Karar senin. Ama emin olduğum birşey var ki bir zamandan sonra bu kavganın boyutları artarak devam edecek, hep aynı şiddette ilerlemeyecek. Bence yol yakınken kararını ver.
En büyük sıkıntım o..Saygımız hiç yok..Kavgada kimse saygı düşünülmez o an insan düşünemez diye düşünebilir..Ama bizim ki öyle salak aptal manyak lafları değil...Hep yaşanmış konuları yüze vurma hakaret küfür ne ararsanız oluyor...Çok kinci.. konuları kapatmış sanıyorsunuz olmadık bi tartışmada kusuveriyor ben şaşırıyorumen önemli şeyi "saygıyı" atlamışsınız ama...
Stockholm sendromu mu bişey vardı ya o gibi sanırım ?Mutsuz olduğumu ayrılık boşanma düşüncesini kabul edemiyorum sanırım...Sonrasından korkuyorum..
Boşanan binlerce insan var, hepsi iyi kötü hayatına devam ediyorlar. Tahsiline varsa yapabilirsin bence. En azından kafan rahat olur ya boşanan 2 gün ağlar kendine gelirsin ama boşanmazsan bir ömür ağlarsın. Böyle düşün. Benim annemde ayrıldı kurtuldu. Babamda eşiniz gibi hayat emen biriydi, annemi hergün üzerdi. Ayrıldıktan sonra annem gençleşti resmen. Ha ilk zamanlar kötüydü ama şuan maşallahı var.Mutsuz olduğumu ayrılık boşanma düşüncesini kabul edemiyorum sanırım...Sonrasından korkuyorum..
daha dün başkasına yazmıştım bıkmayacağım söylemekten.elalem ne der biliyormusun ben sana söyliyim"YAZIK GENCECİK KADINDI,ALLAH RAHMET EYLESİN"Uzatmıcam demişsiniz ama ben yine bişey anlamadım ...
Kim , kiminle , nerede , ne zaman , nasıl ?
bence bu kaosa bir son vermenin zamanı gelmiş artık arkadaşım.En büyük sıkıntım o..Saygımız hiç yok..Kavgada kimse saygı düşünülmez o an insan düşünemez diye düşünebilir..Ama bizim ki öyle salak aptal manyak lafları değil...Hep yaşanmış konuları yüze vurma hakaret küfür ne ararsanız oluyor...Çok kinci.. konuları kapatmış sanıyorsunuz olmadık bi tartışmada kusuveriyor ben şaşırıyorum
yani üzgünüm ama 8 yılda tartışmayı öğrenemediyseniz zaten bu saatten sonra öğrenemezsiniz.. Sürekli gözyaşı,hakaret,kavga olan bir evlilikte aşk-sevgi-saygı sözkonusu bile olamaz. Sizin sevgi sandığınız şey sadece alışkanlık. Bir gün gerçekten bir aşk yaşarsanız bu günlerinizi sizlerinizi döverek anacaksınız. Mutluluk için kendinize bir şans verin. Boşanın.Tartışmayı bilememek bizim sorunumuz..Ben konuşarak sevdiğim insanları ağlatıyorum diyen bi adam..Ağzıyla şiddet uyguluyor bana, bize..En ufak küçücük şey dağ oluyor şaşırıyorum şaşkınlıktan öfkeleniyorum...Kendi yanlışlarını asla kabul etmiyor hep benim suçlu olduğumu benim yüzümden olduğunu söylüyor..Herzaman hatalarını kabul eden bi insanım..Ama sorsanız bana çok aşık çok seviyor..Bende onu çok seviyorum ama sevgi anlayışlarımız mı farklı anlamadım...
Ne kadar zor olsa da bence meslegine yönelik is bulup calismaya başla emin ol çalıştıkça cevre edindikce hayatın merkezi degisecek ve sen kendin için daha fazla şey yapmaya başlayacaksın... ve gun gelecek o insandan kurtulacaksın...Aslında var ama mesleğim çok zor..Senelerdirde yapmıyorum zaten..Burda çok açık yazmakta istemiyorum açıkçası...
Tek düşündüğün şey etraf ne der. Etraftakiler sadece boş boş hakkında 10 dk konuşur. Sen de sevmediğin hayatı yaşamaya devam edersin.Çok doluyum...Uzatmıcam..uzatınca çoğunuz okumuyorsunuz yada bazen yanlış anlaşılıyor...Ben bu adamı seviyorum maddi manevi zorluğa rağmen ara ara boşanmak istesemde sevdiğim için hiç yapamadım hep geri döndüm..Hatta artık kavgalarda bak iyi karar ver sonra kendin tıpış tıpış dönüyosun diyo..Çok iğrenç konuşmaları var hiç kaldırılmayacak...Yeri geliyo o iğrençliklerine bende iğrençlikle karşılık veriyorum suçlu tabi ki ben oluyorum...Sakinde kalsam, onun gibi kendimi kaybetsemde bi sonuca varamıyoruz...Yani bu adamın aileside kavgacı alışmış ağır konuşmaya bizim evimizde aynı ailesinin evi gibi huzursuz oldu...Evlendiğimizden beri böyle...Ama çok seviyor beni biliyorum bende onu..Başkasından duydum mu diyorum ki yahu bu kadar memnun değilsin hala sevgiden bahsediyosun diyorum...Kendimde aynısını yapıyorum..Aileme dönsem yenilmişim gibi hissedicem çalışmıyorum etraf neder ne iş bulurum bi daha kime güvenirim nasıl severim nasıl alışırım...Bunları düşündüğüm de bile korku geliyo içime gerçeği nasıl hissettirir acaba diyorum...Hele başkasıyla görürsem ya o mutlu olur ben çok üzülürsem? İnsanlar bana vah zavallı derse...(kafamdaki en olumsuzları söylüyorum bu ara hep böyle şeyler dönüyor kafamda)Zaten anksiyete korkularla boğuşuyorum kaldırabilir miyim çok pişman olur muyum...Arada sıkışıyorum boğuluyorum hergünm nerdeyse ağlayarak dualarla geçiyor..Biri çıksa beni anlayan atlıcam boynuna öyle çaresiz hissediyorum...Ailem çok düzgün kardeşlerim yanımda olurlar biliyorum ama niye sıkışık arada hissediyorum kendimi ben???
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?