- 30 Mart 2016
- 380
- 613
- 53
- 39
- Konu Sahibi Less-is-More
-
- #61
Hayatim boyunca hep bunu savundumKızım Aralık'ta 3 yaşına girecek, kardeşiyle arasında tam 3 yaş olacak. Bize kalsa 4-5 yaşına gelsin, öyle düşünürüz diyorduk ama karnımdakinin başka planları varmış, yola çıkıverdi. Ben kardeşler arasında yaş farkı olması gerektiğini düşünüyorum, çünkü küçük bebelerin ihtiyaçları çok fazla ve anne&babaya çok yapışık yaşıyorlar. İki tanesiyle aynı anda ilgilenmek hem anne&babaya eziyet, hem de bebenin daha az ilgiye sahip olması demek. Bir şeyleri anlamaya, bazı konularda kendi kendine yetebilmeye başladığında, hem büyük kardeşin psikolojisi için hem de anne&baba için işler daha kolay olur düşüncesindeyim ama elbette beş parmağın beşi bir değil. Yerinizde olsam en azından 1-2 sene daha beklerdim.
Malesef çalışıyorum. Ama ikinci çocukta çok zorlanırsam belki ücretsiz izin alabilirim mecburen
Genelde en mantiklisini kreş yaşına gelene kadar beklemek sanırım. Şu an için erken. Umarım o zamana kadar biraz akillanir da düşünebilirim.
Hayatim boyunca hep bunu savundum
Az ara ile yapilan cocuklarda buyuk olana cok buyuk haksizlik yapildigini dusunuyorum
Bir cocuk 3 yasina kadar bebektir , 3 yasinda cocuk olur ve ilk 3 sene cocugun tum omrunu etkileyen bir surec , doya doya anne baba ilgisi sevgisi almasi gereken donem
O yuzden min. 3.5 yas olmali iki cocuk arasinda bence
Bize onu da yapmadilar.sikayet ettim bugun cunku cok rencide etti beni guvenlik gorevlisi.bi elimde paralar kolumda cantam acik kalmis icinden biseyler dokuluyor bi yanda cocuk kaka yapmis hava sicak kalabalik sildim hala konusuyo adam nedir yani dedim ya bankanin sahibimisin temizlik gorevliniz yokmu begenmediysen o silsin dedim ne yapyim elimde islak mendil var onunla siliverdim.delirdim amaBen de üç çocukla bankaya gidince ortalık karışıyor. O yüzden önceliği bana veriyorlar :)
Aynen oyle , zaten o yas cocugu baska cocukla oyun kuramiyor , paylasmayi bilmiyor , birde tek ihtiyaci olan varligi yani annesini basks cocuk ile paylasmak zorunda kaliyorKesinlikle. Büyük en azından 2.5 yaşında olmalı. Oral dönemden çıkmalı..
Bir de yalnız kalmasın vs. denir de. O yaştaki bebeğin ihtiyacı olan kardeş değil ki. Sadece anne..
Dünyayı keşfediyor. Her şeyi yeni öğreniyor. Yer yer bu hızlı büyümeden etkilenip agresif haraketlere bürünüyor.
Anne ilgisini küçük olana yoğunlaştırınca ilgisi azalan büyük bebek bocalıyor..
Evet o durum da var. Ancak oğlum kreş yaşına gelince düşünebilirim ama ona da cesaretim yok şu an. Basarabilenler nasıl yapıyor bana da belki ilham olur.
Benim kardesimle aramda 6 yas var , cocuklarimin arasinda 8 yas varBazı durumlarda çok yaş farkı olunca kardeşler hiç anlaşamıyor. Çevremde birkaç örnek var bununla ilgili. O yüzden çok arayı açmak istemiyorum. Ama siz ne güzel anlaşıyorsunuz.
Hayatim boyunca hep bunu savundum
Az ara ile yapilan cocuklarda buyuk olana cok buyuk haksizlik yapildigini dusunuyorum
Bir cocuk 3 yasina kadar bebektir , 3 yasinda cocuk olur ve ilk 3 sene cocugun tum omrunu etkileyen bir surec , doya doya anne baba ilgisi sevgisi almasi gereken donem
O yuzden min. 3.5 yas olmali iki cocuk arasinda bence
Senin sartlarinla toplumun geri kalaninin sartlari bir mi kuzum :)Başlangıç için bu bakış açısını bende kısmen doğru buluyorum.
Evet başlarda çok zor, ebeveynler için de zor.
Benimkilerin arası 2 yaş.
Şimdiden yavaş yavaş birlikte oyun kurmaya başladılar. Seneye muhtemelen kavga kıyamet olsa da birbirlerine arkadaş olacaklar.
Benim kardeşlerimle yaş farkım çok, kapanana kadar kazık kadar olduk :) kardeş gibi olamadık.
Ama şartlar önemli.
1) Benim eşimin iş saatleri rahat, ben işe istediğim kadar ara verebilirim.
2) eşim çok yardımcı. Örneğin,
her gün ikisi de banyo yapıyorlar ve banyolarını ben sayılı yaptırmışımdır çocukların.
3) çocukların ikisi ile de başbaşa geçirdiğimiz vakitler var; bunu çok önemsiyoruz
4) ev işi ile kendimi yıpratmıyorum, çocuklara vaktim kalıyor.
5) 1 yaşında küçük, ve ne eşimin ne de Benim ağzımdan, sen büyüksün, sen abisin diye bir cümle duymadı, duymayacak 3 yaşındaki.
Hatta küçük de muhtemelen ismi ile seslenecek.
Bu şartlarda da büyük ezildi diyen olursa o büyük de az başının çaresine baksın ezilmesin derin :)
Şu anda ikisi de gözümün önünde bahçede kazma kürek ağacın dibini eşeliyorlar.
Az önce bir kaç kozalak topladı büyük, küçük birazdan uyuyunca onları boyayacağız :)
Ben de kahvemi içiyorum :)
Şartlar diyorum o yüzden.
Anne yorgun, baba boşvermiş, ilgisiz ve çocuklara gelecek sağlamak zorsa çocuklara yazık etmeye gerek Yok...
Aynen öyle. Uzmanlar bile uyarıyorlar biliyor musunuz, özellikle aralarında yaş farkı azsa, kardeşi doğduktan sonra asla ilk çocuğa "sen artık abla/abi" oldun diye büyük rolü biçmeyin, ablalar/abiler böyle yaparlı cümleler kullanmayın. Daha önce nasıl davranıyorsanız, aynı şekilde devam edin diye... Sizin için ilk çocuğunuz abla/abi olmuş olabilir ama çocuk için kendisi hala anne babasının kardeşi doğmadan önceki biricik veledi. =) Durumun farkına varacak yaşta bile değil ama anne/baba kendisine bir rol biçiyor ve üstelik o rol anne ve babasının ilgi ve zamanını bir çoğunu götürüyor. Al sana kardeş kıskançlığı...Hayatim boyunca hep bunu savundum
Az ara ile yapilan cocuklarda buyuk olana cok buyuk haksizlik yapildigini dusunuyorum
Bir cocuk 3 yasina kadar bebektir , 3 yasinda cocuk olur ve ilk 3 sene cocugun tum omrunu etkileyen bir surec , doya doya anne baba ilgisi sevgisi almasi gereken donem
O yuzden min. 3.5 yas olmali iki cocuk arasinda bence
İşte aslında bunun en ideal olanı yok bence. Genel olarak konuşuyoruz, anne baba en az nasıl zorlanır, çocuklar için en iyisi nasıl olur vs... gibi. Ama başa gelince anne, baba bir formülünü buluyorlar, elleri mahkum. =) Burada değişkenler çok fazla, çocukların karakteri, anne babanın enerjisi, sabrı gibi, çevreden alınabilecek yardımlar... O yüzden en iyisi yaş farkının fazla olması ya da az olması da denemez. Kendi hayatlarımızdan yola çıkarak yargılara varıyoruz. Kızım 1-2 yaşındayken ikinci bir çocuğum olsa kafamı taşlara vurabilirdim örneğin. Çok dillidir, sosyaldir, bilmiştir, sevgi kumkumasıdır ama inatçılığıyla, huysuzluğuyla insanın beynini yakar, o derece.Başlangıç için bu bakış açısını bende kısmen doğru buluyorum.
Evet başlarda çok zor, ebeveynler için de zor.
Benimkilerin arası 2 yaş.
Şimdiden yavaş yavaş birlikte oyun kurmaya başladılar. Seneye muhtemelen kavga kıyamet olsa da birbirlerine arkadaş olacaklar.
Benim kardeşlerimle yaş farkım çok, kapanana kadar kazık kadar olduk :) kardeş gibi olamadık.
Ama şartlar önemli.
1) Benim eşimin iş saatleri rahat, ben işe istediğim kadar ara verebilirim.
2) eşim çok yardımcı. Örneğin,
her gün ikisi de banyo yapıyorlar ve banyolarını ben sayılı yaptırmışımdır çocukların.
3) çocukların ikisi ile de başbaşa geçirdiğimiz vakitler var; bunu çok önemsiyoruz
4) ev işi ile kendimi yıpratmıyorum, çocuklara vaktim kalıyor.
5) 1 yaşında küçük, ve ne eşimin ne de Benim ağzımdan, sen büyüksün, sen abisin diye bir cümle duymadı, duymayacak 3 yaşındaki.
Hatta küçük de muhtemelen ismi ile seslenecek.
Bu şartlarda da büyük ezildi diyen olursa o büyük de az başının çaresine baksın ezilmesin derin :)
Şu anda ikisi de gözümün önünde bahçede kazma kürek ağacın dibini eşeliyorlar.
Az önce bir kaç kozalak topladı büyük, küçük birazdan uyuyunca onları boyayacağız :)
Ben de kahvemi içiyorum :)
Şartlar diyorum o yüzden.
Anne yorgun, baba boşvermiş, ilgisiz ve çocuklara gelecek sağlamak zorsa çocuklara yazık etmeye gerek Yok...
Aynı beni anlatmışsınızAynı benin oğlumu anlatmışsınız. Oğlum şuan 4 yaşına girdi.
Ben hala 2. çocuğa karar veremedim. Hatta 2. çocuk fikrini beyimden tamamen sildim.
Bizimkiler oyun oynuyordu. 1 saat sıra bekledik. Herkes konuşuyor ama benim çocukların sesi rahatsız etmiş çalışanı.Bize onu da yapmadilar.sikayet ettim bugun cunku cok rencide etti beni guvenlik gorevlisi.bi elimde paralar kolumda cantam acik kalmis icinden biseyler dokuluyor bi yanda cocuk kaka yapmis hava sicak kalabalik sildim hala konusuyo adam nedir yani dedim ya bankanin sahibimisin temizlik gorevliniz yokmu begenmediysen o silsin dedim ne yapyim elimde islak mendil var onunla siliverdim.delirdim ama
Keşke bunu daha önce söyleseydiniz.İlk kızım köşe yastıgı gibiydi :) Karnını doyurur gönlünü yapar miss gibi uyuturdum :)
8 aylık diğer kızım ise tam bir facia. 3 haftadır uyku uyumuyoruz. Sebepsizmutsuz :) Aralarında 3 yas var ve ben kimseye ikinci cocuk tavsiye etmiyorum
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?