Kardeşimden NEFRET ediyorum

Bu kadar kızı savunan varsa alsın evine baksın
Kimse böyle birini sevemez yaww .
 
Bu kadar kızı savunan varsa alsın evine baksın
Kimse böyle birini sevemez yaww .
benim abimde çok sıkıntılı biri ... 45 yaşına kendisi 10 yıldır görüşmüyorum yolda görsem tanımam öyle söyleyeyim ...
ailemi maddi manevi çok yıprattı inanılmaz hatalar yaptı babam bu şahıs yüzünden resmen yaşlandı çöktü...
abimin arkasını toplamakla geçti ömrüm o bana abi değil ben ona abla oldum , çevremdeki herkese eşime bile zararı kazığı oldu abimin sanırsın 15 yaşında birde konuşsan ağzı öyle bir laf yapıyor ki ikna kabiliyetide yüksek konunun sonunda dünyayı suçlarsın abim kendini öyle aklar

annem belki daha iyi olur diye ona daha çok ilgi ve sevgi göstermeye başladı bu kez evde ben babamla daha yakın oldum annem abimle ayrılmaz ikili ... böyle sorunlu kişiler yanındakini kendisine benzetmeye başlıyor bir baktık annemde delirmeye başladı annem kaşlarını yolmaya başladı bildiğin koparıyor bir baktım annemin kaşları yok. Düşün nasıl bir etkisi var böyle ömür törpüsü çocuklar evdeki tüm dengeyi bozuyor..

abim asla psikologa yanaşmadı biz gittik neler yapabiliriz diye 4 kişilik ailede abim dışında hepimiz gittik asla çözüm olmadı 45 yaşında annem bakıyor hala abime cebine harçlığını koyuyor babam defalarca iş yeri açtı abim batırdı bu yaşa kadar geldi ,arkadaşımla evlendi boşandılar ki arkadaşımı uyardım evlenme şununla sakın başını yakma diye beni dinlemedi birde çocukları var

yeğenimin tüm giderlerini ben karşılıyorum abimin yüzünü şeytan görsün ondan nefret ediyorum maddi manevi tüketti bizi, doktor da senelerdir doktorumuz abimin karakterinin bu olduğunu söylüyor

konu sahibinin anne babası elbetde kusursuz değildir ama bazen çocuğun kendisi de problemin ta kendisi oluyor babanem dedem annanem annem babam ben dayılarım teyzelerim hepimiz çok mücadele ettik abime doğru yolu göstermek için yok adamın içinde doğruluk yok o yola yönelmek yok 45 yaşına gelmiş düşünsene neredeyse yarım asır ne uğraşacağım artık defolsun gitsin dedim şimdi beni kötü kardeş ilan edecekler
 
tipik şımarık,doyumsuz insan tipi...ergen diyemeyeceğim 30 yaşına gelmiş ve aynen böyle isyankar,başına buyruk takılan tipler de var...salın kendi haline...düşsün bir kere kalkabilirse kalkar zaten kalkamazsa da kendi etti kendi bulde der geçersiniz
 
Anne baba çocuğu yetiştirirken hatalı davranmış olabilir. Ancak şu saatten sonra sadece anne babanın hatasını vurgulamak çözüm üretmez.
Konu sahibinin anlattıklarından çıkardığım, sağlıklı olmayan bir kişilik yapısı oluşmuş veya oluşmak üzere. Bu sorun artık anne babanın daha anlayışlı ve ilgili davranmasıyla düzelecek bir durum olmaktan çıkmış olabilir. Bu sebeple kişilik bozuklukları alanında uzmanlaşmış bir psikoterapist tarafından değerlendirilmeli ve terapi sürecine alınmalı.
 
Konu sahibinin kardeşiyle abinizin durumuna benzettim malesef. Doktorunuzun dediği gibi bu oturmuş bir kişilik yapısı. Ve maalesef sağlıklı olmayan kişilik yapılarının tedavisi çok ama çok zor. Çünkü temelde bir hastalık değil. Sağlıklı olmayan bir kişiliği yapısı.
 
Anneye babaya suç atanları anlamıyorum kesin suçlu onlardır diye. Çocuk ergen ayrıca kötü arkadaş ortamı da yoldan çıkarır. Komşumuzun 5 oğlu vardı hepsi ayrı karakterde idi. En büyük zemzemle yıkanmış gibi tertemiz efendi. Ama ortanca ve en küçük serseri idi. Ortanca çok sıkıntılı idi zaten bıçaklanarak öldürüldü. Küçük sonra kendini düzeltti. Annesi babası çok kaliteli insanlardı. Ama o abi hep kötü insanlarla düşüp kalkıyordu
 
Psikolojik destek alın sizin de ihtiyacınız var.
 
Sadece aileye durumu bağlamak doğru değil bence. İnsanın kişilik özellikleri vs den de kaynaklanabiliyor. Benim de bir kardeşim var. Hepimizden farklı. Okumak istemedi, çalışmak istemiyor. Lafına güven olmuyor. Girdiği bir işte bir aydan fazla durmuyor. Aile kavramı yok. Ana babaya saygı, sevgi yok. Kardeş sevgisi yok. Anneme fiziksel şiddet bile uyguladığı oldu birkaç defa. Biz ona mecburuz. Onun ihtiyaçlarını karşılamak zorundayız. Ki bu adam evli, 40 ına merdiven dayamış ve eşi 2. Çocuğa hamile diye pek mutlu. Çocuğa ve kendine bakacak maddi yeterlilik ve sorumluluk duyguları yok. Birinci çocuklarına bakamıyorlar.
 
Simarik olduğuna bende katılıyorum. Aynı zamanda çokta bencil. Annem daha annesinin karnındayken babasız kalmış. Bakıyorum, annesi ise gider, bir de kapıyı üstüne kilitlermis, başına bir şey gelmesin, eve kimse girmesin diye, annecim, akşama kadar o çocuk haliyle evi temizler, yemek yaparmış, annem yorgun gelecek diyerek. Anneannemin böyle bir beklentisi hiç olmadıgi halde, içinden gelerek yaparmış.

Annem tanıdığım en merhametli, en anlayışlı, en empati yeteneği yüksek insandı. Anne yoktu akşama kadar, baba zaten yoktu. Buraya bakıyorum, örnek verilen konu, babasının kızının internet geçmişini gördüm demesi, kızın da korkarak konu açmasi. Bu babayı cani mi yaptı şimdi? Ergen ve şımarık ve bencil kardeşin böyle davranmasını haklı mı kıldı?

Baba anne kimi zaman bağıracak da, kusura bakmayın, fanusta yaşamıyoruz. Doğruyu gösterirsin, inat varsa sen de insansın bagirirsin, peygamber değil kimse. Buradaki mükemmel ebeveyn, mukemmel anne tasvirleri bana zerre gerçekçi gelmiyor.

Babam ya, daha 18 yaşında askerde annesi ölüyor, babası kardeşlerini sokağa atıyor, evlenecem diyerek. Babam hepsini okuyup büyütüyor, babam pisikopat olurdu olsaydı. Dedemi öldürmesi gerekirdi o zaman, buradaki şımarık kız hakliysa. Bırakın Allak aşkına. Hayat kimseye altın tepside sunulmuyor.
 
bir çocuk asla durup dururken bu hale gelmez. kuzenlerimden gördüklerimden biliyorum mükemmel ailelerin bile altından ne travmalar çıkıyor diyordum ki, küfürler edilerek dövülen bir çocuk, müdahaleci bir baba, durup dururken laf sokan bir anneniz çıktı.

1. bu çocuk sizin yüzünüzden böyle, psikologa götürdüm düzelmedi diye bir şey yok. Birinin kolunu kırarsanız, bu kol niye kırık diye ondan nefret etmeniz anlamsız olur. Komşunun oğlunun da kolu kırılmıştır, o böyle ağlamıyordur. Sizin başınızı ağrıtmıyordur. Bu bir şeyi değiştirmez. O kolu anneniz babanız kırmış. Sonuçlarına da onlar katlanacak ve ben hiç acımadım açıkçası ailenize.

insanların çocuklukta yaşadığı travmalar yetişkinliğindeki karakterine etki ediyor, kimisi 40 yaşında bile ailesinin yaptığı travmayı aşamıyor, 16 yaşında bir çocuk o. Emin olun nefret ettiğinizi de hissediyor. Sevgi gösterip onu anlamaya çalışsanız, ‘düzelsin de başınızı ağrıtmasın’ diye uğraşacağınıza ne olursa olsun yanına olduğunuzu gösterseniz belki her şey farklı olurdu
 
Arkadaş ve okul çevresinden belli ki etkilenmiş. Başka bir yere taşınılsa belki işe yarar. Psikoterapist daha iyi bilir tabi ki. Öğretmenlik yaptığımda da buna benzer tipler vardı. Hep özentilik, popüler olma çabalarıydı. Lise bitince de biraz olumlu değişim oldu bazılarında, bazıları ise daha lisedeyken evden kaçtı.

Kardeşim de buna benzer asilik zamanından geçti. Belki hala devam ediyordur ama azaldığı kesin. Bir fikri dikte edince her şeye karşı geliyor. Arkadaş çevresi tuhaflaşmıştı, kafa yapıları farklıydı. Bir de şehir dışına gitti üniversiteye. Arkadaşlarından yediği kazıklarla burnu az olsa da sürtünmüş oldu. Ruh hali bozuk diye de psikiyatrist ve psikolog eşliğinde terapi gördü. Şimdi daha iyi. Anlıyormuş gibi davranınca kardeşim yaklaşıyordu hatta ağzını öyle arıyordum. Atıyordum oltayı, aynı şeyleri yaşamış gibi yapıyorum. Hoop dökülüyor.
 
Ekran görüntülerini geç gördüm. Ailenin şiddet uygulamış olması da bu duruma sebep olmuştur. Psikoloğun bundan haberi varsa iş daha kolaylaşır. Ona göre terapi hızlı ilerler. Bilemedim de. Çocuk yetiştirmek cidden çok zor. Anne baba olmak da zor.
 
cevaplar gerçekten ibretlik.

bir video çıksa çocuğunu döven anne, baba, öğretmen olsa herkes her yeri ayağa kaldırır ama kardeşiniz bunları aşamadığı için ‘şımarık’ çünkü milletin annesi babası kör kuyulara atılıp yine de çevresine rahatsızlık vermeden çocuklarına kendini feda etti.

bir de babasıyla yaşadığı olayın travmasını atlatamadığı için üzerine gidilen bir üye vardı

bu konuda uzman değilim ancak ben bile okuduğum birkaç psikoloji kitabından bazı insanların travmaya teslimiyetçi, bazılarının kaçıngan bazılarının da kardeşiniz gibi tepki verdiğini biliyorum

başkaları bunları yaşayıp teslimiyetçi bir tutum sergilemeleri, travmayı içinde yaşamaları hiçbir anlam ifade etmiyor. travma yaşadığı ve aşamadığı için o çocuk değil o travmayı yaşatanlar suçlu.

internete bile travma yaşayan çocuk yazınca direkt şu yazı çıkıyor
 

Eklentiler

  • 7539D089-FDC1-481F-8CD2-1C61FB0584D6.webp
    46,8 KB · Görüntüleme: 52
Tez konusu çıkar bu konudan
Halkımızın resilience vulnerability kavramlarını bilmesi gerek ya
Özellikle "psikopat olsam ben olurdum, beni de dövdüler ama bişi olmadı vs" diyenler sjsjw
Herkesin baş etme kapasitesini, psikolojik dayanıklılığını aynı sanıyorlar. Çocuk yardım çığlıkları atıyor, çözüm “evden atın”... Bravo.
 
kınamıyorum hepimizin çocuğu var ama ailenin rolu çok önemli bu hayatta.
benim kardeşimde böyle. biz ne kadar dayakla öfkeyle türlü saçmalıklarla büyüdüysek o el bebek gül bebek büyüdü.her dediği sorun çıkarmasın diye yapıldı oda dozu iyice artırdı.fazla vericilikte iyi değil.

bir spora bir kursa falan yazdırın hayatına bir amaç katın. mutlaka bir ilgi alanı vardır. olmadı okulu çevresini değiştirin. ama daha çok küçük ondan umudunuzu kaybetmeyin çocuk zaten sevilmediğini anlıyordur hissediyordur iyice dibe çökmesine izin vermeyin.
 
buna bir ekleme yapayim,
ben normalde yurt disindayim ya kardesimle pek gorusemiyoruz. 13 yasinda o da. simdi turkiyedeyim birlikteyiz. gozlemledigim tek sey bu cocuk cok degismis. eve bir arkadasi geliyor mesela o kiz tayt-crop giydiyse kardesim de ayni giyiniyor. baska bir arkadasiyla kursa gidiyorlar “esofman giyeyim, arkadasim genelde esofman giyiyor” diyor.

babama sesini yukseltiyor. babam gecen gun “ablan senin yasindayken bana hic bagirmazdi, simdi bile farkli dusundugumuzde ikimiz de duzgunce konusabiliyoruz, sen konusmaktan cok bagiriyorsun” dedi buna. cevap: ablamin zamaninda boyle degilse ben ne yapayim, herkes ailesiyle tartisip bagiriyor, benim sucum degil birbirlerinden etkilenme sekillerine bak giyim kusamdan davranisa kadar.

ailenin etkisi buyuktur, asla kucumsemiyorum. ama sanki bu cocugun maruz kaldigi en/tek kotu ortam aileymis gibi tek sucu onlara atmayi insancil bulmadim. evet anne baba hatali, cocugun kucuklugunden gelen problemleri var, ama bunun asilmasi icin gec de olsa onlar caba gosteriyorlarsa cocuk da gosterse keske. eminim yakin arkadaslarinin cogu evde boyledir ailesiyle. cok uzucu her seyin birleserek bu cocugu bu hale getirmesi.
 
konu sahibi sen psikoloğa git şu aileyi mukemmel diye tasvir ediyorsun rahatmış bilmem ne sende normal değilsin 16 yaşındaki çocuktan şu anne baba için mi nefret ediyorsun.

Acaba senin gösteremediğin dik başlılığı gösterdi sen hep iyi kız olduğun için mi
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…