- 10 Mart 2019
- 3.294
- 4.437
- 133
- 41
- Konu Sahibi Papatya129
-
- #81
Aile o adimlari çocuk için atmiyor kendileri icin atiyorlar.
Baslarina getirecekleri sorunlardan kurtulmak elaleme karşi da göz boyamak için.
Aile o adimlari çocuk için atmiyor kendileri icin atiyorlar.piraye bildigim kadariyla senin de cocugun var ve egitimcisin. yani bu keskin bakis acisi nereden yuklendi onu cozemedim. zor bir ergenlik geciriyor diye cocuk olse anne babanin uzulmeyecegini nereden cikardin? sasirdim.
ben de dusunuyorum ve istiyorum ki butun cocuklar cok ideal bir ailede buyusun, kimsenin travmalari olmasin, herkes cok mutlu olsun. ama o veya bu sebepten, hayat sartlarindan, belki yetersizlikten, belki tamamen kotu bir insan olmaktan kaynakli her anne baba “ideal” olamiyor. bu konudaki anne baba da ideal degil. hatalari cok konu sahibi kabul etmese de. ama gec de olsa telafi yoluna gidilmis. yani su noktada “offf cok kotu anne baba ya” demek yerine ben babanin maddi imkanlari zorlayarak bu cocuga zamaninda yaptiklari (belki hala yaptiklarinin farkinda degillerdir) hatalarin etkilerini silmeye calismasina odaklaniyorum.
ben cidden bu konuda neden cogunlukla uyusamadigimi anlamadim ve merak ettim. kendimden mi pay bictim, polyanna miyim bilmiyorum ama ailenin su attigi adimlar bana degerli geldi.
Değil mi sence?Kk çocukken bi fiske yemeden büyümüş harika psikolojide çocukluk geçirmiş kadınlarla doluymuş. Şaşırdım. Üzücü de olsa o çocukluk dayağını yemeyen yok gibi bir şey Türkiye’de. Hele babanın faturaya bakması, kim yaşamadı ki bunları. Çoooooook abartılmış bence. Bunları her yaşayan konu sahibinin kardeşi gibi olsaydı koca ülke akıl hastanesi olurdu.
O da doğru. Elendim.Değil mi sence?
Hemen pes etme , seviyorum ben senin muhabbetiniO da doğru. Elendim.
YaaaHemen pes etme , seviyorum ben senin muhabbetini
İkili münakaşa etmeyi sevmem, size ve fikrinize saygı duyuyorum. Sadece fikrinize cevap vermek isterim. Farklı bir bakış açısı sunmak istiyorum size. Benim de dört dörtlük bir ailem olmadı, kimseyi suçlamıyorum. Çok şükür bu yaşımıza geldik, olgunlaştık, hatalardan ders çıkardık, Allah izin verirse evladımıza doğru yaklaşacağız. Ama her insan farklıdır. Biz yaşadığımız kötü olayları atlattık diye atlayamayanlara suç bulamayız. Sanırım konu sahibi de böyle düşünüyor. Ben de aynı aile de büyüdüm böyle davranmadım diyor ve kardeşini gereksiz yere aşırı suçluyor. Doğru olan kardeşinden nefret etmesi değil, onu kazanmaya çalışmasıdır.Kk çocukken bi fiske yemeden büyümüş harika psikolojide çocukluk geçirmiş kadınlarla doluymuş. Şaşırdım. Üzücü de olsa o çocukluk dayağını yemeyen yok gibi bir şey Türkiye’de. Hele babanın faturaya bakması, kim yaşamadı ki bunları. Çoooooook abartılmış bence. Bunları her yaşayan konu sahibinin kardeşi gibi olsaydı koca ülke akıl hastanesi olurdu.
Şu sayfada en sevmediğim şey insanların bilir kişi olması o kadar boş konuşuyor ki insanlar bence buraya dert yazmayın. Sanırsın herkes müthiş ebeveyn bıdır bıdır insan kınıyorlar. Allah başa vermesin durumunuz zor cidden yatarak tedavi alternatini değerlendirin. Biraz zor bir süreç ama siz yine de iyi yaklaşmaya çalışın. Ele avuca sığmıyor anladığım kadarıyla biraz maneviyatını yükseltmeye çalışın belki iyi gelir.Daha önce de burada konu açmıştım ergen kardeşimin şımarıklıkları ile alakalı.
Ailem kardeşim yüzünden perişan, ben de izleyiciyim.
Herkese merhaba. Canımı aşırı sıkan ve artık sabrımın kalmadığı bir konuyu paylaşmak istiyorum. 5 yıl üniversiteyi başka şehirde okuduktan sonra aile evine döndüm. Döndüğümden beri kız kardeşimle (16 yaşında) aramız hem uzun süredir birbirimizi görmeyişimizden hem de kardeşimin ergenliğin...www.kadinlarkulubu.com
O günden sonra psikayatra götürdük psikolog eşliğinde. Babam bu sıkışık döneminde bile, psikiyatr fiyatlarından haberiniz vardır, dünya para döktü sırf biraz iyileşme olsun diye.
Bugün eve sarhoş geldi, boğma alıp içmişler. Daha 16 yaşında olmasını geçiyorum açık içki almak nedir kör olursun ölürsün diyoruz gülerek ölüm umrumda değil diyor. Onun hayatıymış, karışamazmışız.
Babam kalp hastası, adam bu aptal çocuğa bağırırken bir şey olacak düşüp yığılacak diye o kadar korktum ki…
İntihar düşüncesi, ölüm düşüncesi asla kurtaramıyoruz bu düşüncelerden. O kadar antidepresan hiçbir halta yaramadı demek ki.
Keşke doğmasaydı diyorum içimden müthiş bir öfkeyle, sonra ona dönüyorum yumuşak bir ses tonuyla konuşuyorum tedavi sürecinde zaten psikolojisi bozulmasın diye. Böyle diye diye bizim psikolojimiz bozuldu.
Burda herkes bilirkişi olmadığı gibi herkes boş beleş de değil çok şükür...Az bilen biri bile psikiyatrik yatılı tedavinin ancak ebeveyn onayı ile mümkün olduğunu, yasal vasi hayattayken kardeşin söz hakkı olmadığını bilirdi meselaŞu sayfada en sevmediğim şey insanların bilir kişi olması o kadar boş konuşuyor ki insanlar bence buraya dert yazmayın. Sanırsın herkes müthiş ebeveyn bıdır bıdır insan kınıyorlar. Allah başa vermesin durumunuz zor cidden yatarak tedavi alternatini değerlendirin. Biraz zor bir süreç ama siz yine de iyi yaklaşmaya çalışın. Ele avuca sığmıyor anladığım kadarıyla biraz maneviyatını yükseltmeye çalışın belki iyi gelir.
Nefret etmesi kesinlikle hak verdiğim bir durum değil ki bence etmiyordur da. Sadece çocukluk dayağı ve babanın namus kovalamacasını bu ergen krizlerine tek sebep olarak gösteremeyiz bence. Unuttuğumuz koca bir faktör var, çevre ve sosyal medya. En tehlikelisi de sosyal medya zaten. Bu çocuklar birbirini gazlayıp ne saçmalıklar yapabiliyorlar biliyorsunuz. Evde çıkan hır gür tek başına sebep olamaz bu duruma. Bence çocuğu kazanmak için aile terapisi gerekiyor, bir de çocukluk travmalarının yanında sebep olan diğer faktörleri net belirlemek lazım.İkili münakaşa etmeyi sevmem, size ve fikrinize saygı duyuyorum. Sadece fikrinize cevap vermek isterim. Farklı bir bakış açısı sunmak istiyorum size. Benim de dört dörtlük bir ailem olmadı, kimseyi suçlamıyorum. Çok şükür bu yaşımıza geldik, olgunlaştık, hatalardan ders çıkardık, Allah izin verirse evladımıza doğru yaklaşacağız. Ama her insan farklıdır. Biz yaşadığımız kötü olayları atlattık diye atlayamayanlara suç bulamayız. Sanırım konu sahibi de böyle düşünüyor. Ben de aynı aile de büyüdüm böyle davranmadım diyor ve kardeşini gereksiz yere aşırı suçluyor. Doğru olan kardeşinden nefret etmesi değil, onu kazanmaya çalışmasıdır.
İsyan etsinler hepimiz edelim de sahte içki ile ölmelere kalkıp sevenlerimizi mahvetmeyelimbu toplumda isyan kültürü niye yok ya. amma şükürcü insanlarsınız. karnın tok, sırtın pek ee derdin ne? okulu bitir hemen memur ol. ilk tuttuğuna nikah kıy. mortgage a gir, araba, ev, yazlık al. ara ara üremeyi sakın ihmal etme. huzur içinde ölmeyi bekle. bunları anlamlı bulmayanlardan nefret et, lanetle toplumun dışına it.
neden katma değeri yüksek üretim yok?
neden herkes birbirine benziyor? benzer evlerde, benzer şekillerde yaşıyor?
neden felsefe yok? sanat yok?
isyan yok isyan. isyan olsaydı hepsi olurdu.
isyankar, mutsuz, toplumla uyumsuz ergenleri sevin. bu ülkeyi birileri değiştirebilirse ancak onlar değiştirir.
Sabırlı olun demekten başka bir çözümüm yok gerçekten yorucu ve üzücü bir süreç hem onun hem aileniz için ne kadar sabırsız ne kadar eleştrili davranırsanız bu süreçte bi o kadar uzaklaşacak sizden neden böylesin diye sormak bile onun isyanına isyan katıyor farkında olunDaha önce de burada konu açmıştım ergen kardeşimin şımarıklıkları ile alakalı.
Ailem kardeşim yüzünden perişan, ben de izleyiciyim.
Herkese merhaba. Canımı aşırı sıkan ve artık sabrımın kalmadığı bir konuyu paylaşmak istiyorum. 5 yıl üniversiteyi başka şehirde okuduktan sonra aile evine döndüm. Döndüğümden beri kız kardeşimle (16 yaşında) aramız hem uzun süredir birbirimizi görmeyişimizden hem de kardeşimin ergenliğin...www.kadinlarkulubu.com
O günden sonra psikayatra götürdük psikolog eşliğinde. Babam bu sıkışık döneminde bile, psikiyatr fiyatlarından haberiniz vardır, dünya para döktü sırf biraz iyileşme olsun diye.
Bugün eve sarhoş geldi, boğma alıp içmişler. Daha 16 yaşında olmasını geçiyorum açık içki almak nedir kör olursun ölürsün diyoruz gülerek ölüm umrumda değil diyor. Onun hayatıymış, karışamazmışız.
Babam kalp hastası, adam bu aptal çocuğa bağırırken bir şey olacak düşüp yığılacak diye o kadar korktum ki…
İntihar düşüncesi, ölüm düşüncesi asla kurtaramıyoruz bu düşüncelerden. O kadar antidepresan hiçbir halta yaramadı demek ki.
Keşke doğmasaydı diyorum içimden müthiş bir öfkeyle, sonra ona dönüyorum yumuşak bir ses tonuyla konuşuyorum tedavi sürecinde zaten psikolojisi bozulmasın diye. Böyle diye diye bizim psikolojimiz bozuldu.
Hiç bir ailede her şey tam değildir farkında olun sizi üzmeyen şey onun canını yakıyor olabilir örneğin kendim ergenlikte annemi zayıf görür annemi korurdum onu üzmemeye çabalardım ama bu yaşımda bazen uğradığım haksızlıkları düşünüyorum keşke annem daha güçlü bir karakter olsaydı diyorum içten içe kızıyorum bi yandanNeden gelirler peki? Sevgi gören, bir dediği iki edilmeyen, karnı tok sırtı pek bir çocuk neden bu hale gelir?
Ay o kadar hak verdim ki.Atın gitsin evden o zaman arkanda duran , başına çatı sırtına kıyafet koyan ailenin yokluğunu net anlar. Sadece telefonunu verin nereye giderse gitsin
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?