- 22 Kasım 2017
- 1.159
- 2.119
- 83
- 47
Tam boyle bir terk olayim var.Bugün olsa yine yapardim.Karsi taraf patavatsizligini baska turlü anlamiyor zaten.
Tam boyle bir terk olayim var.Bugün olsa yine yapardim.Karsi taraf patavatsizligini baska turlü anlamiyor zaten.Bence ikisi de pasif. Ben olsam kocamın beni savunmasını beklemem. Benim ebeveynim falan değil, ben de çocuk değilim. Ağzım var dilim var. Ben gidiyorum der pılımı pırtımı toplar giderdim. İster gel ister kal derdim. Yani biz kendimize değer vermezsek koca ve koca ailesi de böyle ezer. Koca dediginiz gibi davranmalı ama haksızlığa uğrayan kişinin kendisi de bu kadar sessiz kalmamalı.
Çok haklısınız. Zaten bunlarin son vakalarında hem ben carladim hem kardeşim arayıp kızdı onlara. O bile ne kadar fark etti anlatamamYa bir şey diyeyim mi zaten sizin aile böyle alttan alıcı ve yok sayıcı olmasaydı eşin ve ailesi bu kadar coşamazdı.
En başta gerekirse bu evlilik bitecek ama kızımız ezilmeyecek hissini vermeliydiler karşı tarafa
Kaba tabirle arada bir dur diyen olacak böyle ailelere
Eşyalarınızı toplayıp gitmeniz gerekirdi. Madem hasta tedavi görsün. Çok ilginç, eşinizin sizin işiniz gücünüz yok mu hem, nasıl 2.5 ay kalabiliyorsunuz.tüm aile normalleştirmiş adamın bu nevi davranışlarını. Ben zor tuttum kendimi, cevap verseydim o evden cenaze çıkardı çünkü adam sinir hastası.
Benzer bir sey yasamis biri olarak yaziyorum.Esiniz tavrinizdan haberdar olmak ve saygi duymak zorunda.Ayrica allahaskina siz evden kovulurken es kisisi sinema izler gibi sizi mi izliyordu.Esiniz bu kadar pasif kalmissa hala esinizi huzursuz etmemeye niye calisiyorsunuz? Siz insan degil misiniz?Siz ana baba evladi degil misiniz?Ben defalarca gerginlik yasadim evde ama esime de neyi yapmadigini ve neye sebep oldugunu defalarca soyledim.Mudahele etmeyen eş gozumde hatalıdir.Benimkiler iki sokak asagida oturuyor.10 aydir gitmedim gitmeyi de düsunmuyorum.Tavsiye ederim.Eş eş derken yerle bir ediliyorsunuz farkina varin.Inanin hicbir konuya yazacak enerjim yoktu.Size yazdim.Kend degerinizin farkina varin.
Sizi korona konusundan tanıyorum, bu konudaki mesajlarınızı hayretle okuyorum. Olay hiç normal değil, etrafındakiler sürekli alttan aldığı için normalleşmiş, size de bunu empoze ediyorlar. Bunun normal olmadığını evliliğiniz boyunca eşinize öğretmeniz gerekirdi. Dilinizi tutmayın artık, ailenin yaşadığı şehirle alakalı değil farkındaysan kovuldum oradan deseydiniz. Siz unutmuş, affetmiş üstünü örtmüş davranarak hiçbir şeyi değiştiremezsiniz. Kp olaydan sonra nasıl davrandı, hatasını telefi etmeye çalıştı mı onu merak ediyorum. Bazıları saman Alevi gibi birden sinirlenir, sonra pişman olur telafi etmeye çalışır. Öyle biri mi? Bu da normal değil elbette.
Asla tutamam kendimi, konuşurum eşimle.
Keşke kovulduğunuz an toplasaydınız çantanızı da anlasalardı sizinle istedikleri gibi konuşamayacaklarını.
Eşinizin ama babam öyle falan filan demesine izin vermeyin konuşursanız, o babasını idare eder ama sizin böyle bir mecburiyetiniz yok.
Hangi psikolog "eşine konuyu açma, içine at, bahane bul gitme" şeklinde öneri verir bilemedim ben de. İnsan ilişkilerinin temeli doğru iletişim değil mi? Erkeğin iki kaşığından birini kıracaksın diyen gün teyzesi önerisi gibi olmuş bu.
Siz neden el öptünüz ve kovulduğunuz yerde kalmaya devam ettiniz onu da anlamadım. Eşinizin ailesini adamı hep idare etmekle suçluyorsunuz ama siz de aynısını yapmışsınız.
Birkaç ayda bir gidip 2,5 ay kalmak baştan normal değil. 1 yıl zaten 12 ay, siz neredeyse yarısında evde değilsiniz.
Bunu da konuşmadan çözemezsiniz.
Bak şu: ben yıllardır aylarca kalmaktan çok sıkıldım, benim de bir hayatım var. Gitmek istersen gidebilirsin fakat ben gelmek istemiyorum. En son gittiğimizde kovuldum, ağzımızın tadı kaçmasın diye iki hafta daha dişimi sıktım. Bu şekilde devam edebileceğimi sanmıyorum. Evim dışında rahat değilim.
Zincir bağlayıp 13 saat sürükleyecek hali yok, siz de kendi planınızı yapın. Başkasının evinde aylarca kalmak kadar saçma şey de terapistin konuşmayın demesi, terapist dediğin konuşturur ki gerginlik çözülsün. Yoksa kabız gibi içine ata ata çözüm mü olurmuş, basur yapar.
Benim kp de çok garip sizinkinden değişik ama çok tuhaf bir kaç saat tahammül etmek dahi beni stresten yiyip bitiriyor. Ayıp olmasın diye katlandıkça fazlasına maruz kaldım. Söyleyip geri çekilmek en hayırlısı. Kendi babası olunca herkes onlar gibi davransın istiyorlar ama kimse elin adamının garipliklerini kanıksamak zorunda değil. Babasıyla evlenmedim (bazen benzer huylarını görüp eşimden soğuyorum) katlanacaksa kendileri katlansın beni bağlamaz. genetik aktarım olmamıştır inşallah diye dua ediyorum hep. Of yaniay evlerden Irak.
Mesele iki yüzlülük meselesi değil. Siz bu olayı konuşmayıp rest çekmezseniz normalleştirirsiniz. Siz normalleştirirsiniz eşiniz dünden razı normalleştirir. Ondan sonra da vereceğiniz hiç Bi tepkiye hak vermez. Aynı şey bana yapılsaydı o gün eşimi o evden çıkartırdım. Siz bir de elini öpmüşsünüz. O özrünü yine dileseydi ama siz sadece kabul etseydiniz yeterliydi. Terapiste katılmıyorum. Bazı şeyler konuşulmalı, hatta kavgası da yapılmalı. Aman sorun çıkmasın diye susunca tekrar aynı şeyler yaşanır sonra daha büyük huzursuzluk olur.
Çözmeniz iyi olmuş.Teşekkür ediyorum
Eşimle konuştum. Ben dili ile o olayda çok üzüldüğümü ifade ettim. O da üzüldüğünü söyledi. Bir daha X şehirine yani onların yaşadığı şehire gitmek istemediğimi söyledim. O da anlayışla karşıladı. Seni zorlamam dedi. Yine de geldin destek oldun sağol dedi.
Teşekkür ediyorum.
KP'in hastane tetkikleri vardı. Bir daha oraya gitmeyeceğim için boşuna tatsızlık uzamasın diye 2 hafta daha kaldım. KP özür diledi ama ben bir daha benzer şeyler yaşamak istemiyorum.
Eşimle konuştum. Ben dili ile o olayda çok üzüldüğümü ifade ettim. O da üzüldüğünü söyledi. Bir daha X şehirine yani onların yaşadığı şehire gitmek istemediğimi söyledim. O da anlayışla karşıladı. Seni zorlamam dedi. Yine de geldin destek oldun sağol dedi.
siz evden kovduğunda evden ayrılacaktınız. kalkıp bide adamın elini öpüp 2 hafta kalmışsınız.Merhaba sevgili dostlarım,
Detaya girmek istemiyorum, hem deşifre olmamak için hem de anlatması çok zor, hatırladıkça elim ayağım titriyor. Daha önce kayınpederimle ilgili bir konu açmıştım (bu forumdaki ilk konum). Orada bazılarınız kayınpederimle ilgili olarak biraz ağır yorumlarda bulunmuştu. Meğer haklı yorumlarmış. Bu seferki ona benzer bir şey değil.
Kayın ailem bizden kara yolu ile 13 saat uzakta bir ilde yaşıyor. Kp’min Obsesif Kompulsıf Kişilik Bozukluğu var. Hayatı çevresine dar ediyor, ancak gerek eşim, gerek annesi ve tüm ailesi KP’in bu davranışlarını normalize etmiş haldeler. Üstelik eşim babasına hayrandır ve ailesine de çok düşkündür. Daha önce de başka bir konumda anlatmıştım. Evler uzak olunca bir araya gelindiğinde en az bir ay, bazen 2,5 ay bile kalındığı oluyor (genelde biz gidiyoruz) Tüm düzenim altüst oluyor, tam kendime geleceğim tekrar gidiyoruz. Ayrıca KP nedeniyle evde (sanırım sadece benim algıladığım, çünkü herkes alışmış) sürekli bir gerginlik ve mobbing havası var. Ayrıca adam çok asabi.
Hastalandığı için gittik (özetle sanırım covid geçirdi, ama test yaptırmadığı için bilmiyor). 6 hafta kaldık. Biz de covid olduk, atlattık. Sonra bir gün (detaya girmek istemiyorum) benim söylediğim bir şeyi “yanlış anlaması” sonucunda beni iftiralar ve hakaretler eşliğinde evden kovdu. Kendimi zor tuttum. Neticede Kv ona yanlış anladığını anlattı, tüm haksızlığına rağmen elini öptüm o da “özür diledi” ama hala kendini haklı görüyor.
Ben yarım asırlık hayatımda böyle bir haksızlığa ve rezilliğe maruz kalmadım. Kesinlikle hak etmediğimi düşünüyorum. Affedebileceğim bir şey değil. Sürekli o gerginlik ve mobbing havasını da bir daha solumak istemiyorum. Yani ben bir daha asla kayınpederimin evine gitmek istemiyorum. Telefonda konuşurum, bayramını, babalar gününü vs kutlarım ama bir daha evine gitmem. O da gelemez zaten sadece biz gidersek görebiliyoruz ama ben bir daha onu görmek istemiyorum.
Sorunum şu: Şu anda (bu olaydan 2hafta sonra kendi evimize döndük) sanki hiçbir şey olmamış gibi ortalık. Eşimle de bu konuyu bir daha konuşmadık (evimize dönmeyi bekledim). Terapistime sordum. Terapistim de şok oldu bu duruma, ve “bir daha gitme ama eşine de bir şey söyleme, tadınız kaçmasın. Gidileceği zaman sen başka program yaparsın, eşin tek başına gider gelir” dedi. Eşim benim tüm hayatımı ve programlarımı vb bilir, yani böyle bir bahaneyi yemez, hem biz şimdiye kadar hep beraber gittik onların evine. Şimdi, sessiz kalmak ve eşime hiçbir şey belli etmemek iyi bir fikir mi? Bu bana, eşime karşı, iki yüzlülük gibi geliyor. İçimde olanı biteni bilmeli mi? diye düşünüyorum. Yoksa bu “iki yüzlülüğe” devam mı etmeliyim, yani terapisitimin dediği gibi mi yapmalıyım?
Evet. Yoksa devamı geliyor. Nasıl olsa alttan alıyor diye. Deli deliyi görünce sopasını saklarmış. Eli sopalı birine denk gelsin de göreyim ben onun sinir hastalığınıTam boyle bir terk olayim var.Bugün olsa yine yapardim.Karsi taraf patavatsizligini baska turlü anlamiyor zaten.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?