- 22 Ağustos 2015
- 280
- 284
- 53
- Konu Sahibi yasam_destek
-
- #1
Konuya yazmak istemedim ama biraz tehditkar bir söylemle bunu dile getirdim, kayınvalidem yanımızdaydı.Gerekirse işi bırakırım kendim bakarım kesinlikle böyle birşeye izin vermem de eşine.
Bana kalsa çoktan düzene oturtmuştum bu durumu; ama eşimi de ikna etmem lazım diyerek biraz zaman istedim. Ödemelerimiz de fazla olunca çalışmaya başlamak durumunda kaldım. Ama dün net bir dille ifade ettim, gerekirse ücretsiz izne çıkar çocuğuma kendim bakarım dedim. Tehditkar oldum ama başka seçenek bırakmıyorlar malesefBoyle sacma tekliflerle geliyorlarsa siz de kimseye bel baglamayin cikip isten kendiniz vakin veya kimseye sormadan bir bakici tutun. Calisan bir kadinsiniz, ayaklariniz yere basiyor,kimseden izahat almaniza gerek mi var? Esiniz de varsin anasiyla ayni fikirde olsun,cok da zirt? Sormayin bile kimseye siz bildiginizi yapin. Bebeginizin omru uzun olsun insallah
çüşşşşşEski konularımı bilenler vardır. O yüzden direkt konuya girmek istiyorum.
Doğum öncesi ve sonrası yaşadığım sıkıntılardan dolayı çocuğuma ilk iki ay kayınvalidem bakmıştı. Sonrasında da ben zorlanarak da olsa kendim bakmaya başladım. Oğlum sekiz aylık olunca ve benim de raporum bitince çalışmaya başlamak zorunda kaldım. Bu süreçte çocuğum için kreş mi evde bakıcı mı uygun olur derken eşim her iki durum için de çocuğun çok küçük olduğunu söyledi. Ailelerimizle konuştuk; 1 yaşını doldurana kadar dönüşümlü olarak bakacaklardı. Biz de bu zaman aralığında kreş - bakıcı araştırıp karar verecektik. Kurban Bayramı dönüşü kayınvalidemi aldık geldik. ( Bu arada ailelerimiz bizden farklı bir şehirde. Ve bizim yaşadığımız şehire yaklaşık 12 saat mesafede.) Kayınpederim gelmek istemedi, sıkılırım dayanamam diyerek; ama aklımız hep orada haliyle. Kayınvalidemden sonra da annem gelip kalacak ve aynı durum babam için de gerçekleşecek. Bu da can sıkıcı bir durum ama asıl sorun geldiğimizden beri kayınvalidemin sürekli olarak ben çocuğu alıp giderim evimde bakar büyütürüm demesi. Önceleri açıklayarak olmayacağını, dayanamayacağımı ifade ederek izin vermeyeceğimi belirttim. Ama bu durum sürmeye devam etti. Hatta eşim de bu konuda annesiyle aynı fikirde. Bir evlat anne babasından ayrı büyür mü ya? Bunu nasıl düşünebiliyorlar, aklım almıyor. Dün de konu açıldı, yok kreşler çok pahalıymış, çocuk çok küçükmüş; bu zamanda bakıcıya güven de olmazmış vs vs. Çocuğumun iyiliğini düşündükleri için söylüyor olabilirler, ama ben başka bir çocuk daha doğuramayacağım için çocuğumun benden ayrı yerde büyümesini istemiyorum. Ve dün de bu konudaki en sert konuşmamı gerçekleştirerek çocuğumun benden ayrı büyümesini istemediğimi ifade ettim. Ama bu konuda tek kaldığım için çok sıkıldım ve daraldım. Buraya yazmak istedim.
Okuduğunuz için teşekkür ederim.
Bakıcıya ,kreşe harcanacak para ,bir annenin evladından ayrı kalmasından ,özlemesinden daha önemli demek ki Onlar için.Ben de kesinlikle vermezdim .
ayy hep mi böyleler yaa!
anneleri geçtim annemin komşuları diyor öyle "gönder biz bakarız burda anneni göndermeyiz" diye.tüm kadınlar kendi annelikleri geçince kafayı yiyo bence..
bu arada bizim de aynı sizin sistem gibi bakacaklar işimi bırakırsam tekrar dönme şansım yok maalesef bu yüzden bırakmıyorum ama kızımın da ilk ayağa kalkışını 12 saatlik mesafeden telefonla öğrenmek kadar acı gelmezdi bana..ayrıca böyle babayı da döverdim
Eski konularımı bilenler vardır. O yüzden direkt konuya girmek istiyorum.
Doğum öncesi ve sonrası yaşadığım sıkıntılardan dolayı çocuğuma ilk iki ay kayınvalidem bakmıştı. Sonrasında da ben zorlanarak da olsa kendim bakmaya başladım. Oğlum sekiz aylık olunca ve benim de raporum bitince çalışmaya başlamak zorunda kaldım. Bu süreçte çocuğum için kreş mi evde bakıcı mı uygun olur derken eşim her iki durum için de çocuğun çok küçük olduğunu söyledi. Ailelerimizle konuştuk; 1 yaşını doldurana kadar dönüşümlü olarak bakacaklardı. Biz de bu zaman aralığında kreş - bakıcı araştırıp karar verecektik. Kurban Bayramı dönüşü kayınvalidemi aldık geldik. ( Bu arada ailelerimiz bizden farklı bir şehirde. Ve bizim yaşadığımız şehire yaklaşık 12 saat mesafede.) Kayınpederim gelmek istemedi, sıkılırım dayanamam diyerek; ama aklımız hep orada haliyle. Kayınvalidemden sonra da annem gelip kalacak ve aynı durum babam için de gerçekleşecek. Bu da can sıkıcı bir durum ama asıl sorun geldiğimizden beri kayınvalidemin sürekli olarak ben çocuğu alıp giderim evimde bakar büyütürüm demesi. Önceleri açıklayarak olmayacağını, dayanamayacağımı ifade ederek izin vermeyeceğimi belirttim. Ama bu durum sürmeye devam etti. Hatta eşim de bu konuda annesiyle aynı fikirde. Bir evlat anne babasından ayrı büyür mü ya? Bunu nasıl düşünebiliyorlar, aklım almıyor. Dün de konu açıldı, yok kreşler çok pahalıymış, çocuk çok küçükmüş; bu zamanda bakıcıya güven de olmazmış vs vs. Çocuğumun iyiliğini düşündükleri için söylüyor olabilirler, ama ben başka bir çocuk daha doğuramayacağım için çocuğumun benden ayrı yerde büyümesini istemiyorum. Ve dün de bu konudaki en sert konuşmamı gerçekleştirerek çocuğumun benden ayrı büyümesini istemediğimi ifade ettim. Ama bu konuda tek kaldığım için çok sıkıldım ve daraldım. Buraya yazmak istedim.
Okuduğunuz için teşekkür ederim.
çok haklısınız anne olunca annemi anlamaktan daha çok yeni anne olmuş kadınlara saygı duymak gerektiğini ve onlara karışmamak gerektiğini anladım valla..ayrıca eşimi de 5 yıldır tanıyorum eş hali ve baba hali gerçekten farklıymış.aile yapı taşları da tekrar diziliyor bu süreçte.benim eşim işe bile gitmek istemiyo mesela kızımızı özlediği için..Ki ben çocuğum için bakıcı yada kreşe para vermeyeceksem neden çalışıyorum?? Eşimin ailesinin borçlarını toparlamak için mi?? Ya da onlar keyiflensin ben de çocuğumdan ayrı kalayım diye mi?
Emin olun aynı durum benim de başıma geldi. Gereksiz pek çok insan fazlaca yorumlarda bulundu ve hepsi de bebeği göndermemi söylüyordu. Onları ilgilendirmeyen bir konu olduğunu ve bu konuda bana akıl vermeleri gerekmediğini sert bir dille onlara da ilettim. Bir daha herhangi bir konuda bir şey söyleyeceklerini düşünmüyorum.
Eşime gelince, onun davranışları da yeterince sinirimi bozmaya başladı. Saygısızlık etmek istemiyorum ama böyle davranmaya devam ederse ona da söyleyecek sözlerim olacak elbette.
Bir evlada annesinden daha iyi bakabilecek başka biri var mı? Bunu kendileri göremiyor mu??kaş yapayım derken göz çıkartmışlar.yuhhh diyorum.Nasıl bir kadın kadını anlamaz.Hayır anneliği tatmış bir insan güya bu kaynana.
ben çalışıyorum çocuğumu özlüyorum diye hayıflanıyorum.eşime sıkıntı yaratıyorum. birde ayrı kalmak mı? işi bırakırım gerekirse kocayı da bırakırım. fazla olan ödemeleride kocanız bi zahmet düşünsün. çok saçma bişeyle gelmişler size.ben bu cümleyi bir kere duyar o lafıda ağızlarına tıkardım ki bir daha konuşmazlardı bile.
Ben esinize çok hayret ettim;kendisi hiç ozlemiyecekmi yavrusunu ,bencillikmi?anne tutulmasımı?anlamadim....
Oyle sey mi olurmus. Bir bebegin yeri annesinin yanidir. Madem ise ara ver kizim biz maddi destek olalim desin. O çocuğu goturup tamamen kendi istedigi gibi yetiştirecek heralde.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?