- 10 Ekim 2011
- 2.883
- 458
- 163
- Konu Sahibi yasam_destek
-
- #121
Minnacık bebeğin anne/babasından 12 saat uzakta ne işi varmış? Hayatımda böyle saçma şey duymadım. Sanki kayınvalideye çocuk doğurup al buyur senin olsun der gibi. Eşinizde ayrı bir tuhaf. Müstehak olan,madem zorlanıyorsunuz,alıyorum ücretsiz izin oturup bebeğime bakıyorum okul çağına gelene kadar,demeniz,ısrar edilmesi halindede kimsenin gözünün yaşına bakmadan uygulamanız.
Sanki kayınvalide kapı komşusu,evinde bakacakmış,teklif edebilmesi bile abest,buna eşinizin onay verebilmesi dahada abest.
En güzelini yapmışsın. Yazık minnacık bebek neden annesine hasret büyüsün. O daha süt kuzusu. Nasıl bir vicdan anlamak mümkün değil,delirdim okurken. Hayır birde ciddi sorumluluk bebek,o yaşta ne cesaret,Allah korusun birşey olsa nasıl verecekler hesabını. Benimde evladım var 4 yaşında,45 dakika mesafede oturan anneme bırakmadım henüz,yaşlı başlı kadın dedim,yetişemez zorlanır dedim,kendi adıma kıyamadım,özler dedim bizi ki anneme bayılır kızım. Bende abartıyorum belki ama eşinle kayınvaliden cidden olmazı oldurmaya çalışıyorlar. Sakın geri adım atma. Eşine böyle bir ders şartmış. Ayrılırsan izne otursun düşünsün borcu harcı. Sen zaten işe giderken bile yıpranıyorsun,işte bile özlüyorsun kaldı ki onca mesafe girsin araya.söylediklerine sonuna kadar katılıyorumchoccywhoccydoodah . Bu konuda girişimde de bulundum. Eşime, oğlumu annesiyle gönderme konusunda ısrarlı davranırsa ücretsiz izne çıkacağım konusunda tehdit ettim. Hatta bugün işe gelir gelmez dilekçemi yazdım, imzaladım; şu an çekmecemde duruyor. Eşime de dilekçenin fotoğrafını gönderdim. Sıkıyorsa hala annesiyle aynı tarafta dursun.
Asla onlara yenilme. Senin şu anda ki en değerli vasfın anneliğin. Bu anlayışsız insanlara karşı koy. Sakın taviz verme. Dik dur! Kabul etme. Eşinde kv de hata yapıyor. Eşin bakmak zorunda sana. Sen iyi bir bakıcı bul, geliyorsa kendi annen gelsin. Kaynananda kocacığının yanından ayrılmason. Çok istiyorsa bebek yapsınlar kendilerine. Eşinede ne oluyor. Çocuğun yeri anne babasının yanıdır.M monalazo , Benim annemden yana bir sıkıntım yok. Annem istesen de götürmem kızım, evlat annesinin yanında büyümeli diyor hep. Hatta az önce konuştum kendisiyle, durumu anlattım; eğer kreşe veya bakıcıya vermek istemiyorlarsa ver kızım dilekçeni, çık işten dedi. Çocuğuna kendin bak dedi. Ama gelin görün ki kv götüreceğim diye tutturdu ve şimdi baskı kurup beni yıldırarak evet dedirtmeye çalışıyor. Haliyle eşimden destek gördüğü için bu kadar rahat davranıyor; ama ben ücretsiz izin için dilekçemi yazdım bugün. Eğer baskı kurmaya devam ederlerse hemen işleme koyduracağım. Artık sabrımın son noktasındayım çünkü.
Sen kararlı olduğun sürece bir cacık yapamazlar. Hayır kaç yaşına gelmiş kadın uykusuzluğa o tempoya nasıl dayanacak? Hiç kafaları çalışmıyor. Bebeği olan arkadaşlarım ne tuvalete gidebiliyorlar doğru düzgün ne duş alabiliyorlar ne bir şey. Bunu mu özlüyorlar anlamak mümkün değil.Eski konularımı bilenler vardır. O yüzden direkt konuya girmek istiyorum.
Doğum öncesi ve sonrası yaşadığım sıkıntılardan dolayı çocuğuma ilk iki ay kayınvalidem bakmıştı. Sonrasında da ben zorlanarak da olsa kendim bakmaya başladım. Oğlum sekiz aylık olunca ve benim de raporum bitince çalışmaya başlamak zorunda kaldım. Bu süreçte çocuğum için kreş mi evde bakıcı mı uygun olur derken eşim her iki durum için de çocuğun çok küçük olduğunu söyledi. Ailelerimizle konuştuk; 1 yaşını doldurana kadar dönüşümlü olarak bakacaklardı. Biz de bu zaman aralığında kreş - bakıcı araştırıp karar verecektik. Kurban Bayramı dönüşü kayınvalidemi aldık geldik. ( Bu arada ailelerimiz bizden farklı bir şehirde. Ve bizim yaşadığımız şehire yaklaşık 12 saat mesafede.) Kayınpederim gelmek istemedi, sıkılırım dayanamam diyerek; ama aklımız hep orada haliyle. Kayınvalidemden sonra da annem gelip kalacak ve aynı durum babam için de gerçekleşecek. Bu da can sıkıcı bir durum ama asıl sorun geldiğimizden beri kayınvalidemin sürekli olarak ben çocuğu alıp giderim evimde bakar büyütürüm demesi. Önceleri açıklayarak olmayacağını, dayanamayacağımı ifade ederek izin vermeyeceğimi belirttim. Ama bu durum sürmeye devam etti. Hatta eşim de bu konuda annesiyle aynı fikirde. Bir evlat anne babasından ayrı büyür mü ya? Bunu nasıl düşünebiliyorlar, aklım almıyor. Dün de konu açıldı, yok kreşler çok pahalıymış, çocuk çok küçükmüş; bu zamanda bakıcıya güven de olmazmış vs vs. Çocuğumun iyiliğini düşündükleri için söylüyor olabilirler, ama ben başka bir çocuk daha doğuramayacağım için çocuğumun benden ayrı yerde büyümesini istemiyorum. Ve dün de bu konudaki en sert konuşmamı gerçekleştirerek çocuğumun benden ayrı büyümesini istemediğimi ifade ettim. Ama bu konuda tek kaldığım için çok sıkıldım ve daraldım. Buraya yazmak istedim.
Okuduğunuz için teşekkür ederim.
bende merak ettimşimdilik bir şey demedi G gulendam_34 . Sanırım bu konudaki ciddiyetimin farkına vardı. Akşam konu açılırsa tavrı ne olacak merakla bekliyorum.
Eski konularımı bilenler vardır. O yüzden direkt konuya girmek istiyorum.
Doğum öncesi ve sonrası yaşadığım sıkıntılardan dolayı çocuğuma ilk iki ay kayınvalidem bakmıştı. Sonrasında da ben zorlanarak da olsa kendim bakmaya başladım. Oğlum sekiz aylık olunca ve benim de raporum bitince çalışmaya başlamak zorunda kaldım. Bu süreçte çocuğum için kreş mi evde bakıcı mı uygun olur derken eşim her iki durum için de çocuğun çok küçük olduğunu söyledi. Ailelerimizle konuştuk; 1 yaşını doldurana kadar dönüşümlü olarak bakacaklardı. Biz de bu zaman aralığında kreş - bakıcı araştırıp karar verecektik. Kurban Bayramı dönüşü kayınvalidemi aldık geldik. ( Bu arada ailelerimiz bizden farklı bir şehirde. Ve bizim yaşadığımız şehire yaklaşık 12 saat mesafede.) Kayınpederim gelmek istemedi, sıkılırım dayanamam diyerek; ama aklımız hep orada haliyle. Kayınvalidemden sonra da annem gelip kalacak ve aynı durum babam için de gerçekleşecek. Bu da can sıkıcı bir durum ama asıl sorun geldiğimizden beri kayınvalidemin sürekli olarak ben çocuğu alıp giderim evimde bakar büyütürüm demesi. Önceleri açıklayarak olmayacağını, dayanamayacağımı ifade ederek izin vermeyeceğimi belirttim. Ama bu durum sürmeye devam etti. Hatta eşim de bu konuda annesiyle aynı fikirde. Bir evlat anne babasından ayrı büyür mü ya? Bunu nasıl düşünebiliyorlar, aklım almıyor. Dün de konu açıldı, yok kreşler çok pahalıymış, çocuk çok küçükmüş; bu zamanda bakıcıya güven de olmazmış vs vs. Çocuğumun iyiliğini düşündükleri için söylüyor olabilirler, ama ben başka bir çocuk daha doğuramayacağım için çocuğumun benden ayrı yerde büyümesini istemiyorum. Ve dün de bu konudaki en sert konuşmamı gerçekleştirerek çocuğumun benden ayrı büyümesini istemediğimi ifade ettim. Ama bu konuda tek kaldığım için çok sıkıldım ve daraldım. Buraya yazmak istedim.
Okuduğunuz için teşekkür ederim.
Şu ana kadar gündeme alınmadı konu. Galiba dilekçe verme durumum geri adım attırdı. Attırmasaydı hayata geçecekti ya, neyse ☺bende merak ettim
yalnız sen o kv yi de oy bi ara
ısrarcı olmasın öyle herşeyde
Oyle sey mi olurmus kafayi mi yemis bu insanlar
Bak bu tanidigim vardi oyle ayni sekilde kizini annesine bakiyordu kizin tayini cikinca kizini kendi annesine birakip gitti orada bakici falan bulamaz diye cocuk annesine anne annesine x anne diye hitap ediyordu senelerce bu durum devam etti
Eger aile boyle cikismaya devam ederse siz boyle yaparsaniz gerekirse isimi birakir cocuguma kendim bakarim degin
Siz baska cocuk dusunmedigim icin cocuguma kendim bakmak istiyorum diyorsunuz 10 tanede cocugum olsa tek birini bi baskasina vermezdim ister anneanne ister babaanne
Bende beklemediğim şekilde 2. ye hamile kalmıştım ama kalbi durmuş. Kv telefonda diyor ki, böyle olmasına çok üzüldüm ben o çocuğu yanıma alıp bakmayı planlamıştım sen istemediğin için. Bi anda başımdan aşağıya kaynar sular döküldü. Ne diyeceğimi bilemedim.. Sonra "Öyle bir şey imkansız. Olsa da olmazdı kesinlikle öyle bir şey" dedim. Hala nolacak herkes biberonla büyütüyor kendi bildiğim gibi büyütürdüm büyüyünce verirdim diye konuşuyor hala...Bu cüreti nerden buluyorlar anlayamıyorum.
Aklıma takılan nokta bütün bu olaylardan sonra eşinizle eskisi gibi olabilecek misiniz? Benim eşim böyle davransa inanılmaz soğurdum... Evliliğimi sorgulardım. Evlat bu ya. Bakamayacaksa, kendine güvenmiyorsa ekonomik olarak sana söyleyecekti biraz erteleyelim mi diye. Bilmiyorum eşin baba olmayı kavrayamamış. Kaldı ki doğumdan sonra ne kadar sıkıntı yaşamışsın daha hassas olmalıydı...
O eşine herkes kendi üzerine düşeni yapsın, ben miletin borcunu ödeyecem, kb kendi rahatına yanıma gelmeyecek bide çocuğu gönderecem, yok öyle bi dünya de dilekçe falan paklamaz eğer dahada ısrar edersen çocuğumuda alır giderim annemin evinde borcum harcım olmaz paşalar gibi büyütürm de hiç de acıma
Şu ana kadar gündeme alınmadı konu. Galiba dilekçe verme durumum geri adım attırdı. Attırmasaydı hayata geçecekti ya, neyse ☺
Başka çocuk düşünmediğimi söylemedimDonusunboylemiolacakti , sağlığım yüzünden yapamam. Hem istesem de olmaz, aradaki mesajlarımı okursan anlarsın demek istediğimi.
Benim kv kocamdan yüz buluyor. Kv nin yanında beni sürekli eziyor kv de buna ses çıkarmıyor. Niye çıkarsın ki, oğlu onu dinliyor onun sözünden çıkmıyor. Başka ne ister ki insan
Hiçbir zaman hiçbir şey eskisi gibi olmadı, olamaz da. Çünkü kocam adam olup bana sahip çıkmak yerine daha çok eziyor. Erkeklik yapıyor aklınca. Ama farkında değil çatırtıların.
Acımıyorum inan ki. Eskiden kırılmasın üzülmesin diye susardım ama şimdi lafı yapıştırıyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?