- 23 Mayıs 2007
- 3.705
- 1.993
- 723
- Konu Sahibi yasam_destek
-
- #21
yok canım sakın sakın. doğurdun bakmakta senin işin. gerekiyorsa işten ayrıl gene çocuğuna bak. sonra kendini hiç affetmezsin. annem ben bebekken babanemi vermiş 1 haftalığına beni baksın diye. hala pişmanlık yaşar kendime bunu nasıl yaptım diyeEski konularımı bilenler vardır. O yüzden direkt konuya girmek istiyorum.
Doğum öncesi ve sonrası yaşadığım sıkıntılardan dolayı çocuğuma ilk iki ay kayınvalidem bakmıştı. Sonrasında da ben zorlanarak da olsa kendim bakmaya başladım. Oğlum sekiz aylık olunca ve benim de raporum bitince çalışmaya başlamak zorunda kaldım. Bu süreçte çocuğum için kreş mi evde bakıcı mı uygun olur derken eşim her iki durum için de çocuğun çok küçük olduğunu söyledi. Ailelerimizle konuştuk; 1 yaşını doldurana kadar dönüşümlü olarak bakacaklardı. Biz de bu zaman aralığında kreş - bakıcı araştırıp karar verecektik. Kurban Bayramı dönüşü kayınvalidemi aldık geldik. ( Bu arada ailelerimiz bizden farklı bir şehirde. Ve bizim yaşadığımız şehire yaklaşık 12 saat mesafede.) Kayınpederim gelmek istemedi, sıkılırım dayanamam diyerek; ama aklımız hep orada haliyle. Kayınvalidemden sonra da annem gelip kalacak ve aynı durum babam için de gerçekleşecek. Bu da can sıkıcı bir durum ama asıl sorun geldiğimizden beri kayınvalidemin sürekli olarak ben çocuğu alıp giderim evimde bakar büyütürüm demesi. Önceleri açıklayarak olmayacağını, dayanamayacağımı ifade ederek izin vermeyeceğimi belirttim. Ama bu durum sürmeye devam etti. Hatta eşim de bu konuda annesiyle aynı fikirde. Bir evlat anne babasından ayrı büyür mü ya? Bunu nasıl düşünebiliyorlar, aklım almıyor. Dün de konu açıldı, yok kreşler çok pahalıymış, çocuk çok küçükmüş; bu zamanda bakıcıya güven de olmazmış vs vs. Çocuğumun iyiliğini düşündükleri için söylüyor olabilirler, ama ben başka bir çocuk daha doğuramayacağım için çocuğumun benden ayrı yerde büyümesini istemiyorum. Ve dün de bu konudaki en sert konuşmamı gerçekleştirerek çocuğumun benden ayrı büyümesini istemediğimi ifade ettim. Ama bu konuda tek kaldığım için çok sıkıldım ve daraldım. Buraya yazmak istedim.
Okuduğunuz için teşekkür ederim.
Kesinlikle haklisiniz. Sunu soyleyebilirim benim kv ve eltim cok yakin oturuyorlar yanyana. Ve kayinvalidem cocuklar kendisine duskun olsun diye elinden geleni yapiyor. Sonuc cocuklar bisey icin anneden degil babaneden izin aliyorlar artık. Geçenlerde esim mudahale etti hatta senden degil annelerinden izin almalari dogru anne diye. Hatta cocuklari da uyardi bu konuda hep eltimin yanindayim. Diyecegim o ki asla izin verme yoksa senin istedigin bi birey gbi degil onun istedigi gibi hatta onun gibi biri olur evladin.ben de bu konudaki tavrımın çok net olduğunu ve konuyu dillendirmemeleri gerektiğini çok söyledim; ama bir misafir bir komşu gelip de onlarla aynı düşüncede yorum yapınca yine başa sarıyoruz. Ben de her defasında daha da sertleşerek izin vermeyeceğimi söylüyorum. Gerekirse ücretsiz izne çıkacağım konusunda (tehdit olarak algılansa da) eşime tavrımı koydum. Ben çocuğumdan ayrı kalmak için çalışmıyorum, onu daha iyi şartlarda büyütmek, daha iyi bir gelecek sunmak için çalışıyorum. Ama eşim bunu göremeyecek kadar dar görüşlü
Eşim annesinin bir dediğini iki etmez. Eğri dediğine de doğru olduğunu bilse de doğru demez. O kadar annecidir. Bu durum beni de sinir ediyor ama istiyorsa kendisinin annesiyle gidebileceğini çocuğumu vermeyeceğimi söyledim. Anlayana tabi..
dillendirmek hoşuma gitmiyor ama maddi olarak biz destek oluyoruz onlara. Ödemelerimiz çok derken bunu kast etmiştim.
Ve evet, kayınvalidem kendini çok donanımlı görüyor ve çevresindekiler de bu konuda onu çok pohpohluyor. Tamam, evladım için yaptıklarını inkar edemem ama o da bir yerde durup benim haklı olduğumu fark etmeli.
bu tehdidinizde kararlı olunKonuya yazmak istemedim ama biraz tehditkar bir söylemle bunu dile getirdim, kayınvalidem yanımızdaydı.
Asla izin verme. Gerekirse aldığın bütün maaşı kreşe verirsin ama çocuğunu ayrı şehire gönderme. Bak benim annem ve babam da çalışıyordu. Bana babaannem baktı ve çok da iyi baktı. Ama bir süre boyunca zorunlu olarak (yaklaşık altı ay) babaannemlerde kaldım hafta içleri, sadece hafta sonları annemleri gördüm. Hayatımda yaşadığım en büyük travma budur benim için. Hala hatırlıyorum. Çocuk halimle beni artık sevmediklerini düşünmüştüm, uzaklaşmıştım. Asla izin verme.Eski konularımı bilenler vardır. O yüzden direkt konuya girmek istiyorum.
Doğum öncesi ve sonrası yaşadığım sıkıntılardan dolayı çocuğuma ilk iki ay kayınvalidem bakmıştı. Sonrasında da ben zorlanarak da olsa kendim bakmaya başladım. Oğlum sekiz aylık olunca ve benim de raporum bitince çalışmaya başlamak zorunda kaldım. Bu süreçte çocuğum için kreş mi evde bakıcı mı uygun olur derken eşim her iki durum için de çocuğun çok küçük olduğunu söyledi. Ailelerimizle konuştuk; 1 yaşını doldurana kadar dönüşümlü olarak bakacaklardı. Biz de bu zaman aralığında kreş - bakıcı araştırıp karar verecektik. Kurban Bayramı dönüşü kayınvalidemi aldık geldik. ( Bu arada ailelerimiz bizden farklı bir şehirde. Ve bizim yaşadığımız şehire yaklaşık 12 saat mesafede.) Kayınpederim gelmek istemedi, sıkılırım dayanamam diyerek; ama aklımız hep orada haliyle. Kayınvalidemden sonra da annem gelip kalacak ve aynı durum babam için de gerçekleşecek. Bu da can sıkıcı bir durum ama asıl sorun geldiğimizden beri kayınvalidemin sürekli olarak ben çocuğu alıp giderim evimde bakar büyütürüm demesi. Önceleri açıklayarak olmayacağını, dayanamayacağımı ifade ederek izin vermeyeceğimi belirttim. Ama bu durum sürmeye devam etti. Hatta eşim de bu konuda annesiyle aynı fikirde. Bir evlat anne babasından ayrı büyür mü ya? Bunu nasıl düşünebiliyorlar, aklım almıyor. Dün de konu açıldı, yok kreşler çok pahalıymış, çocuk çok küçükmüş; bu zamanda bakıcıya güven de olmazmış vs vs. Çocuğumun iyiliğini düşündükleri için söylüyor olabilirler, ama ben başka bir çocuk daha doğuramayacağım için çocuğumun benden ayrı yerde büyümesini istemiyorum. Ve dün de bu konudaki en sert konuşmamı gerçekleştirerek çocuğumun benden ayrı büyümesini istemediğimi ifade ettim. Ama bu konuda tek kaldığım için çok sıkıldım ve daraldım. Buraya yazmak istedim.
Okuduğunuz için teşekkür ederim.
Eski konularımı bilenler vardır. O yüzden direkt konuya girmek istiyorum.
Doğum öncesi ve sonrası yaşadığım sıkıntılardan dolayı çocuğuma ilk iki ay kayınvalidem bakmıştı. Sonrasında da ben zorlanarak da olsa kendim bakmaya başladım. Oğlum sekiz aylık olunca ve benim de raporum bitince çalışmaya başlamak zorunda kaldım. Bu süreçte çocuğum için kreş mi evde bakıcı mı uygun olur derken eşim her iki durum için de çocuğun çok küçük olduğunu söyledi. Ailelerimizle konuştuk; 1 yaşını doldurana kadar dönüşümlü olarak bakacaklardı. Biz de bu zaman aralığında kreş - bakıcı araştırıp karar verecektik. Kurban Bayramı dönüşü kayınvalidemi aldık geldik. ( Bu arada ailelerimiz bizden farklı bir şehirde. Ve bizim yaşadığımız şehire yaklaşık 12 saat mesafede.) Kayınpederim gelmek istemedi, sıkılırım dayanamam diyerek; ama aklımız hep orada haliyle. Kayınvalidemden sonra da annem gelip kalacak ve aynı durum babam için de gerçekleşecek. Bu da can sıkıcı bir durum ama asıl sorun geldiğimizden beri kayınvalidemin sürekli olarak ben çocuğu alıp giderim evimde bakar büyütürüm demesi. Önceleri açıklayarak olmayacağını, dayanamayacağımı ifade ederek izin vermeyeceğimi belirttim. Ama bu durum sürmeye devam etti. Hatta eşim de bu konuda annesiyle aynı fikirde. Bir evlat anne babasından ayrı büyür mü ya? Bunu nasıl düşünebiliyorlar, aklım almıyor. Dün de konu açıldı, yok kreşler çok pahalıymış, çocuk çok küçükmüş; bu zamanda bakıcıya güven de olmazmış vs vs. Çocuğumun iyiliğini düşündükleri için söylüyor olabilirler, ama ben başka bir çocuk daha doğuramayacağım için çocuğumun benden ayrı yerde büyümesini istemiyorum. Ve dün de bu konudaki en sert konuşmamı gerçekleştirerek çocuğumun benden ayrı büyümesini istemediğimi ifade ettim. Ama bu konuda tek kaldığım için çok sıkıldım ve daraldım. Buraya yazmak istedim.
Okuduğunuz için teşekkür ederim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?