Ben de 42 yaşındayım. 16 yaşında oğlum var ve çalışıyorum. Açıkçası parayla bile torun bakmak istemem. K.validemi de hiç bu yükün altına sokmadım. İmkanım vardı, büyüyene kadar ara verdim çalışma hayatına.
Çocuk bakmak çok büyük sorumluluk. "İyi olur allahtan, kötü olur kuldan" Çocuk hasta olur, başına bir şey gelir, iştahsız olur, bakan kişi sorumlu tutulur.
Kendine güvenen çocuk yapsın bu devirde.
Çocuğumu büyütene kadar çok emek verdim, özen gösterdim, yoruldum ve belli bir yaşa geldim. Cidden insanın ne kafası kaldırıyor ne de o enerjiye sahip oluyor. Sorumluluk da zor.
Büyüklerin potansiyel bakıcı olarak görülmesi de doğru değil. Çocuğuna bak, evle ilgilen ya da çalış, tam "oh" diyeceğin zamanda hop küçük bir bebeğin sorumluluğunu al.
Kadınların işi bitmiyor.
Bakmak isteyen bakar ama istemeyen asla mecbur tutulmamalı çünkü hiç kolay bi iş değil çocuk bakmak.
Kendi evladın ayrı ama torun dahi olsa kendi doğurmadığına bakmak ayrı. Emanetin canı tatlı olur.
Bakmaya karar vermişse de tabi karşılığı olmalı.
Kendi evladını büyütmüş, evlendirmiş kadına da kimse "yaşlandığında ona parayla mı bakılacak" demesin. Kadın kendi evladına annelik yapmış, yetmez mi! Daha bitmeyecek mi bu mesai!
K.validemi çocuğuma bakmak için zorlamadım ve hiç de böyle düşünmedim. Oğlunu büyütmüş kadın, toruna bakmıyor diye yaşlandığında bakmamayı dile getirmek ne demek!
Gerçekçi düşünmek gerek. Kadın öyle bir sorumluluğu alıyorsa tabi verilsin. En azından tüm gününü ayırıyor bi kıymeti olsun.
Artık kenara çekileceği zamanda çocuk bakacaksa bunu da çok görmeyin.
tabi bu artı eksi olabilir ay ay kazancım oldukça fazlasını yapmakta isterim
