İnanın ben çok sabırlı biriyim. Gerçekten "kötü gelin" olmak istemiyorum. Kayınvalidem de genç bir kadın. Bana hep gelinimle arkadaş gibi olmak gezmek tozmak isterim der. Ben de asla bir saygısızlık etmek istemem. Ne olursa olsun iki tarafın da gönlü olsun isterim. Yarın öbür gün hiçbir konuda bize danışmadılar densin istemiyorum.Rezil bir kafa boşa kudurup dursun herkesi örgütle ve alttan alma gerekirse ara babaanneyi buna ben karar veririmmm yalllahhhh tarzı konus. Artık böyle. Kimseyi yaslı diye alttan almıyorum.
İleride çocuk planlarımız var basıma böyle bisey gelse boşanmaya kadar gidebilirim takıntılı biriyim yapı olarak herkesin de ağzına payını geleni veririm o kadar.
geçen ileride çocuk yaparsak diye isim düşündük eşimle işte ailelere danışırız dedi ortalığı yıktım resmen kriz geçirdim kimsenin haddi değil diye sonra kendi bir isim söyledi ben bunu isterim diye aşırı hoşuma gitti onun önerdiği isim direkt beni anlatan bir isim ve asla o isim dışına çıkmayacağımıza söz verdik biliyor ailesine sorarsa ne olacağına
Neden anlamsız olsun? Sonuçta gelip beni oğullarına eş olarak babamdan istediler. Her zaman dediler ki ailelerin de anlaşması çok önemli. Bu şekilde anlaşmak olur mu sizce?Eşinizin babasının babanızı aramaması niye bu kadar canınızı sıkıyor çok anlamsız dertlere düşmüşsünüz he deyin geçin hem ailenize hem onlara bunlar hep boş vakitten işte.. böyle şeylere takılacak vaktiniz varsa çok şanslısınız bi yandan da
Herkese merhabalar.
1 senelik evli olan ben, artık eşimin tarafından bazı konularda ciddi anlamda bıkmış durumdayım. Fikirlerinize ihtiyacım var.
28 yaşında 1 senelik evliyim ve 19 haftalık hamileyim. İnşallah bir kızım olacak. Bu ikinci hamileliğim. İlk bebeğimi malesef düşük yaptım. Kayımvalidem ve kayınpederimle gerçekten çok iyiyiz. Onlar beni sever ben de saygıda kusur etmem hiç. Eşimin 80 küsür yaşında bir babaannesi var. Kayımvalidemlerin üst katında oturuyor ve ona kayınvalidem bakıyor çoğu zaman. İlk bebeğimi öğrendiğimiz zaman babaanne "çocuğun ismini ben koyucam, altını hazır" vs demişti. Ben de buna izin vermeyeceğimi eşime söyledim. O da benim yanımda oldu ve beni savundu. Bebeği kaybedince zaten konu kapanmıştı.
Bugün ise kandillerini kutlamak için eşimle birlikte kayınvalidemi aradık. Bebeğin ismine karar verdiğimizi söyledik. Kayınvalidem de ismi çok beğendi. Ardından da şunu söyledi "babaanneniz de burda kendini yırtıyor benim istediğim ismi koyacaklar diye". O kadar sinirlerim bozuldu ki. Eşimle bu sebepten tartıştık. Halbuki eşimin de bir suçu yok o hep benim tarafımda olduğunu, tabii ki kendi istediğim ismi koyacağımı söylüyor ve halledeceğim diyor. Benim asıl canımı sıkan şey şu; evlendiğimizden beri eşimin babası bir kez bile benim babamı arayıp nasılsınız diye sormadı bile. Babam hep sitem ediyor "İşleri bizim kızımızı isteyene kadar mıydı? Benim kızım kimsesiz mi bir kere bile arayıp sormadılar" diye. Ve ben babama hiçbir şey diyemiyorum. Bana sanki benim bir ailem yokmuş, benim annem babam yokmuş ve sadece kendi fikirleri önemliymiş gibi davranıyorlar. Bu durumdan gerçekten artık çok sıkıldım ve çok üzülüyorum. Benim ailem bizim hiçbir şeyimize karışmazlar. Annem ne bebeğin ismine laf eder, ne başka bir şey söyler. Hep der ki "evinde yuvanda ol ben senin yanına gelirim sana doğumdan sonra bakarım herkes yerinde güzel" der. Kaynanamlar "bebek doğunca bizde kalırsınız biz bakarız, biz yaparız" kafasındalar. Bir kere bile "kızım senin de bir ailen var onlar ne der ne isterler" demiyorlar. Lütfen bana bir akıl verin. Ne yapacağımı, nasıl davranacağımı bilmiyorum..
Rezil bir kafa boşa kudurup dursun herkesi örgütle ve alttan alma gerekirse ara babaanneyi buna ben karar veririmmm yalllahhhh tarzı konus. Artık böyle. Kimseyi yaslı diye alttan almıyorum.
İleride çocuk planlarımız var basıma böyle bisey gelse boşanmaya kadar gidebilirim takıntılı biriyim yapı olarak herkesin de ağzına payını geleni veririm o kadar.
geçen ileride çocuk yaparsak diye isim düşündük eşimle işte ailelere danışırız dedi ortalığı yıktım resmen kriz geçirdim kimsenin haddi değil diye sonra kendi bir isim söyledi ben bunu isterim diye aşırı hoşuma gitti onun önerdiği isim direkt beni anlatan bir isim ve asla o isim dışına çıkmayacağımıza söz verdik biliyor ailesine sorarsa ne olacağına
Bir kere bile "kızım senin de bir ailen var onlar ne der ne isterler" demiyorlar.
Sakin ol...Boşanmaya kadar gidecek bir konu mu? Kabul etmezsin ama kriz geçirmek nedir?Rezil bir kafa boşa kudurup dursun herkesi örgütle ve alttan alma gerekirse ara babaanneyi buna ben karar veririmmm yalllahhhh tarzı konus. Artık böyle. Kimseyi yaslı diye alttan almıyorum.
İleride çocuk planlarımız var basıma böyle bisey gelse boşanmaya kadar gidebilirim takıntılı biriyim yapı olarak herkesin de ağzına payını geleni veririm o kadar.
geçen ileride çocuk yaparsak diye isim düşündük eşimle işte ailelere danışırız dedi ortalığı yıktım resmen kriz geçirdim kimsenin haddi değil diye sonra kendi bir isim söyledi ben bunu isterim diye aşırı hoşuma gitti onun önerdiği isim direkt beni anlatan bir isim ve asla o isim dışına çıkmayacağımıza söz verdik biliyor ailesine sorarsa ne olacağına
Isim konusunda problem yok ki. Sonuçta nüfus idaresinde siz ne derseniz o isim konacak :))Herkese merhabalar.
1 senelik evli olan ben, artık eşimin tarafından bazı konularda ciddi anlamda bıkmış durumdayım. Fikirlerinize ihtiyacım var.
28 yaşında 1 senelik evliyim ve 19 haftalık hamileyim. İnşallah bir kızım olacak. Bu ikinci hamileliğim. İlk bebeğimi malesef düşük yaptım. Kayımvalidem ve kayınpederimle gerçekten çok iyiyiz. Onlar beni sever ben de saygıda kusur etmem hiç. Eşimin 80 küsür yaşında bir babaannesi var. Kayımvalidemlerin üst katında oturuyor ve ona kayınvalidem bakıyor çoğu zaman. İlk bebeğimi öğrendiğimiz zaman babaanne "çocuğun ismini ben koyucam, altını hazır" vs demişti. Ben de buna izin vermeyeceğimi eşime söyledim. O da benim yanımda oldu ve beni savundu. Bebeği kaybedince zaten konu kapanmıştı.
Bugün ise kandillerini kutlamak için eşimle birlikte kayınvalidemi aradık. Bebeğin ismine karar verdiğimizi söyledik. Kayınvalidem de ismi çok beğendi. Ardından da şunu söyledi "babaanneniz de burda kendini yırtıyor benim istediğim ismi koyacaklar diye". O kadar sinirlerim bozuldu ki. Eşimle bu sebepten tartıştık. Halbuki eşimin de bir suçu yok o hep benim tarafımda olduğunu, tabii ki kendi istediğim ismi koyacağımı söylüyor ve halledeceğim diyor. Benim asıl canımı sıkan şey şu; evlendiğimizden beri eşimin babası bir kez bile benim babamı arayıp nasılsınız diye sormadı bile. Babam hep sitem ediyor "İşleri bizim kızımızı isteyene kadar mıydı? Benim kızım kimsesiz mi bir kere bile arayıp sormadılar" diye. Ve ben babama hiçbir şey diyemiyorum. Bana sanki benim bir ailem yokmuş, benim annem babam yokmuş ve sadece kendi fikirleri önemliymiş gibi davranıyorlar. Bu durumdan gerçekten artık çok sıkıldım ve çok üzülüyorum. Benim ailem bizim hiçbir şeyimize karışmazlar. Annem ne bebeğin ismine laf eder, ne başka bir şey söyler. Hep der ki "evinde yuvanda ol ben senin yanına gelirim sana doğumdan sonra bakarım herkes yerinde güzel" der. Kaynanamlar "bebek doğunca bizde kalırsınız biz bakarız, biz yaparız" kafasındalar. Bir kere bile "kızım senin de bir ailen var onlar ne der ne isterler" demiyorlar. Lütfen bana bir akıl verin. Ne yapacağımı, nasıl davranacağımı bilmiyorum..
Oha yaniRezil bir kafa boşa kudurup dursun herkesi örgütle ve alttan alma gerekirse ara babaanneyi buna ben karar veririmmm yalllahhhh tarzı konus. Artık böyle. Kimseyi yaslı diye alttan almıyorum.
İleride çocuk planlarımız var basıma böyle bisey gelse boşanmaya kadar gidebilirim takıntılı biriyim yapı olarak herkesin de ağzına payını geleni veririm o kadar.
geçen ileride çocuk yaparsak diye isim düşündük eşimle işte ailelere danışırız dedi ortalığı yıktım resmen kriz geçirdim kimsenin haddi değil diye sonra kendi bir isim söyledi ben bunu isterim diye aşırı hoşuma gitti onun önerdiği isim direkt beni anlatan bir isim ve asla o isim dışına çıkmayacağımıza söz verdik biliyor ailesine sorarsa ne olacağına
Gerçekten bı sorun göremedim.esiniz sizin yanınızda kim ne derse desin.bizim fikrimiz bu deyip geçin. İsteyen istediğini arar. Onun babası aramadiysa senin ki arasın dünür hiç arayıp sormuyorsunuz iyi misiniz desin.niye buyuttunuz kiHerkese merhabalar.
1 senelik evli olan ben, artık eşimin tarafından bazı konularda ciddi anlamda bıkmış durumdayım. Fikirlerinize ihtiyacım var.
28 yaşında 1 senelik evliyim ve 19 haftalık hamileyim. İnşallah bir kızım olacak. Bu ikinci hamileliğim. İlk bebeğimi malesef düşük yaptım. Kayımvalidem ve kayınpederimle gerçekten çok iyiyiz. Onlar beni sever ben de saygıda kusur etmem hiç. Eşimin 80 küsür yaşında bir babaannesi var. Kayımvalidemlerin üst katında oturuyor ve ona kayınvalidem bakıyor çoğu zaman. İlk bebeğimi öğrendiğimiz zaman babaanne "çocuğun ismini ben koyucam, altını hazır" vs demişti. Ben de buna izin vermeyeceğimi eşime söyledim. O da benim yanımda oldu ve beni savundu. Bebeği kaybedince zaten konu kapanmıştı.
Bugün ise kandillerini kutlamak için eşimle birlikte kayınvalidemi aradık. Bebeğin ismine karar verdiğimizi söyledik. Kayınvalidem de ismi çok beğendi. Ardından da şunu söyledi "babaanneniz de burda kendini yırtıyor benim istediğim ismi koyacaklar diye". O kadar sinirlerim bozuldu ki. Eşimle bu sebepten tartıştık. Halbuki eşimin de bir suçu yok o hep benim tarafımda olduğunu, tabii ki kendi istediğim ismi koyacağımı söylüyor ve halledeceğim diyor. Benim asıl canımı sıkan şey şu; evlendiğimizden beri eşimin babası bir kez bile benim babamı arayıp nasılsınız diye sormadı bile. Babam hep sitem ediyor "İşleri bizim kızımızı isteyene kadar mıydı? Benim kızım kimsesiz mi bir kere bile arayıp sormadılar" diye. Ve ben babama hiçbir şey diyemiyorum. Bana sanki benim bir ailem yokmuş, benim annem babam yokmuş ve sadece kendi fikirleri önemliymiş gibi davranıyorlar. Bu durumdan gerçekten artık çok sıkıldım ve çok üzülüyorum. Benim ailem bizim hiçbir şeyimize karışmazlar. Annem ne bebeğin ismine laf eder, ne başka bir şey söyler. Hep der ki "evinde yuvanda ol ben senin yanına gelirim sana doğumdan sonra bakarım herkes yerinde güzel" der. Kaynanamlar "bebek doğunca bizde kalırsınız biz bakarız, biz yaparız" kafasındalar. Bir kere bile "kızım senin de bir ailen var onlar ne der ne isterler" demiyorlar. Lütfen bana bir akıl verin. Ne yapacağımı, nasıl davranacağımı bilmiyorum..