Arkadaşlar, kayınvalidemle henüz yüzyüze tanışamamış olmamızı ne eşim ne ben ne de kayınvalidem dert etti sizin dert ettiğiniz kadar
anlatıyorum, yazıyorum yine de "ay bana bir tuhaf geldi" diyor ikna olmuyorsunuz
bir kere daha anlatayım. Eşimle geçen sene ekim ayında tanıştık. Çarpılmış gibi olduk tabiri caizse
ve hızlı bir şekilde evlenme kararı aldık (çok da iyi yaptık) Ben 9-6 yoğun bir şekilde bir özel okulda çalışıyordum, izin alıp hiçbir yere gidemezdim ve artık işi bırakmak istiyordum. Evlilik tazminatı alabilmek için nikâhımızı erken yapalım dedik ve martin başında evlendik.(Evde nişan da yaptık onun bazı akrabaları da geldi gönlünüz rahat olsun
)Bu arada kayınvalidemle telefonda tanıştık konuştuk tabii. Ağabeyleri ve kardeşleriyle de. Erkek kardeşi ve eşi, bazı yeğenleriyle yüzyüze tanıştık evlenmeden önce. Bir kesimde popüler bir adam olduğundan zaten hakkında genel olarak iyi kötü fikrim vardı. Ailesinden kimseyi tanımadan da evlenirdim çünkü onca pislik insanın arasında mücevher gibi çok güzel ahlaklı çok keyifli bir adam bulmuştum.
Nikahtan bir hafta sonra işi bıraktım. Ağustosa doğru düğün yapmaya niyetlendik. O ara annesini, kardeşlerini vs birileri getirecekti ama bir ay sonra hamile kaldım. Düğünü ramazanın ortasında yapmak zorunda kaldık haliyle
küçük bir iftar yemeği verdik. Bulantılarım arttığı için bırakın istanbuldan güneydoğuya seyahat etmeyi, markete bile gidemiyordum. Kayınvalidemle hep konuşuyorduk bu arada ne zaman geleceğimizi soruyordu. Hatta eşimin ablası bir iki ay önce gelin, doğumu burada yap falan dedi. Eşim istemedi. Şu an zaten patates gibi oldum, hiçbir yere gidemem. Doğumdan üç ay sonra ya orada ya burada görüşürüz diyordum ama bakalım ne olacak.