Kaynanayla/Kayinpederle Yaşama Fobisi

Bu kiminle evlenseniz başınıza gelme ihtimali olan birşey belli olmaz. Yalnız şu bir gerçek insan korktuğu şeyden ölür, korktuğu, sürekli düşündüğü şey çok çok büyük ihtimalle başına gelir.
Takıntı haline getirdim bunu farkındayım. Tuhaf bir şekilde tanışacacagim o insanlar ile olan iletişimimi de etkileyecek. Sürekli bu aklımda. Nasil asacağım bılmiyorum
 
Gerçekten yazdıklarınızı hayretle okudum. Daha evlenmeden bu şekilde düşünmeniz bana çok abes geldi. Bahsettiğiniz kişi bir anne eşinizin annesi. Allah kimseyi kimseye muhtaç etmesin ama aynı durum sizin anneniz için de geçerli olabilir. Eş adayınızın aynı sizin gibi düşündüğünü bilseniz ne hissedersiniz çok merak ediyorum. Herşeyi geçtim siz de bi gün yaşlanacaksınız. Birinin hakkınızda bu şekilde düşünmesini ister misiniz. Bence biraz empati yapın. Sadece varsayım bu söyledikleriniz olmayadabilir ama düşünce yapınız değiştirmeniz gerekiyor bence
Ben çocuğumu bana baksın diye bir teminat amaçlı yapmam zaten. Yaşlanınca bana baksın diye çocuk yapılmaz, yapılmamalı. Bunun dışında evet takıntı haline getirdim konuyu. Bunun farkındayım ama aklımdan atamıyorum bir türlü
 
Ben çocuğumu bana baksın diye bir teminat amaçlı yapmam zaten. Yaşlanınca bana baksın diye çocuk yapılmaz, yapılmamalı. Bunun dışında evet takıntı haline getirdim konuyu. Bunun farkındayım ama aklımdan atamıyorum bir türlü
Dediğimden bunu mu anladınız gerçekten. Demek istediğim hayatta herşey olur bu gün bana yarın size derler tam da öyle. Bakılacak Bi durumda olan bi insan yabancı bakacağına tabi ki ister evladı baksın. Bu çocuğu teminat amaçlı getirdiğimiz anlamına gelmez ki. Belki ben evladım bana ömür boyu muhtaç olacak. (Allahım bana da kimseye de böyle bi durum yaşatmasın). Ben her zaman şu düşüncedeyim ki anne olduktan sonra daha iyi anladım, her ne olursa olsun karşınızdaki bir anne emek vermiş bu yaşa kadar getirmiş bakmış büyütmüş bu şekilde düşünmek bana çok hoş gelmedi, hele ki daha evlenmemişdiniz bile. Herşey olacağına varır. Allah kimseyi kimseye muhtaç etmesin
 
Ailesinin sorumluluğunun kendisinde olduğuna yönelik söylemleri var ama bizde kalacaklar gibi bir şey demedi. İlk zamanlarda da bu yana da bayağı değişim gösterdi fikirleri, ilerleme var ama bılmiyorum tabi. Biraz kendi kurduklarim biraz aile yapısı
Ailesinin sorumluluğunun kendinde olduğunu düşünüyorsa yarın öbür gün sizin bütçenizden onlara yardım edilmesi söz konusu olabilir. Bunları da düşünün. Aksiyetenizi körüklemek istemem ama bunlar ülkemizin gerçekleri. Aile yapıları böyle malesef.
Ve kv veya kp ile yaşamak istemezseniz bunun için en baştan anlaşmak en mantıklısı. Herkes kartlarını açık oynasın.
 
Ailesinin sorumluluğunun kendinde olduğunu düşünüyorsa yarın öbür gün sizin bütçenizden onlara yardım edilmesi söz konusu olabilir. Bunları da düşünün. Aksiyetenizi körüklemek istemem ama bunlar ülkemizin gerçekleri. Aile yapıları böyle malesef.
Ve kv veya kp ile yaşamak istemezseniz bunun için en baştan anlaşmak en mantıklısı. Herkes kartlarını açık oynasın.

İyi ama adam böyle bişe öne sürmeden pat diye bak senin ailenle yaşamam da denmez ki. İtici durur. O yüzden özellikle sordum konu sahibine erkek arkadasın geleceğe yönelik böyle bir plandan bahsetti mi diye. Bahsetmemiş. Bence konu sahibi gereksiz takıntı yapıyor şuan.
 
Ailesinin sorumluluğunun kendinde olduğunu düşünüyorsa yarın öbür gün sizin bütçenizden onlara yardım edilmesi söz konusu olabilir. Bunları da düşünün. Aksiyetenizi körüklemek istemem ama bunlar ülkemizin gerçekleri. Aile yapıları böyle malesef.
Ve kv veya kp ile yaşamak istemezseniz bunun için en baştan anlaşmak en mantıklısı. Herkes kartlarını açık oynasın.
aileme o kadar da düşkün biri degilim.
Ama ortada bir şey yokken şu meseleyi pazarlık haline getiren kişiden de net soğurum...

Her durum kendine özel.
Benim Dedem kimsenin evine gitmedi, ama keşke gelseydi.
Hayatının son 2 yılına yaklaşık zamanında Amcam ve babam nöbetleşe olarak her gece yanında kaldılar.
bakıcı da vardı yanında, ama korkuyordu. Onu o halde bırakamadılar.
İyiki bırakmadılar
Evimden çıkmam diye de inat etti. Keşke gelseydi de babam 2 yıl göçebe gibi bir o evde bir bu evde yaşamasaydı.

ayrıca da aileme yardım edip edemeyeceğimi söyleme haddini kendinde bulan biri olsaydı işte bu kapı, bu da sapı derdim.
Elinde avucunda ne varsa ailesine harcayan, yada ailesi tarafından maddi manevi sömrülen bir eş zor olur evet. Ama bunun bir alameti yokken ortada, bu konular sorun oluyorsa, o kişinin başkalarından dolduruşa geldiği falandır.
 
Bu korkunuzu tam anlayamadim. Daha ortada fol yok yumurta yok. İki senelik evliyim, altlı üstlü oturuyorum kvyle. Çat kapı gelmezdi ama yinede bu süre içinde hep ilgi beklerdi. Yakın olunca haliyle vakit geçirmek istiyor, ona düşmeyen konulara dahil olmak istiyor. Anlayacağın öyle yakamızı bırakmadı. Kp vefat etti biz evliyken şimdi yalnız aynı binada. Bizim evde ilerde çocuk sahibi olursak küçük gelcek, mecbur taşıncaz. Kvde vefattan sonra yer yapmaya çalışıp “bir oglumdan öbür ogullarımda gezer kalırım” diyordu. Bana sorsan öyle bir niyetim Yok, evliligimin ilk gününden beri hayatimiza Cok dahil oldu, ugraslardan kavgalardan sonra mesafeyi anca kurduk. Bide sadece biz aynı sehirdeyiz kayınlarım uzakta, alıştığı bildiği yerde kalmak ister - yani bizimle, bunada ben müsade vermek istemem. Arkadaşlara hak veriyorum insan tabi bakmak ister vicdanı ele vermez ama ilk günden bezdirince ister istemez bu konuda soğukkanlı olur
 
Adamın yerinde olsam bu kadar kafasında kuran, doğmamış bebeğe don biçen biriyle evlenmek ister miydim? Onu düşünürdüm.
Konu sahibi arkadaşım geçmişten getirdiğiniz ailesel travmalarınız için psikolojik destek alın.
Tedavinlz tamamlanmadan evlenmeyin, aksi takdirde hayal ettiğiniz gibi mutlu, huzurlu bir yuva kurmanız çok zor,
 
Normalde açıkcası bende bu korkuyu yaşadım hatta bazen aklıma geliyor düşüncesi bile beni çıldırtıyor çünkü kv başımıza kalda bi dert kp kalsa bin dert hesabı. Ama ben kendi anne babamdan da korkuyorum çünkü ben hasta bakabilecek bi insan değilim psikolojik olarak geçmiş travmalarımdan dolayı.
Ama sonra kendime o kadar öfkelenip kızıyorum ki ya kendi annem babam için eşim böyle düşünse ne olacak? Yada biz yaşlandığımızda gelinimiz kızımız böyle düşünse ne olacak? Soruları kendime sorunca aklıma getirdiğim için bile utanıyorum.
Ama siz biraz bencil geldiniz bana çünkü kv kpderden çekiniyorsunuz peki kendi ailenizin gelmesinden de rahatsız olur musunuz? Kaldı ki kimin kimden önce öleceğinin garantisi bile yok. Bir gün siz ölürseniz belki evinizde yaşamasını istemeyeceğiniz kv kp bakacak çocuklarınıza.
 
aileme o kadar da düşkün biri degilim.
Ama ortada bir şey yokken şu meseleyi pazarlık haline getiren kişiden de net soğurum...

Her durum kendine özel.
Benim Dedem kimsenin evine gitmedi, ama keşke gelseydi.
Hayatının son 2 yılına yaklaşık zamanında Amcam ve babam nöbetleşe olarak her gece yanında kaldılar.
bakıcı da vardı yanında, ama korkuyordu. Onu o halde bırakamadılar.
İyiki bırakmadılar
Evimden çıkmam diye de inat etti. Keşke gelseydi de babam 2 yıl göçebe gibi bir o evde bir bu evde yaşamasaydı.

ayrıca da aileme yardım edip edemeyeceğimi söyleme haddini kendinde bulan biri olsaydı işte bu kapı, bu da sapı derdim.
Elinde avucunda ne varsa ailesine harcayan, yada ailesi tarafından maddi manevi sömrülen bir eş zor olur evet. Ama bunun bir alameti yokken ortada, bu konular sorun oluyorsa, o kişinin başkalarından dolduruşa geldiği falandır.
Bu konular herkesin kendi vicdani durumu, aile yapısı, yetiştirilme tarzıyla ilintilidir. Konu sahibi bunu istemiyor belli. Yolun başında adama söylesin ki beklentileri uyuşmazsa herkes kendi yoluna baksın. 10 senelik evliyken mevzu olacağına şimdi olsun. Soğuyan soğusun demek ki birbirlerine uygun değiller.
 
Bu konular herkesin kendi vicdani durumu, aile yapısı, yetiştirilme tarzıyla ilintilidir. Konu sahibi bunu istemiyor belli. Yolun başında adama söylesin ki beklentileri uyuşmazsa herkes kendi yoluna baksın. 10 senelik evliyken mevzu olacağına şimdi olsun. Soğuyan soğusun demek ki birbirlerine uygun değiller.
Zaten bu konudaki fikrimi biliyor ama tutup da annen ölürse baban ölürse diye de bişi denmez hâliyle, bu konulara yaklasimimi biliyor her fırsatta beraber yaşama fikrinin ne kadar bana uzak olduğunu sebepleri ile açıklıyorum
 
Merhabalar,
Öncelikle herkese iyi akşamlar. Tuhaf bir durumdayım. Sanırım takıntı haline getirdiğim bir durum, desteklerinizi rica ediyorum.
Yakın zamanda ciddi adım atmayı planladığım bir ilişkim var. Erkek arkadaşım, anlayışlı, düzgün, ilgili ve sevgi dolu biridir. Sanırım sorun benim takintimda.
Erkek arkadaşım bir bakanlikta memur ve ailesinden çok ayrı bir şehirde yalnız yaşıyor. Tayini istediğimiz şehre alınana kadar da o şehirde yaşayacak. Tayin dönemi geldiğinde de ailesinin olduğu şehire dönme fikri yok. Ailesinin de böyle bir talebi yok. İkimizin ortak kararı bir şehire yerleşeceğiz.
Anne ve babasının yakının da kızı, oğlu ve akrabaları var. Fakat ailenin son çocuğu olduğu için kültürel olarak anne babanın sorumluluğu biraz onda gibi (çok tuhaf ama öyle). Tabi uzakta olduğu için bu kültür çok sürüyor gibi değil haliyle. Oradaki abisi ve ablalari daha etkin bir rolde bu durumda.Bizim tayin istemeyi düşündüğümüz şehirde de üç kiz kardeşi yaşıyor, evliler.
Şuan için herkes kendi evinde barkinda. Anne ve babasının yanında yakınında çocukları, akrabaları, torun, torbaları var. Bana şaşıracaksınız belki ama aklımda hep şu var, allah gecinden versin babasına veya annesine bişi olursa, ardında kalan gelir bende kalırsa ?
Kültürel olarak sorumluluk onda gibi, her ne kadar pratik yaşamda yer bulamamışsa da. Ben özellikle kaynana ile aynı evde yaşayacak biri değilim. Kendi ailem ile de birtakim sorunlarım var bu nedenle evlenince kendi evimde eşimle kendi huzurumu kurmak istiyorum. Ayrıca çalışıyorum, evime gelip birine bakacak bir yapım yok. Bu güne kadar çok zorluk çektim, hayatımi artık kimseye bağlı olmadan sevdiğim insan ile özgürce yaşamak istiyorum ama aklımda hep bu konu var.
Ailenin biraz özgür yasayani ve tek memur olanı. Bu nedenle tek istekleri evlenmesi yalnız kalmamasi. Ailenin şuan da başka beklentisi yok gibi ama aklımda hep ileride özellikle kaynana ile yaşarım korkusu var. Özellikle annesine düşkündür, yarın bir gün birinin vefatında ( allah gecinden versin) böyle bir durumda gelsin bizde kalsın der gibi geliyor. Tabi kadın veya adam ordaki düzenine alışkın, gelirler mi bilmem ama kızlarımız da var o şehirde diyip alıştıkları yerden gelirler mi diyorum. Tanışma esnasında mesafeli olmayı bile düşünüyorum. Çok severlerse bu ihtimal de iyice artar, pek isinmazlarsa gelmek de istemezler diyorum.Ben takıntı yaptım bunu sanırım, doğru dusunmemi sağlar mısınız ? Teşekkürler
Bence evlenme
 
Sana bir örnek vererek farklı bir açıdan bakmanı istiyorum.ben ilk çocuğuma hamileyken yaz aylarıydi ve Ramazan'a denk gelmişti, Kayınpederim de her akşam iftara gelirdi.tesetturlu olduğum için her seferinde o sıcakta her yerimi kapatmak bana zor gelmeye başladı.kendimce dua ettim, sanki her akşam gelmese iyi olacak sandım.ve o dua ettikten sonraki hiçbir akşam Gelmedi.esime sordum neden gelmiyor baban diye.birseyler geveledi.ama çok mutsuz oldum biliyor musun.oysa bı de dua ettim kabul oldu.yani hiçbir duygunun yasamadan nasıl hissettirecegini bilemezsin
 
Daha çok erken bunları düşünmek için ileride ne olur bilinmez ki .
Ben de ayrı ilçedeyim kp hayatta Allah korusun kp hasta bişy olsa mesela kv ya evinde oturacak yada hasta ise kızı yada oğluna gelecek ne yapacak yani başımn üstünde yeri var siz o zamana kdr evlilikte pişersiniz düzeniniz korursunz derler ya tecrübeli olursunuz .. şimdiden düşünmeyin bence
Belji yakınınızda ayrı ev açarsınız
 
Merhabalar,
Öncelikle herkese iyi akşamlar. Tuhaf bir durumdayım. Sanırım takıntı haline getirdiğim bir durum, desteklerinizi rica ediyorum.
Yakın zamanda ciddi adım atmayı planladığım bir ilişkim var. Erkek arkadaşım, anlayışlı, düzgün, ilgili ve sevgi dolu biridir. Sanırım sorun benim takintimda.
Erkek arkadaşım bir bakanlikta memur ve ailesinden çok ayrı bir şehirde yalnız yaşıyor. Tayini istediğimiz şehre alınana kadar da o şehirde yaşayacak. Tayin dönemi geldiğinde de ailesinin olduğu şehire dönme fikri yok. Ailesinin de böyle bir talebi yok. İkimizin ortak kararı bir şehire yerleşeceğiz.
Anne ve babasının yakının da kızı, oğlu ve akrabaları var. Fakat ailenin son çocuğu olduğu için kültürel olarak anne babanın sorumluluğu biraz onda gibi (çok tuhaf ama öyle). Tabi uzakta olduğu için bu kültür çok sürüyor gibi değil haliyle. Oradaki abisi ve ablalari daha etkin bir rolde bu durumda.Bizim tayin istemeyi düşündüğümüz şehirde de üç kiz kardeşi yaşıyor, evliler.
Şuan için herkes kendi evinde barkinda. Anne ve babasının yanında yakınında çocukları, akrabaları, torun, torbaları var. Bana şaşıracaksınız belki ama aklımda hep şu var, allah gecinden versin babasına veya annesine bişi olursa, ardında kalan gelir bende kalırsa ?
Kültürel olarak sorumluluk onda gibi, her ne kadar pratik yaşamda yer bulamamışsa da. Ben özellikle kaynana ile aynı evde yaşayacak biri değilim. Kendi ailem ile de birtakim sorunlarım var bu nedenle evlenince kendi evimde eşimle kendi huzurumu kurmak istiyorum. Ayrıca çalışıyorum, evime gelip birine bakacak bir yapım yok. Bu güne kadar çok zorluk çektim, hayatımi artık kimseye bağlı olmadan sevdiğim insan ile özgürce yaşamak istiyorum ama aklımda hep bu konu var.
Ailenin biraz özgür yasayani ve tek memur olanı. Bu nedenle tek istekleri evlenmesi yalnız kalmamasi. Ailenin şuan da başka beklentisi yok gibi ama aklımda hep ileride özellikle kaynana ile yaşarım korkusu var. Özellikle annesine düşkündür, yarın bir gün birinin vefatında ( allah gecinden versin) böyle bir durumda gelsin bizde kalsın der gibi geliyor. Tabi kadın veya adam ordaki düzenine alışkın, gelirler mi bilmem ama kızlarımız da var o şehirde diyip alıştıkları yerden gelirler mi diyorum. Tanışma esnasında mesafeli olmayı bile düşünüyorum. Çok severlerse bu ihtimal de iyice artar, pek isinmazlarsa gelmek de istemezler diyorum.Ben takıntı yaptım bunu sanırım, doğru dusunmemi sağlar mısınız ? Teşekkürler
Evet böyle kültürler var maalesef eşimin kültüründede anne babaya en küçük erkek bakmak zorunda.Biz eşimle öğretmeniniz farklı şehirdeyiz evlendikten sonra öğrendim bu durumu.Aynı şeyleri bende düşündüm.Bende ailemden dolayı çok sıkıntı yaşadığum için gelmelerini hiç istemedim. Ben size hak veriyorum bu önemli ama bunu kafaya çok takıpta evrene mesaj göndermeyin. Olmayacaksa bile oldurmayın.
 
Evet böyle kültürler var maalesef eşimin kültüründede anne babaya en küçük erkek bakmak zorunda.Biz eşimle öğretmeniniz farklı şehirdeyiz evlendikten sonra öğrendim bu durumu.Aynı şeyleri bende düşündüm.Bende ailemden dolayı çok sıkıntı yaşadığum için gelmelerini hiç istemedim. Ben size hak veriyorum bu önemli ama bunu kafaya çok takıpta evrene mesaj göndermeyin. Olmayacaksa bile oldurmayın.
Bız de aynı siz gibiyiz ? Peki şuan nasılsınız ? Ayrı mısınız ? Eşiniz bu duruma ne diyor bahsi geçince ? Eşinizin ailesinin yakınlarında başka çocukları var mı ? Sizde kalir gibi duruyorlar mi ? Kendi düzenlerini bozup geleceğini sanmıyorum ama evlenince siz nasıl hissettiniz merak ediyorum anlatır mısınız
 
Merhabalar,
Öncelikle herkese iyi akşamlar. Tuhaf bir durumdayım. Sanırım takıntı haline getirdiğim bir durum, desteklerinizi rica ediyorum.
Yakın zamanda ciddi adım atmayı planladığım bir ilişkim var. Erkek arkadaşım, anlayışlı, düzgün, ilgili ve sevgi dolu biridir. Sanırım sorun benim takintimda.
Erkek arkadaşım bir bakanlikta memur ve ailesinden çok ayrı bir şehirde yalnız yaşıyor. Tayini istediğimiz şehre alınana kadar da o şehirde yaşayacak. Tayin dönemi geldiğinde de ailesinin olduğu şehire dönme fikri yok. Ailesinin de böyle bir talebi yok. İkimizin ortak kararı bir şehire yerleşeceğiz.
Anne ve babasının yakının da kızı, oğlu ve akrabaları var. Fakat ailenin son çocuğu olduğu için kültürel olarak anne babanın sorumluluğu biraz onda gibi (çok tuhaf ama öyle). Tabi uzakta olduğu için bu kültür çok sürüyor gibi değil haliyle. Oradaki abisi ve ablalari daha etkin bir rolde bu durumda.Bizim tayin istemeyi düşündüğümüz şehirde de üç kiz kardeşi yaşıyor, evliler.
Şuan için herkes kendi evinde barkinda. Anne ve babasının yanında yakınında çocukları, akrabaları, torun, torbaları var. Bana şaşıracaksınız belki ama aklımda hep şu var, allah gecinden versin babasına veya annesine bişi olursa, ardında kalan gelir bende kalırsa ?
Kültürel olarak sorumluluk onda gibi, her ne kadar pratik yaşamda yer bulamamışsa da. Ben özellikle kaynana ile aynı evde yaşayacak biri değilim. Kendi ailem ile de birtakim sorunlarım var bu nedenle evlenince kendi evimde eşimle kendi huzurumu kurmak istiyorum. Ayrıca çalışıyorum, evime gelip birine bakacak bir yapım yok. Bu güne kadar çok zorluk çektim, hayatımi artık kimseye bağlı olmadan sevdiğim insan ile özgürce yaşamak istiyorum ama aklımda hep bu konu var.
Ailenin biraz özgür yasayani ve tek memur olanı. Bu nedenle tek istekleri evlenmesi yalnız kalmamasi. Ailenin şuan da başka beklentisi yok gibi ama aklımda hep ileride özellikle kaynana ile yaşarım korkusu var. Özellikle annesine düşkündür, yarın bir gün birinin vefatında ( allah gecinden versin) böyle bir durumda gelsin bizde kalsın der gibi geliyor. Tabi kadın veya adam ordaki düzenine alışkın, gelirler mi bilmem ama kızlarımız da var o şehirde diyip alıştıkları yerden gelirler mi diyorum. Tanışma esnasında mesafeli olmayı bile düşünüyorum. Çok severlerse bu ihtimal de iyice artar, pek isinmazlarsa gelmek de istemezler diyorum.Ben takıntı yaptım bunu sanırım, doğru dusunmemi sağlar mısınız ? Teşekkürler
Daha evli değilsin nişanlı bile değilsin ciddi adım atmayı henüz düşündüğün bir evrede henüz kimse ölmemişken kimsenin bi yere tayini çıkmamışken bütün ihtimalleri hesaplayıp senaryolandırmışsın. Hep böyle misindir senin anksiyeten var sanırım? Ya kabus görürsem diye uyuyamamaya benziyor. Bi yardım al böyle yaşanmaz.
 
X