evet bunu bende öğrendim sonradan. Vallahi Allah kimseyi kimseye muhtaç etmesin. Onlar içinde zor, benim içinde zor..bence benzinden ya da bakım masrafından daha büyük bir risk var: karayolları trafik kanununa göre motorlu araç işletenin sorumluluğu. olur da bir kaza yaparsa, aracı siz kullanmıyor olmanıza, o anda araçta bulunmamanıza rağmen, kazada mağduriyete uğrayan kimsenin zararlarından siz de sorumlu olursunuz. ben sırf bu sebepten babamın arabasını kullanmıyorum mesela, sen beni bırak diyorum lazım olursa. zira ölüm halinde kazazedenin yakınlarının açacağı maddi manevi tazminat talepleri benim kesemi aşacağı için direkt babama husumet yöneltirler mahkemede.
belki ben böyle bişey öğrendim, biraz huzursuz oldum diyerek anlatın sohbet arasında. belki bir kaza haberinin sohbeti sırasında konuyu oraya çekebilirsiniz bilemedim.
İşte yapamıyorum ben onu. Yoksa doğru olanın bu olduğunu biliyorum. O yüzden şimdilik sadece bir bahane üretebilirim. Hani dediğinizi yapabilsem zaten ortada sorun kalmayacak. Keşke ilk seferde vermesemiydim bilmiyorum. Yağmurluydu hava ve motorla gideceklerdi, yaklaşık bi 10 km yolu. Ama içim razı olmadı. Onlar istemedi, ben verdim. Sonra da yavaş yavaş onlar istemeye başladı 1-2 sefer.Açikça konuşsaniza ne var bunda? Hayir demeyi ogrenmis olursunuz, ogrenmek lazim yoksa boyle kendinize dert olur insanlara istemediginiz halde evet demis olursunuz. Bence en hayirli yol bu.
Yapmak istemedigimiz bir seye hayir demek, bahaneler uretmekten daha acik net ve kolay, zahmetsiz, durust.
Sizinle de araba icin arkadaslik yapiyorsa yapmasin daha iyidir. Ben cogu kisinin arabasini icine sinerek emanet etmeyecegini dusunuyorum. Ki biz ihtiyacimiz oldugunda kiraliyoruz icimiz rahat. Arkadasla olacak isler degil bnce. Ne ben vereyim, ne baskasindan isteyeyim.
evet başkasına verdim diyemem. Bana lazım desemde olmuyo, çünkü ben işteydim mesela, onlar arabayı aldığında. ben işteyken gidip geldiler.Bence de bi dahakine bana lazım deyin. Başkasına filan verdim demeyin sonra bak herkese veriyor imajı çizersiniz. Bize de bi ara çok lazım oldu çok yakın dediğimiz birinden istedik hatta sen götür benzinini koyalım dedik yok mok dedi biz de daha üstelemedik. Bi başkası vardı ona dedik ama gerçekten çok acildi. O verdi sağolsun . Çok dikkatli gittiler.annemle hepimiz bile gitmedik annemin paniği yüzünden. Şimdi bizde aldık babamın ehliyeti var ama kullanamıyor dolayısıyla araba hep eşimde bizde. Annem özel şoförü gibi kullanıyoreşimde araba nasılsa onda diye gayet memnun halinden. Daha önce bize arabasını vereni aldık bizim arabayla gezdirdik filan pikniğe filan gittik. Ama eşim arabayı kimseye vermez kendinin olmadığı halde. Zaten istese veririz diyeceklerimizin var arabası. Eşim babamı da dillemis kardeşimle benimde var ehliyetimiz ama vermiyorlar bize bile.
Şimdi şöyle başlıyım. Bir arkadaşım var, kendi arabaları yok, ben özellikle kışın ihtiyaç halinde zorda kalmasınlar diye kendi arabamı onlara verdim bir kaç kez. Bunlar ufak yolculuklar tabi.
Sonra yaz geldi, başka bir ihtiyaçlarından dolayı yine verdim. Aslında çok içime sinmedi bu seferlerde ama hayır da diyemedim. Neden derseniz, arabayı bir başkasına vermenin çok büyük sorumlulukları varmış, sonradan öğrendim. Neyse, hadi dedim bişey olmaz, işleri görülsün. Çok şükür bişey olmadı ama can malın yongası tabi, kıymetli... Arabayı gazı dolduruyor haliyle ama nasıl ayarlıyosa tam kıtı kıtına geliyo. Ben arabayı teslim alınca kontağı çalıştırdım, daha 10 m gider gitmez gazın kırmızı ışığı yanmaya başladı. Biraz söylendim haliyle kendi kendime, araba sadece gazla benzinle para yemiyo, bir de bakım masrafı var bunun. Neyse onu da geçtim.
Son olarak geçenlerde yine istedi, alışveriş yapmaya bu sefer. İyi tamam dedim yine verdim, bu sefer içim de rahat verdim hani. Neyse arabayı aldım. O akşam biyere gidicem. Bi baktım arabanın gazı fulldü, yarıya inmişNasıl sinirlendim anlatamam. Hemde ölçtim 150 km yol gitmişler. Az mı? Yaptıkları ayıp değil mi?
Neyse şimdi fikirlerinizi istiyorum. Ben nerde yanlış yaptım? Ya da yaptığım çok mu doğru? bu yolda ilerlemeli miyim? Siz olsanız ne yapardınız? Ve esas soruma geliyorum. Bana arabayı bir daha vermemek için bir bahane bulun. Zannediyorum karşısına geçip, açık açık konuşacak cesaretim yok.
Başka bir arkadaşıma sözüm var yada bir yere gidecem deyin. Bir kaç kez reddedin yüzsüz değilse anlayacağını sanıyorum. Ama konuşmakta da fayda var. Sonuçta araba satılırken km de bakılıyor kullanımada arabaya çok ihtiyaçları varsa borçlanıp alsınlarişte ben tek başıma yaşıyorum. Hani öyle "bize" diyebileceğim birisi yok. Teşekkürler, bişiler bulucam artık
Canim o zaman bahane cok. İlk istediginde bilmem kime lazim de, sonra bana lazim de, sonra sen vermedikce aslinda vermek istemedigini anlayacaklardir. Araba bakimda, tamirde, ariza yapti, bilmem neresi bozuldu servise vercem vs boyle boyle vazgecer onlar daİşte yapamıyorum ben onu. Yoksa doğru olanın bu olduğunu biliyorum. O yüzden şimdilik sadece bir bahane üretebilirim. Hani dediğinizi yapabilsem zaten ortada sorun kalmayacak. Keşke ilk seferde vermesemiydim bilmiyorum. Yağmurluydu hava ve motorla gideceklerdi, yaklaşık bi 10 km yolu. Ama içim razı olmadı. Onlar istemedi, ben verdim. Sonra da yavaş yavaş onlar istemeye başladı 1-2 sefer.
Bu son olur dedim ama baktım arkası geliyo.
O zaman açık açık söyle veremem ya da geçen tamire verdim çok masraf çıkardı de ya da ne bilim saticam km artmasın de yani demek istedikten sonra dersin bence ya :)evet başkasına verdim diyemem. Bana lazım desemde olmuyo, çünkü ben işteydim mesela, onlar arabayı aldığında. ben işteyken gidip geldiler.
valla emanet malın canı az mı olur derler ne derler. Öyle bir laf vardır. Hele ki araba.. En güzeli, ihtiyacı olanı alıp kendin götüreceksin. Zaten o da çok yakınına yapılır anca
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?