- 11 Mayıs 2017
- 3.451
- 1.922
- 83
- Konu Sahibi garipbirhayat
-
- #1
Merhaba kızlar.
İçimde büyük bir sıkıntı var, kimseye anlatamadığım , aslında belli bir konu da yok ama bir sürü olayın birikimi, birleşimi işte..
Çok yalnız hissediyorum kendimi. Evdeyim, çalışmıyorum. Daha doğrusu çalışmak istiyorum ama özel sektörde güvenilir bir yer bulamadık, böyle olunca da eşim müsaade etmiyor çalışmama..
Sabahtan akşama kadar yalnız olup, 1-2 kelime sohbete muhtaç kalıp ta akşamında ya bir tartışma ile karşılaşmak, ya da hemen uyuklamaya başlayan bir eş görmek , ya da direkt tek kelime etmeden tv izlemek beni bu karamsarlığa sürükledi.. yani normal değil dimi gün boyu zaten tel görüşmesi olmamasına (birkaç mesaj dışında) rağmen akşam konuşamamak??
Bu aralar o kadar yoğun çalışıyor ki, pazar günleri dahi çalıştığı oluyor..
Haliyle akşama kadar sıkılıp bunalıyorum, haftada 1 gün bir yere gidip 1-2 saat oturmayı lütuf sayıyor..
Çok sıkılıyorum deyince " daha dün dışarı çıktık ya" oluyor..
O kadar isterdim ki eğlence dolu, delice kafasına göre plan programsız hayatı yaşayan çiftlerden olmayı..
Bir şehirde güneşin doğuşunu izlemeyi mesela, bir şehre sırf kahvaltı yapmak için gitmeyi, veya sessiz sakin bir dağ evinde huzurla kalmayı..
Hayatımda hiç İstanbul a gitmedim mesela, ve her fırsatta 1-2 gün gidip İstanbul da kalsak çok merak ediyorum dediğimde, (halası yaşıyor orda) onlarda kalacaksak gidelim, otelde kalmak maliyetli diyerek ( maddi sıkıntı çektiğimizi) hatırlatıyor..
O öyle deyince de ben de Vazgeçiyorum, başkasının evinde kalmak istemiyorum..
Benim isteklerime kayıtsız kalınınca her geçen gün daha çok içime kapanıyorum..
Mesela dün eczaneye gitmem gerekti, eve 10 dk uzaklıkta eve dönünce nerden anladı ise sen dışarı mı çıktın dedi, evet dedim..
Haber vermediğim için çıkarken bir ton laf etti , al sana bir kavga..
Sofradaydım, yemek boğazıma dizildi.. gittim ayrı odada oturdum..
Daha o kadar çok şey var ki.
Diğer konularımda var, kendisine karşı güvensizlik yaşadım bir ara ve devamlı şeytan dürtüyor, telefonunu karıştırma ihtiyacı hissediyorum..
Bundan nasıl kurtulabilirim mesela? En çok rahatsız eden de bu..
Buradaki konularda net geçmişinde WhatsApp ta uygunsuz şeyler yakalayan üyeleri okudukça iyice paranoyak oldum..
Kıyafet konusunu hiç aşamayoruz mesela..
O kadar çok severek aldığım kotlar var ki , diz kapağı hafif yırtık diye giymeme müsaade etmiyor..
(Müdahale etmesine izin vermeseydin diyen olacak, ben tatlı dil ile de anlattım, kavga ile de anlattım yok, anlamıyor. Ben sonuç alamıyorum, kavga tartışma olmasın diye ona ayak uydurmaya çalıştıkça çıktı tepeme)..
Resmen boğuluyorum, bu insanın bu kadar sıkıcı olduğunu bilmiyordum, bu kadar dar görüşlü olduğunu bilmiyordum.. benim bir gün güvenimi sarsacağını, acaba sağda solda mı gözü diye düşündürteceğini bilmiyordum..
Ne olur bana bir yol gösterin, benle yaşıt, benden büyük ablalarım, kardeşlerim..
Bu arada çok uzun oldu hakkınızı helal edin, okuyan gözünüze, yazan parmaklarınıza sağlık..
İçimde büyük bir sıkıntı var, kimseye anlatamadığım , aslında belli bir konu da yok ama bir sürü olayın birikimi, birleşimi işte..
Çok yalnız hissediyorum kendimi. Evdeyim, çalışmıyorum. Daha doğrusu çalışmak istiyorum ama özel sektörde güvenilir bir yer bulamadık, böyle olunca da eşim müsaade etmiyor çalışmama..
Sabahtan akşama kadar yalnız olup, 1-2 kelime sohbete muhtaç kalıp ta akşamında ya bir tartışma ile karşılaşmak, ya da hemen uyuklamaya başlayan bir eş görmek , ya da direkt tek kelime etmeden tv izlemek beni bu karamsarlığa sürükledi.. yani normal değil dimi gün boyu zaten tel görüşmesi olmamasına (birkaç mesaj dışında) rağmen akşam konuşamamak??
Bu aralar o kadar yoğun çalışıyor ki, pazar günleri dahi çalıştığı oluyor..
Haliyle akşama kadar sıkılıp bunalıyorum, haftada 1 gün bir yere gidip 1-2 saat oturmayı lütuf sayıyor..
Çok sıkılıyorum deyince " daha dün dışarı çıktık ya" oluyor..
O kadar isterdim ki eğlence dolu, delice kafasına göre plan programsız hayatı yaşayan çiftlerden olmayı..
Bir şehirde güneşin doğuşunu izlemeyi mesela, bir şehre sırf kahvaltı yapmak için gitmeyi, veya sessiz sakin bir dağ evinde huzurla kalmayı..
Hayatımda hiç İstanbul a gitmedim mesela, ve her fırsatta 1-2 gün gidip İstanbul da kalsak çok merak ediyorum dediğimde, (halası yaşıyor orda) onlarda kalacaksak gidelim, otelde kalmak maliyetli diyerek ( maddi sıkıntı çektiğimizi) hatırlatıyor..
O öyle deyince de ben de Vazgeçiyorum, başkasının evinde kalmak istemiyorum..
Benim isteklerime kayıtsız kalınınca her geçen gün daha çok içime kapanıyorum..
Mesela dün eczaneye gitmem gerekti, eve 10 dk uzaklıkta eve dönünce nerden anladı ise sen dışarı mı çıktın dedi, evet dedim..
Haber vermediğim için çıkarken bir ton laf etti , al sana bir kavga..
Sofradaydım, yemek boğazıma dizildi.. gittim ayrı odada oturdum..
Daha o kadar çok şey var ki.
Diğer konularımda var, kendisine karşı güvensizlik yaşadım bir ara ve devamlı şeytan dürtüyor, telefonunu karıştırma ihtiyacı hissediyorum..
Bundan nasıl kurtulabilirim mesela? En çok rahatsız eden de bu..
Buradaki konularda net geçmişinde WhatsApp ta uygunsuz şeyler yakalayan üyeleri okudukça iyice paranoyak oldum..
Kıyafet konusunu hiç aşamayoruz mesela..
O kadar çok severek aldığım kotlar var ki , diz kapağı hafif yırtık diye giymeme müsaade etmiyor..
(Müdahale etmesine izin vermeseydin diyen olacak, ben tatlı dil ile de anlattım, kavga ile de anlattım yok, anlamıyor. Ben sonuç alamıyorum, kavga tartışma olmasın diye ona ayak uydurmaya çalıştıkça çıktı tepeme)..
Resmen boğuluyorum, bu insanın bu kadar sıkıcı olduğunu bilmiyordum, bu kadar dar görüşlü olduğunu bilmiyordum.. benim bir gün güvenimi sarsacağını, acaba sağda solda mı gözü diye düşündürteceğini bilmiyordum..
Ne olur bana bir yol gösterin, benle yaşıt, benden büyük ablalarım, kardeşlerim..
Bu arada çok uzun oldu hakkınızı helal edin, okuyan gözünüze, yazan parmaklarınıza sağlık..